Mitologia grecka to jedna z moich pasji, a książki nawiązujące do niej z miejsca mają u mnie dużego plusa. ,,Złodzieje cieni” to jedna z pierwszych powieści na ten temat jakie przeczytałam i mimo upływu lat nadal ją uwielbiam i uważam za niesamowitą.

Charlotte jest trzynastoletnią rudowłosą uczennicą najzwyklejszego amerykańskiego gimnazjum, która jest przekonana, że nic się jej nie udaje. Pewnego dnia wracając ze szkoły znajduje małego białego kotka i zabiera go do domu. Tego samego dnia rodzice oznajmiają, że wkrótce zamieszka u nich angielski kuzyn Charlotte, Zee. To jednak nie koniec niespodzianek. Wkrótce po pojawieniu się Zee uczniowie szkoły Charlotte zaczynają zapadać na tajemniczą chorobą, a kuzyn dziewczynki twierdzi, że to on jest temu winien! Światło na całą sprawę rzuci dopiero pan Metos, nauczyciel angielskiego, traktujący mitologię grecką bardzo poważnie.

Mimo, że ,,Złodzieje cieni” są książką skierowaną do czytelników nieco młodszych niż ja, nadal potrafią mnie urzec i rozbawić. Autorka ma świetny styl, jej refleksje i uwagi nieodmiennie budzą uśmiech na twarzy. Anne Ursu pokazuje nam świeże, ale zachowujące ducha oryginału spojrzenie na mitologię. Przedstawia mitologiczną Krainę Umarłych jako zbiurokratyzowane miejsce ze ściśle określoną hierarchią, a Hadesa jako typowego znudzonego męża, posiadającego tylko olbrzymią władzę. Świat stworzony przez autorkę jest naprawdę dokładnie opisany. Historia nie tylko bawi, ale też trzyma w napięciu i chwilami można poczuć nutkę grozy.

Bohaterowie natychmiast budzą sympatię. Charlotte nie jest słodką dziewczynką, rozmyślającą o chłopcach i ubraniach, ale osóbką dość wycofaną, nie dbającą o zdanie innych, z własnym zdaniem i ironicznym poczuciem humoru. Jednocześnie jest dość zagubiona i nie wierzy w siebie, ale w obliczu niebezpieczeństwa odkrywa w sobie nieznane dotąd cechy. Kuzyn Zee jest jej przeciwieństwem – to grzeczny, dobrze ułożony i bardzo lubiany, choć w gruncie rzeczy niepewny siebie chłopak, którego nikt tak naprawdę nie zna. Ta dwójka świetnie się uzupełnia, a wyprawa do Hadeusa zmienia ich i pokazuje kim mogą być, jeśli tylko się postarają.

,,Złodziei cieni” polecam miłośnikom mitologii w każdym wieku. Dzieci ta książka może zachęcić do czytania, a starszych zabrać w niesamowitą przygodę pełną magii i niebezpieczeństw.

,, (…) czasami, nawet jeśli jest się przerażonym i chciałoby się uciec, po prostu nie ma innego wyjścia, jak tylko iść naprzód.”

Mitologia grecka to jedna z moich pasji, a książki nawiązujące do niej z miejsca mają u mnie dużego plusa. ,,Złodzieje cieni” to jedna z pierwszych powieści na ten temat jakie przeczytałam i mimo upływu lat nadal ją uwielbiam i uważam za niesamowitą.

Charlotte jest trzynastoletnią rudowłosą uczennicą najzwyklejszego amerykańskiego gimnazjum, która jest przekonana, że nic...

Recenzja na: http://wachajac-ksiazki.blogspot.com/2014/11/zodzieje-cieni-anne-ursu.html

Charlotte to trzynastoletnia dziewczynka, która jest zimna i chłodna, ale ona tak nie uważa. Ma nadopiekuńczych rodziców. Tata jest nauczycielem w szkole, a mama pisze książki. Kiedy pewnego dnia wraca do szkoły nie spodziewa się tak druzgocących wieści - jej kuzyn, Zachary, przyjeżdża do nich z Londynu. Na pozór brzmi cudownie, ale wcale tak nie jest. Wokół chłopaka dzieje się coś niepokojącego, wszyscy jego znajomi zapadają na przedziwną chorobę. Nikt nie spodziewa się, że to wszystko za sprawą młodego Brytyjczyka. Kiedy mała Char odkrywa tajemnicę swojego kuzyna, nie wie czy on nie zwariował, żartuje czy mówi prawdę. Kiedy dwoje trzynastolatków ma przed sobą misję, wejście do Kariny Umarłych, poznanie samego wielkiego Hadesa, który ma uratować świat. Czy wrócą żywi z zaświatów i uratują świat? Jak radzić sobie w świecie, gdzie mitologia grecka okazuje się prawdą?

