Łysiak wykorzystuje wszystkie możliwości, które daje mu przyjęcie bardziej luźnej formy analizy historycznej, z pełną skalą opinii, krytyki i (malutkich) złośliwości - zarówno tych trafnych, jak i co najwyżej uroczych.

Łysiak wykorzystuje wszystkie możliwości, które daje mu przyjęcie bardziej luźnej formy analizy historycznej, z pełną skalą opinii, krytyki i (malutkich) złośliwości - zarówno tych trafnych, jak i co najwyżej uroczych.

Widzę oryginalną formę prezentacji postaci, których opisania podejmuje się Waldemar Łysiak. Książka składa się z pięciu części, z których każda ma przyporządkowane określone życiorysy osób związanych z Francją i Napoleonem. Jest to bardzo dobry materiał historyczny, który powstaje na podstawie zasobów archiwalnych. Autor umieszcza czarno-białe reprodukcje wzbogacające treść. Waldemar Łysiak potrafi zainteresować czytelnika, przyznaję najwyższą ocenę.

Widzę oryginalną formę prezentacji postaci, których opisania podejmuje się Waldemar Łysiak. Książka składa się z pięciu części, z których każda ma przyporządkowane określone życiorysy osób związanych z Francją i Napoleonem. Jest to bardzo dobry materiał historyczny, który powstaje na podstawie zasobów archiwalnych. Autor umieszcza czarno-białe reprodukcje wzbogacające...

Jak nie jestem fanem Buonapartego i raczej krytycznie patrzę na udział Polaków w jego wojnach które były następstwem ludobójczej rewolucji antyfrancuskiej to trzeba przyznać że Waldemar Łysiak potrafi zafascynować każdego tym okresem i nie wiem czym jest to spowodowane interesującymi ciekawostkami czy poetyckim pięknym stylem pisania

Jak nie jestem fanem Buonapartego i raczej krytycznie patrzę na udział Polaków w jego wojnach które były następstwem ludobójczej rewolucji antyfrancuskiej to trzeba przyznać że Waldemar Łysiak potrafi zafascynować każdego tym okresem i nie wiem czym jest to spowodowane interesującymi ciekawostkami czy poetyckim pięknym stylem pisania

Czyli ludzie orbitujący gdzieś wokół Napoleona oraz zdarzenia, które ich z nim połączyły na różnych etapach życia. Bardzo ciekawa pocztówka z tamtej epoki. Niezwykle cenię Waldemara Łysiaka za te wszystkie małe, malutkie i tycie szczegóły dot. niebłahych przecież zdarzeń w historii "Boga Wojny".

Czyli ludzie orbitujący gdzieś wokół Napoleona oraz zdarzenia, które ich z nim połączyły na różnych etapach życia. Bardzo ciekawa pocztówka z tamtej epoki. Niezwykle cenię Waldemara Łysiaka za te wszystkie małe, malutkie i tycie szczegóły dot. niebłahych przecież zdarzeń w historii "Boga Wojny".

Łysiak zawsze na 10

Łysiak zawsze na 10

Jedno pytanie (nie wiadomo do kogo skierowane): dlaczego Autor przestał pisać rzeczy o tym, na czym się całkiem dobrze znał, które pożerałem w młodości - czyli te 40 lat temu…. ?

Jedna z możliwych odpowiedzi: bo nie mam już kilkunastu lat. Mam tez czemuś mniejszy apetyt, zwłaszcza gdy ktoś serwuje mi potrawy czymś lekko zalatujące... Ale do Napoleona sentyment mi pozostał!

I tylko to zdumienie, gdy podczas pobytu na Korsyce stwierdza się, że to nie żaden lokalny bohater. Jest nim zaś Pascal Paoli, który w połowie 18. wieku wywalczył dla wyspy krótkotrwałą niepodległość od Genui (nb. wtedy powstała tam naprawdę pierwsza w Europie konstytucja – to lipa z tym naszym pierwszenstwem),co potem zdławili Francuzi. Buonaparte jest tam zatem postrzegany jako swego rodzaju sprzedawczyk okupantów.

Jedno pytanie (nie wiadomo do kogo skierowane): dlaczego Autor przestał pisać rzeczy o tym, na czym się całkiem dobrze znał, które pożerałem w młodości - czyli te 40 lat temu…. ?

Jedna z możliwych odpowiedzi: bo nie mam już kilkunastu lat. Mam tez czemuś mniejszy apetyt, zwłaszcza gdy ktoś serwuje mi potrawy czymś lekko zalatujące... Ale do Napoleona sentyment mi...

Wspaniałą kolejna książka o Napoleonie Łysiaka, polecam, polecam. Czytajcie!

Znalazłem karton z książkami w piwnicy, a tam kolejne książki które przeczytałem. Przeczytałem trochę książek w młodości :) .

To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Wspaniałą kolejna książka o Napoleonie Łysiaka, polecam, polecam. Czytajcie!

Znalazłem karton z książkami w piwnicy, a tam kolejne książki które przeczytałem. Przeczytałem trochę książek w młodości :) .

To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Mowia ze 'kto gra w karty ten ma łeb obdarty'. Jesli tez tak myslisz uloz 'Pasjans'' z empirowej talii Lysiaka i sam/sama sie przekonasz ze to niekoniecznie musi byc prawda. Wszystkie omawiane sa ciekawe ale najslabsza wedlug mnie to Joker...

