Książka to zbiór krótkich prac Dawkinsa na różne okazje. Są tu zarówno listy, recenzje książek jak i mowy pogrzebowe. Przy takiej różnorodności poziom jest również zróżnicowany. Niektóre artykuły czytałem z zapartym tchem, ale już mowy pogrzebowe, odnoszące się do konkretnych, nieznanych mi wcześniej osób, zaciekawiły mnie wyraźnie mniej. Najmniej interesujące fragmenty to recenzje książek, gdzie jeden naukowiec polemizuje i recenzuje z tym co zostało napisane przez innego naukowca. Na pewno gratka dla specjalistów oraz czytelników recenzowanej książki. Dla mnie najciekawsze okazały się dyskusje religijno-socjologiczne, gdzie naukowy umysł rozprawia się z medycyną alternatywną, religią i kreacjonizmem. No ale w końcu tytuł zobowiązuje.

Książka to zbiór krótkich prac Dawkinsa na różne okazje. Są tu zarówno listy, recenzje książek jak i mowy pogrzebowe. Przy takiej różnorodności poziom jest również zróżnicowany. Niektóre artykuły czytałem z zapartym tchem, ale już mowy pogrzebowe, odnoszące się do konkretnych, nieznanych mi wcześniej osób, zaciekawiły mnie wyraźnie mniej. Najmniej interesujące fragmenty to...

Książka to luźny (a przez to dość chaotyczny) zbiór esejów na różne tematy, wokół których Dawkins krążył w poprzednich książkach.

Nie znajdziemy niestety fascynujących opowieści o różnych organizmach i ich zwyczajach (takich, jak urocza opowieść z "Rozplatania tęczy" o dwóch gatunkach bakterii, żyjących w pierwszym oraz trzecim czułku na mrówczej głowie),mamy za to kolejne rozprawy z kreacjonistami i polemiki z wierzącymi, mamy sporo refleksji nad stanem współczesnej nauki i porad, ja ją uprawiać. Wzruszające są wspomnienia o zmarłych przyjaciołach autora (będącymi zarazem przyjaciółmi nauki),troszkę epistemologii, troszkę kognitywistyki. Jak na erudytę przystało, Dawkins sięga raz do filozofii, raz do archeologii czy paleontologii, nie boi się fizyki ani chemii, pokazuje też po raz kolejny swoją dogłębną znajomość historii nauki.

Artykuły prezentują różny poziom, od urzekających po przynudzające. Recenzowana zbieranina esejów, polemik prasowych, refleksji, recenzji i przedmów do książek innych autorów z pewnością nie jest najwybitniejszym dziełem autora, ale jeżeli ktoś (jak ja) przeczytał wszystkie książki Dawkinsa kilkukrotnie, z przyjemnością sięgnie po coś nowego.

I myślę mimo wszystko, że warto.

Edit 2021: Opinię podtrzymuję dodam tylko, żeby nie zniechęcać się początkowymi rozdziałami, im dalej, tym lepiej!

Książka to luźny (a przez to dość chaotyczny) zbiór esejów na różne tematy, wokół których Dawkins krążył w poprzednich książkach.

Nie znajdziemy niestety fascynujących opowieści o różnych organizmach i ich zwyczajach (takich, jak urocza opowieść z "Rozplatania tęczy" o dwóch gatunkach bakterii, żyjących w pierwszym oraz trzecim czułku na mrówczej głowie),mamy za to...

Książka słaba. Jest to w zasadzie zbiór absolutnie przypadkowych tekstów. Spora część z nich to przedruki wstępów do cudzych książek, mów pogrzebowych i listów. Bardzo lubię i cenie Dawkinsa za jego wiedzę, pasję a przede wszystkim za bezkompromisowość. Ale ta książka mi w tym lubieniu nie pomaga. To chyba nie jest wina samego autora. A raczej redaktorów i wydawcy. Eseje są dobrane przypadkowo. Niestarannie.

Książka słaba. Jest to w zasadzie zbiór absolutnie przypadkowych tekstów. Spora część z nich to przedruki wstępów do cudzych książek, mów pogrzebowych i listów. Bardzo lubię i cenie Dawkinsa za jego wiedzę, pasję a przede wszystkim za bezkompromisowość. Ale ta książka mi w tym lubieniu nie pomaga. To chyba nie jest wina samego autora. A raczej redaktorów i wydawcy. Eseje są...

Spodziewałem się czegoś więcej po tym autorze. Nie była zła, ale jest niedosyt, ponieważ względem kogoś kto napisał tak dobrą książkę jak "Samolubny Gen", oczekiwania zawsze będą duże.

Spodziewałem się czegoś więcej po tym autorze. Nie była zła, ale jest niedosyt, ponieważ względem kogoś kto napisał tak dobrą książkę jak "Samolubny Gen", oczekiwania zawsze będą duże.