Niektóre książki wymagają ofiar, i to ciężkich. Była to druga, może trzecia książka, przy której straciłam czas. Niecałe trzysta stron dłużyło mi się strasznie, zero humoru, akcji. Tylko nudne paplanie narratora. Możliwe, że przeżyłabym książkę, jeśli Charlotte byłaby narratorką. Książka była nuda, sięgnęłam po nią tylko dla mitologii greckiej, ale oprócz wymienionego Prometeusza, kilku potworów, Persefony i bliżej nieznanego kolesia, którym jest niejaki Hades. Naprawdę jestem mocno zdziwiona, że mity nawet nie pokrywałby się z prawdą. Ze strony na stronę treści mitów mieszały się lub zmieniały się. Na początku wątrobę Promka wyżerały orły(?),później okazało się, że były to harpie(???).

Wierzcie mi lub nie, ale jestem strasznie wyczulona na zmienność treści, jak i na nie znanie treści książek, ale wypowiadanie się o nich (jest to jednak długa historia, nie na tę chwilę). Lubuję się też w mitologii i jakoś nie jestem skłonna uznać tej książki za namiastkę oddającą antyczną atmosferę.

Charlotte jest małą, nieznośną, wiecznie nie zadowoloną dziewuszką, która ma jedną pozytywną cechę (lub nie, zależy kto to mówi) - świetnie kłamie i ma gadane. To można jej oddać. Świetna kłamczucha z małej rozkapryszonej córeczki. Zee jest chłopakiem o dżentelmeńskim zachowaniu i wrażliwej naturze. Ale, na Boga, pytam się skąd to zdrobnienie? Jak?

Postaci drugoplanowe, jak rodzice dziewczynki są tak bardzo nudni, że bardziej się nie da. Bezosobowe postaci, wręcz zawadzają w cale nie lepszej fabule. Mało, kiedy mam tak złą opinię o jakichkolwiek postaciach, ale tutaj nie mogłam znaleźć żadnej pozytywnej cechy, nawet jeśli bym chciała.

Akcja była strasznie powolna i mimo mojego oczekiwania na jakieś wielkie BUM!, nic takiego nie nastąpiło. Czekałam tez na jakąś ogromną tajemnicę, ale już w drugiej części, bo sama powieść podzielona jest na pięć, wiedziałam, jak to się skończy. Według mnie to wystarczyła połowa, męczącej lektury, żeby wyjaśnić i zakończyć całą wielką przygodę bohaterów. Co do narracji też mam pewne, a może właściwiej będzie powiedzieć, że ogromne!, zastrzeżenia. Autorka pokazała całą narrację jako wszystko wszechwiedzący dzieciak! Naprawdę, tak jakby z bohaterami była trzynastoletnia, chaotyczna wyrocznia, którą naprawdę ciężko się słucha. Z samą sprzedażą informacji było naprawdę ciężko. Momentami się gubiłam i zaczynałam wątpić w moje czytanie.

Jeszcze nigdy dwieście osiemdziesiąt siedem stron nie dłużyło mi się tak bardzo. Kilka razy próbowałam przerwać lekturę, ale mówiłam sobie: Nie! Musisz przeczytać. I co? Zawiodłam się, oj, bardzo. Liczyłam na coś dobrego, coś przyjemnego. Niestety trafiłam na marną podróbkę kreacji świata z Percy'ego Jackson'a. Nie zrozumcie mnie źle, ale tu nawet nie można tego porównać. O ile miał to być świat mitologii, to pojawianie się może z pięciu imion bogów nie czyni jej nawet dopuszczającej.


Moja ocena: 1+ (plus za Persefonę i Hadesa)

Recenzja na: http://wachajac-ksiazki.blogspot.com/2014/11/zodzieje-cieni-anne-ursu.html

Charlotte to trzynastoletnia dziewczynka, która jest zimna i chłodna, ale ona tak nie uważa. Ma nadopiekuńczych rodziców. Tata jest nauczycielem w szkole, a mama pisze książki. Kiedy pewnego dnia wraca do szkoły nie spodziewa się tak druzgocących wieści - jej kuzyn, Zachary, przyjeżdża...