Mowia ze 'kto gra w karty ten ma łeb obdarty'. Jesli tez tak myslisz uloz 'Pasjans'' z empirowej talii Lysiaka i sam/sama sie przekonasz ze to niekoniecznie musi byc prawda. Wszystkie omawiane sa ciekawe ale najslabsza wedlug mnie to Joker...

Empirowy pasjans prezentuje sylwetki siedemnastu postaci epoki napoleońskiej odpowiadających figurom talii kart. Asy obejmują dowódców policji i wywiadu, króle – władców muzułmańskiej Azji i Afryki, którzy walczyli u boku Napoleona lub przeciw niemu, damy – najciekawsze kobiety Empire’u, walety – oficerów Wielkiej Armii. Ostatnia karta do joker, tajemnicza postać, która miała stać za próbami uwolnienia Napoleona z wyspy św. Heleny i wykradzenia Orlątka z Schonbrunn, a którego nazwiska nie zna ani czytelnik, ani autor. Jak pisze we wstępie, Łysiak przyporządkował kartom kolory według klucza: pik – męstwo, kier – wierność, karo – tajemnica, trefl – zdrada.
Postaci zostały dobrane dość arbitralnie, nie sposób wskazać „obiektywnego” kryterium – w istocie jest nim po prostu „malowniczość” życiorysu. Dlatego znajdują się tu postaci, które istotnie wywarły ogromny wpływ na epokę – jak minister policji Fouche (as treflowy) albo generał Ney (walet pikowy),ale również ci, których znaczenie ogranicza się do tworzenia malowniczej figury w pamiętnikach – jak najpiękniejsza kobieta Paryża Julia Recamier (dama karo) lub jedyny Polak przebywający na wyspie św. Heleny, porucznik Piątkowski (walet kierowy). Podobna zasada rządzi doborem epizodów – Łysiak nieraz streszcza kilkoma zdaniami większość życia swego bohatera, by zyskać miejsce na soczyste anegdoty wyciągnięte z dokumentów i pamiętników epoki. Tymi ostatnimi posługuje się szczególnie często, nieraz zamieszczając długie cytaty, ale nie stroni również od literatury pięknej – przewodnikiem do postaci Eugeniusza Vidocqa (as karo – to jeden z najciekawszych rozdziałów, pełen nieprawdopodobnych historii ucieczek, mistyfikacji i pościgów) jest Balzak, Cambronne’a (walet ka-ro) – Hugo, a Alego Telebena (król treflowy) – Dumas, który paszę Janiny uczynił ojcem Hayde, kochanki hrabiego Monte Christo.
Współczesny narrator jest silnie obecny zwłaszcza w rozdziałach dotyczących króli, gdzie opisuje swoje wizyty w ruinach ich siedzib i orientalne krajobrazy. Wysuwa również zdecydowane twierdzenia historyczne, np. w sprawie śmierci Napoleona, uznając za absolutnie udowodnione, że został on otruty arszenikiem przez hrabiego Montholona (walet treflowy) i to na pewno z poduszczenia hrabiego d’Artois. Jest to jedna z przyczyn, dla których Empirowy pasjans należy czytać ostrożnie i konfrontować ze źródłami. Drugą jest nieukrywane uwielbienie Łysiaka dla cesarza Francuzów i wynikająca stąd nienawiść dla wszystkich jego przeciwników. Na przykład o Anglikach w ogólności wyraża się „można z nimi zrobić tylko jedno – dać im po mordzie”. Irytujące lub – jeśli spojrzeć na to z pewnym dystansem – wzruszające są próby wytłumaczenia Francuzów z praktyki tzw. „czarnej jaskini”, czyli wtłaczania angielskich jeńców do maleńkiego pomieszczenia, gdzie dusili się z braku powietrza; twierdzi, że Anglicy „zasłużyli na tysiąc czarnych jaskiń” gdyż stosowali wobec ludności w koloniach praktyki, przy których „czarna jaskinia była tylko przedszkolem bestialstwa”. Jeśli dodać do tego skłonność do uogólniających filozoficznych refleksji i cytatów, trudno się dziwić, że dla wielu czytelników styl Łysiaka może się okazać trudny do zniesienia. Pozostali dadzą się jednak porwać żywemu nurtowi opowieści – bo tym właśnie jest Empirowy pasjans, nie książką naukową, a serią opowieści.

Empirowy pasjans prezentuje sylwetki siedemnastu postaci epoki napoleońskiej odpowiadających figurom talii kart. Asy obejmują dowódców policji i wywiadu, króle – władców muzułmańskiej Azji i Afryki, którzy walczyli u boku Napoleona lub przeciw niemu, damy – najciekawsze kobiety Empire’u, walety – oficerów Wielkiej Armii. Ostatnia karta do joker, tajemnicza postać, która...

Jest to zbiór opowiadań historycznych. Każde z ciekawą osobą z epoki napoleońskiej w roli głównej. Mnóstwo informacji, niekoniecznie przydatnych, ale chyba oddających klimat tamtej epoki.

Jest to zbiór opowiadań historycznych. Każde z ciekawą osobą z epoki napoleońskiej w roli głównej. Mnóstwo informacji, niekoniecznie przydatnych, ale chyba oddających klimat tamtej epoki.