Niektóre felietony są po prostu nudne, ale inne (większość) to prawdziwe perełki.

Niektóre felietony są po prostu nudne, ale inne (większość) to prawdziwe perełki.

"Kapłan diabła. Opowieści o nadziei, kłamstwie, nauce i miłości" jest zbiorem esejów i tekstów okolicznościowych napisanych przez Richarda Dawkinsa.

Większość wybranych tekstów skupia się na interesujących zoologa tematach, znanych z innych publikacji. Są, charakteryzujące się ostrym językiem, nawoływania o zwalczanie o przesądów i ignorancji wynikających z niczym nieuzasadnionej wiary. Są pełne pasji teksty o sensie i współczesnym rozumieniu darwinizmu. Mamy tekst podsumowujący dwie dekady ewolucji pojęcia 'mem' (str. 164-167),którego jest autorem.

Cały pierwszy rozdział "Nauka i wrażliwość" to Dawkins, którego lubię najbardziej. Trafia w sedno z problemami edukacji, punktuje kreacjonizm, obskurantyzm polityków. Ośmiesza pseudointelektualne koncepcje postmodernistycznych guru wydziałów humanistycznych, którzy za naukę uznali bełkot zbitki niedefiniowalnych słów.
Niemal równie ciekawy okazał się rozdział "Zainfekowany umysł", zbierający bliższe kognitywistyce i trudne do wyplenienia przykłady 'wirusów' umysłu, determinujące mnóstwo ludzkich zachowań dalekich od rozsądku, krytycyzmu i realizmu. Poddaje dekonstrukcji argumenty osób religijnych, kulturowych relatywistów i zwykłych szarlatanów.

Dużą wartość stanowią przytoczone lektury, które pasjonują Dawkinsa i zapewne wpłynęły na jego sposób widzenia świata. Są przypomniane, mało znane w Polsce, ciekawe książki o życiu w Afryce. Pada długa lista świetnych prac popularyzatorskich XX-wiecznych biologów z Medawarem, Diamondem, Hamiltonem, Houxleyem czy Gouldem na czele. Trzeba mu przyznać, że potrafi zachęcić do świetnej lektury kolegów-przyrodników. Każdy po lekturze tej książki, znajdzie dla siebie nowe inspiracje czytelnicze.

Na szczególną uwagę zasługuje według mnie ostatni tekst, dla którego warto książkę w ogóle przeczytać. To list "Modlitwa za moją córkę", który skierował do 10-letniej córki Juliet. Ponieważ rodzice kształtują rozumienie świata u własnych dzieci (w wieku dorosłym nabyte przesądy trudno się już wykorzenia),to tekst biologa jest szczerą próbą pokazania piękna świata i wytłumaczenia zła biorącego się z indoktrynacji. Młody umysł przyjmuje sporo treści wprost, w efekcie zbyt często w dorosłym życiu uprzedzenia i 'wdrukowane' na wiarę stwierdzenia, nie są już poddawane weryfikacji. Stąd tak istotne jest pielęgnowanie w dzieciach postaw godnych czującej i myślącej istoty. Dawkins tłumaczy córce pięknymi słowami rolę tradycji i autorytetu, które bez krytycyzmu prowadzą do uprzedzeń i wykluczenia. Pokazuje słowami zrozumiałymi dla dziecka, że racjonalne myślenie i opieranie się na dowodach domniemanych faktów, jest jedyną droga do prawdziwego poznania.

Książka i jej 70% esejów jest świetna. Pewne teksty były jednak słabe, szczególnie detale sporów z Gouldem (str. 244-261). Ponadto dość mętnie, według mnie, zostało opisane rozróżnienie między doborem naturalnym i płciowym (str. 87-89). Akurat tu oczekiwałbym bardziej przekonującej analizy tematu. Dla mnie po tej lekturze, dobór płciowy jest podzbiorem tego naturalnego. Tekst i przykłady dotyczące rozróżnienia przyjmowałem wprost, w efekcie według mojego dość ścisłego umysłu, argumentacja użyta przez Dawkins, taki wniosek nasuwają.

Lekturę kilku tekstów (list do córki, recenzję eksperymentu Sokala i książki "Modne bzdury", współczesne rozumienie darwinizmu i klonowania dyskutowane przy okazji Dolly, znaczenie edukacji, krytyka tzw. medycyny alternatywnej) to perełki. Niestety są i teksty nużące bez, typowego u Dawkinsa, błysku intelektu czy ciętego języka i pasji.

Jeśli ktoś zastanawia się, czy warto zacząć czytać Dawkinsa, "Kapłan diabła" stanowić może cenne źródło reprezentatywnej próbki możliwości literackich i zainteresowań tematycznych zoologa.