Główną bohaterką książki ,, Zło dzieje cieni" jest Charlotte Mielswetzki 13 latka, będąca zazwyczaj w złym humorze. Cała historia rozpoczyna się, kiedy Charlotte przygarnia pod swój dach małą kocicę. Chwilę później dziewczynka dowiaduje się, że niebawem przyjedzie jej kuzyn z Anglii, imieniem Zee, który przez jakiś czas będzie mieszkał z nią oraz jej rodzicami. Zee, pomimo, że miły i dobrze wychowany okazuje się nieco dziwaczny, gdyż twierdzi, że sprowadza ze sobą tajemniczą epidemię , na którą zapadają tylko dzieci. Okazhje się, że ma rację, a Charlotte wyrusza z nim na wyprawę w Hadesu...
Powieść fajna, w dodatku nawiązują ca do mitologii. Oczywiście kończy się happy endem. Czyta się szybko, bez wielkiej filozlfii, bardzo przyjemna. :)

Główną bohaterką książki ,, Zło dzieje cieni" jest Charlotte Mielswetzki 13 latka, będąca zazwyczaj w złym humorze. Cała historia rozpoczyna się, kiedy Charlotte przygarnia pod swój dach małą kocicę. Chwilę później dziewczynka dowiaduje się, że niebawem przyjedzie jej kuzyn z Anglii, imieniem Zee, który przez jakiś czas będzie mieszkał z nią oraz jej rodzicami. Zee,...

Ciekawa książka, nie wciągnęła mnie jakoś specjalnie ale polecam. :3

Ciekawa książka, nie wciągnęła mnie jakoś specjalnie ale polecam. :3

Przeczytałam 2 części , dość szybko "Złodzieje Cieni ' jak i "Syrenii Śpiew " . Wątki mitologii były fascynujące .

Tam gdzie koszmar zamienia się w jawe


"Za wielu, wielu rzekami, za wielu, wielu górami, na ostatnich krańcach zachodu, gdzie ziemia się już kończy, gdzie nigdy nie dociera najsłabszy promień słońca - jest wejście do podziemia, czyli do piekieł..."
Szukasz oderwania od szaro-burej rzeczywistości?? Chcesz choć na chwilę zapomnieć o niekończących sie stertach zadań domowych?? A może po prostu lubisz wciągające opowieści pełne zagadek, odznaczające sie lekka dozą grozy i humoru?? "Złodzieje cieni" to książka właśnie dla Ciebie!!
Autorką powieści jest mieszkająca w Minnesocie Anne Ursu. Wydała juz dwie nagrodzone w USA powieści dla dorosłych. Obecnie pisuje do czasopism oraz pracuje nad kolejnymi powieściami z cyklu Kronik Kronosa.
Jedną z części wyżej wymienionego cyklu są właśnie "Złodzieje cieni". Poszczególne elementy powieści idealnie się z sobą komponują dając niesamowity efekt, dzięki któremu czytelnik całkowicie zatraca się w książkowym świecie. Zdolności literackie autorki oraz lekki język, którym pisana jest książka, sprawiają iż kończąc czytać jedną z części mitologicznego cyklu ma się ochotę na więcej.
Akcja utworu toczy się szybko wciąż na nowo zaskakując nas niespodziewanymi zdarzeniami. Losy książkowych bohaterów są często zmienne oraz wyjątkowo niebezpieczne. Opowieść przedstawia homeryczną walkę dobra ze złem, co jednak nie pozbawia jej lekkości i humoru, a dodaje atrakcyjności i pozwala całkowicie zatonąć w lekturze.
Bardzo ważnym elementem powieści są bohaterowie. Często intrygujący, zadziwiający, a niejednokrotnie irytujący swym postępowaniem. Rudowłosa trzynastolatka - Charlotte Milswetzski oraz jej kuzyn - Zachary Miller, nadają powieści jeszcze więcej wyjątkowości. Charlotte jest nieco zbuntowaną dziewczynką, która nie wierzy w swoje możliwości, a otaczający ją świat uważa za szary i nudny. Zee - chłopiec ułożony, inteligenty i zawsze grzeczny. Przyjeżdża do swojej amerykańskiej rodziny z Anglii. Powodem, którego jest rzekome przeniesienie jego ojca przez firmę, której był pracownikiem. Prawda jednak jest inna.
Charlotte i Zee przeżyją razem wiele przygód, które całkowicie zmienią ich spojrzenie na codzienny świat. Od ich sprytu zależeć będą dalsze losy świata umarłych - Hadesu oraz życie wielu osób w ich wieku. W niebiezpiecznych przygodach towarzyszyć im będzie: znienawidzony przez Charlotte nauczyciel języka polskiego, pan Metos oraz dziwna kotka Batholomew.
W powieści "Złodzieje cieni" mitologia przeplata się z codziennym życiem, mistyczne postacie przenikają do naszego świata, robiąc duże zamieszanie, a podziemne królestwo Hadesu wcale nie jest tak uporządkowane jakby sie mogło wydawać. Przeciwnie, podziemny świat jest równie zbiurokratyzowany i przekupny jak powierzchnia ziemi. Personel, mający na obowiązku dbać o urozmaicanie i zapewnianie odpowiednich warunków przybyłym duszom, jest wyjątkowo leniwy i nieposłuszny. Natomiast pan podziemi - Hades - jest zapatrzonym w swą żonę, lekko leniwym i żartobliwie przedstawionym, panem swego świata, który jak mówi "nie potrzebuje wojska, gdyż nikt nie będzie chciał przejąć królestwa umarłych". Niestety mylił się i to bardzo, jednak o dalszych losach walki dwóch nastolatków o godziwe życie po życiu wszystkich dusz na świecie oraz o zdrowie swych przyjaciół, znajomych, wrogów i wielu, wielu innych nastolatków na świecie dowiecie się już czytając powieść.
Oceniam utwór wyjątkowo pozytywnie. Każdy kto tylko zacznie czytać powieść, już od pierwszej strony zostanie zaatakowany ogromem dziwnych, nieprzypadkowych zdarzeń, które później zostaną dokładnie wyjaśnione. Czasami przypadki, które dla nas mogłyby wydawać się zupełnie normalne, zdarzenia będące zwykłam zbiegiem okoliczności, tutaj tworzą fantastyczną całość, która sprawia, że czytelnik nie otrzymuje ani chwili wytchnienia do ostatniej strony książki. Przykładem takowych sytuacji, które ponadto łączą sie ze sobą, mogą być śmierć babci Winter oraz przygarnięcie przez Charlotte kotki Bartholomew. Jednak co wspólnego maja ze sobą dwa tak odmienne przypadki dowiecie się dopiero w Epilogu, który dla mnie był ogromnym zaskoczeniem.
Jeśli chodzi zaś o wady tej lektury to jest ich bardzo niewiele. Jedynym wadliwym elementem są zbyt długie, troche nudnawe opisy. Pomimo tego szczegółu książka nie traci swej wartościowości i nic nie przeszkadza w dalszym fascynowaniu się treścią. Skoro, więc wady nie są szczególnie zauważalne to po co sie ich dopatrywac i szukać przysłowiowej "dziury w całym";)
Powieść "Złodzieje cieni" polecam wszystkim fanom historii fantasy oraz osobom lubiącym mitologię grecką, ale także tym, którzy dopiero mają zamiar zgłębić tajemnicę mitologii. Uważam, że powieść Anne Ursu jest dużym wydarzeniem w świecie literatury, a dowodem tego twierdzenia może być fakt, iż powieść niedługo zostanie sfilmowana. Utwór wnosi do sztuki literackiej dawkę lekkości i humoru, a do tego jest prawdziwym źródłem informacji na temat świata mitologii.

Zachęcam wszystkich do zgłębiania przedstawionej tu lektury i obiecuję, że nie będziecie się nudzić .

POLECAM !!!!

Przeczytałam 2 części , dość szybko "Złodzieje Cieni ' jak i "Syrenii Śpiew " . Wątki mitologii były fascynujące .

Tam gdzie koszmar zamienia się w jawe


"Za wielu, wielu rzekami, za wielu, wielu górami, na ostatnich krańcach zachodu, gdzie ziemia się już kończy, gdzie nigdy nie dociera najsłabszy promień słońca - jest wejście do podziemia, czyli do piekieł..."
Szukasz...

Świetna, polecam. Grecka mitologia w codziennym życiu, zagadki... Coś niesamowitego.

Świetna, polecam. Grecka mitologia w codziennym życiu, zagadki... Coś niesamowitego.

Książka naprawdę bardzo wciągająca. Nawiązania do mitologi również bardzo oryginalne i ciekawe. Warta przeczytania ;P

Książka naprawdę bardzo wciągająca. Nawiązania do mitologi również bardzo oryginalne i ciekawe. Warta przeczytania ;P

Świetna i wciągająca książka!

Świetna i wciągająca książka!

Miła i przyjemna książeczka. Co prawda o trzynastolatkach ratujących świat, ale... nietypowa. Na pewno bardzo dobrze napisana - świetnie się czyta!

Miła i przyjemna książeczka. Co prawda o trzynastolatkach ratujących świat, ale... nietypowa. Na pewno bardzo dobrze napisana - świetnie się czyta!

Bardzo ciekawa i tajemnicza ( i odrobinkę sztraszna).Ale jak już się ją zacznie to nie można przestać.

Polecam

Bardzo ciekawa i tajemnicza ( i odrobinkę sztraszna).Ale jak już się ją zacznie to nie można przestać.

Polecam