Całość polecam fanom Dawkinsa, a wszystkim pozostałym wspomniane, najlepsze według mnie, teksty.

"Kapłan diabła. Opowieści o nadziei, kłamstwie, nauce i miłości" jest zbiorem esejów i tekstów okolicznościowych napisanych przez Richarda Dawkinsa.

Większość wybranych tekstów skupia się na interesujących zoologa tematach, znanych z innych publikacji. Są, charakteryzujące się ostrym językiem, nawoływania o zwalczanie o przesądów i ignorancji wynikających z niczym...

Generalnie nic ciekawego. Trochę to taka zbieranina różnych wstępów, przedmów, przemów pogrzebowych ...
Kilka tekstów przykuło jednak moją uwagę. Szczególnie list autora do jego 10 letniej wówczas córki, w którym starał się m.in. wyjaśnić jej różnicę między wiarą/tradycją a wiedzą.

Generalnie nic ciekawego. Trochę to taka zbieranina różnych wstępów, przedmów, przemów pogrzebowych ...
Kilka tekstów przykuło jednak moją uwagę. Szczególnie list autora do jego 10 letniej wówczas córki, w którym starał się m.in. wyjaśnić jej różnicę między wiarą/tradycją a wiedzą.

Jednym zdaniem:
Entuzjazm Dawkinsa dla różnorodności życia na naszej planecie powinien okazać się zaraźliwy.
"Publishers Weekly"

Bardzo dobra książka. Zbiór artykułów publikowanych przez Dawiknsa na przestrzeni kilku lat.

Jednym zdaniem:
Entuzjazm Dawkinsa dla różnorodności życia na naszej planecie powinien okazać się zaraźliwy.
"Publishers Weekly"

Bardzo dobra książka. Zbiór artykułów publikowanych przez Dawiknsa na przestrzeni kilku lat.

Lubię czytać o tym, co mnie interesuje. W książce tej są momenty, które kompletnie nie leżą w kręgu moich zainteresowań ani nie wzbudzają ciekawości. Jednakże dobrze jest czytać coś, co powstało z myślącego umysłu. Respektuję, staram się zrozumieć autorytety i wyszukiwać w nich potwierdzeń moich przekonań.
Bardzo dobrze, że tacy ludzie jak Richard Dawkins wypuszczają swoje myśli w postaci książki, gdyż są inspiracją dla innych.
Jestem ciekawa poglądów naukowców w przyziemnych aspektach życia. Zawsze lepiej poznawać punkty widzenia ludzi myślących. Zawsze lepiej podążać za takimi, niż czerpać przykład z barwnych postaci w showbiznesie z sianem w głowie. Dlatego warto czytać i wychodzić na spotkanie z każdą zawartością opatrzoną nazwiskiem, m.in. Dawkinsa.
"Kapłan diabła" napisany jest ładnym językiem. To coś dobrego dla krótkodystansowców, którzy lubią niedługie formy, skonkretyzowane i lubią przejścia od jednej tematyki do innej. Nie jest to trudna książka w odbiorze, skłania do własnych refleksji.

Lubię czytać o tym, co mnie interesuje. W książce tej są momenty, które kompletnie nie leżą w kręgu moich zainteresowań ani nie wzbudzają ciekawości. Jednakże dobrze jest czytać coś, co powstało z myślącego umysłu. Respektuję, staram się zrozumieć autorytety i wyszukiwać w nich potwierdzeń moich przekonań.
Bardzo dobrze, że tacy ludzie jak Richard Dawkins wypuszczają swoje...

"Kapłan diabła" to zbiór esejów, które powstawały w różnych okresach życia Dawkinsa. Część z nich była dla mnie naprawdę wartościowa, lecz część, szczególnie ta dotycząca peanów na cześć zmarłych przyjaciół oraz recenzje książek, była dla mnie trudna do przebrnięcia. Teksty zamieszczone w "Kapłanie diabła" nie łączyły się w logiczną całość, a ich różnorodność tematyczna była zbyt ogromna, by mogły zgodnie współistnieć tworząc jedną książkę. Mimo powyższych, cenię sobie Dawkinsa za jago poglądy i otwartość umysłu, za umiejętność przekazywania wiedzy oraz za argumentację popartą dowodami.

"Kapłan diabła" to zbiór esejów, które powstawały w różnych okresach życia Dawkinsa. Część z nich była dla mnie naprawdę wartościowa, lecz część, szczególnie ta dotycząca peanów na cześć zmarłych przyjaciół oraz recenzje książek, była dla mnie trudna do przebrnięcia. Teksty zamieszczone w "Kapłanie diabła" nie łączyły się w logiczną całość, a ich różnorodność tematyczna...