Ciekawa, warto przeczytać

Ciekawa, warto przeczytać

Ciekawa, wciągająca akcja. Tego typu książki lubię i polecam. Nie nudziłem się.

Ciekawa, wciągająca akcja. Tego typu książki lubię i polecam. Nie nudziłem się.

Dariusza Domagalskiego nie znałem ale zaintrygował mnie opis książki. Bardzo ciekawe lata niedługo przed Bitwą pod Grunwaldem więc lata o których mało czytałem. Mamy tutaj Krzyżaków, Polaków, Hanzę, Duńczyków, Szwedów i do tego wszystko w samym środku piratów na Bałtyku. Bardzo ciekawe połączenie, co dało bardzo ciekawą książkę pełną akcji i bitew morskich. Jak dla mnie bardzo się miło zdziwiłem że książka jest aż tak dobra i tym samym otworzyło mi oczy na inne książki tego autora po które na pewno sięgnę. Szkoda że autor zakończył serię na tej jednej pozycji bo chętnie poczytał bym o dalszych losach bohaterów. Może kiedyś autor jeszcze wróci do tego tematu bo jak dla mnie warto. Śmiało polecam osobom które lubią powieści historyczne.

Dariusza Domagalskiego nie znałem ale zaintrygował mnie opis książki. Bardzo ciekawe lata niedługo przed Bitwą pod Grunwaldem więc lata o których mało czytałem. Mamy tutaj Krzyżaków, Polaków, Hanzę, Duńczyków, Szwedów i do tego wszystko w samym środku piratów na Bałtyku. Bardzo ciekawe połączenie, co dało bardzo ciekawą książkę pełną akcji i bitew morskich. Jak dla mnie...

Wciągająca marynistyczna opowieść z historią w tle. Czasy Eryka Pomorskiego, Królowej Małgorzaty z wątkami Królestwa Polskiego.

Wciągająca marynistyczna opowieść z historią w tle. Czasy Eryka Pomorskiego, Królowej Małgorzaty z wątkami Królestwa Polskiego.

Ciekawa. Dobrze się jej słuchało. Ale dużo w pamięci nie zapada. Jednak, o ile będę pamiętał to sięgnę po kontynuację.

Ciekawa. Dobrze się jej słuchało. Ale dużo w pamięci nie zapada. Jednak, o ile będę pamiętał to sięgnę po kontynuację.

Bardzo fajna powieść awanturniczo-przygodowa. Wycinek historii, o którym nie miałem zielonego pojęcia, a który za sprawą autora został mi przybliżony. Do tego szybka akcja, ciekawe postacie i mnóstwo przygody. Bijatyki karczemne, pojedynki na miecze, potyczki na morzu. Czego można chcieć więcej.
Lekki minus za przypisy, które momentami były na 3/4 strony, a dotyczyły jakiegoś nakrycia głowy, czy odzieży wierzchniej, co tylko mnie irytowało. Można było dać jakieś posłowie na końcu książki, jak to robią pisarze powieści historycznych (Cornwell, Iggulden i cała masa innych).
No i jedyne czego można żałować, to że autor zakończył cykl na tym jednym tomie, a historia ma, moim zdaniem, mega potencjał. Szkoda.

Bardzo fajna powieść awanturniczo-przygodowa. Wycinek historii, o którym nie miałem zielonego pojęcia, a który za sprawą autora został mi przybliżony. Do tego szybka akcja, ciekawe postacie i mnóstwo przygody. Bijatyki karczemne, pojedynki na miecze, potyczki na morzu. Czego można chcieć więcej.
Lekki minus za przypisy, które momentami były na 3/4 strony, a dotyczyły...

Mało jest takich książek fabularnych z tematyką marynistyczną, gdzie akcja dzieje się na wodach i w miejscowościach przymorskich Europy Środkowej lub Wschodniej, przed epoką karak (XV wiecznych statków śródziemnomorskich, nadających się w praktyce do pierwszych oceanicznych podróży).

Książka przestrzega jak bardzo zmienne, śliskie i nieprzewidywalne potrafią być relacje międzyludzkie w systemie opartym na terrorze kapitału prywatnego, zwłaszcza w miejscach gdzie jest niewielu świadków (np. na morzu). Autor odsłania brudną stronę dumnej Hanzy. Wielu robotników jest wyzyskiwanych do tego stopnia, że w akcie desperacji decydują się na piractwo, pomimo świadomości kary śmierci i małych szans na potencjalne bogactwa. A gdy zrobi się zbyt ciasno, przy tzw. korycie władzy, nie brakuje również piratów z wyższych klas społecznych, którzy na zlecenie frakcji arystokratycznych próbują osłabić wpływy majętnych prywaciarzy. Romantyczne przygody mają z tym wszystkim niewiele wspólnego. Z treści utworu wynika, że na morzu bardziej przydaje się zmysł przyziemnego gracza, hazardzisty (w przypadku pogoni za wabikami).

Mało jest takich książek fabularnych z tematyką marynistyczną, gdzie akcja dzieje się na wodach i w miejscowościach przymorskich Europy Środkowej lub Wschodniej, przed epoką karak (XV wiecznych statków śródziemnomorskich, nadających się w praktyce do pierwszych oceanicznych podróży).

Książka przestrzega jak bardzo zmienne, śliskie i nieprzewidywalne potrafią być relacje...

Najkrócej chyba można książkę opisać jako historia (tzn. ta prawdziwa historia Europy) napisana jak powieść fantasy.

Jest to pierwsza książka tego autora, która wpadła mi w ręce. Jak się przekonałem, to pierwsze skojarzenie z gatunkiem fantasy nie było przypadkowe: widzę po napisanych książkach, że autor z fantastyką ma sporo wspólnego, choć "Piraci Północy" to powieść przygodowa umieszczona w historycznych realiach.

Jednak sama książka wzbudziła we mnie mocno mieszane uczucia, z pewną tendencją na plus. Mogłaby być lepsza, ale zabrakło wprawy, doświadczenia, i może czegoś jeszcze.

Czy to dobrze? Moim zdaniem, mogłoby być (bo fantasy to z reguły ciekawa przygoda, wciągająca fabuła, akcja, za to mało obyczajowości i przynudzania). Ale wyszło tak, że nie do końca.

Na pewno fabuła zyskała na tym fabularnym powinowactwie z gatunkiem fantasy (j.w.),a więc zdecydowanie jest akcja. I to dla książki umieszczonej w historycznym okresie spory atut.

Ale są też minusy tego połączenia. Autor nadmiernie wykorzystuje język opisu - zwłaszcza walk - rodem z książek R.E. Howarda cz K.E.Wagnera do tego stopnia, że zastanawiam się, czy to jednak nie fantasy. Same opisy często są zbyt długie i nadmiarowe - czasem całe paragrafy przynudzają, choć można wszystko zamknąć w jednym zdaniu. Autor zdecydowanie powinien popracować nad bardziej zwięzłym stylem.

Inną irytującą rzeczą, również rodem z fantasy, jest często naiwność (tam, gdzie spodziewalibyśmy się większej dojrzałości) niektórych scenek, bohaterów, oraz opisów.

Mnie osobiście również irytuje w lekturze, która uchodzi za rozrywkę (a nie poważną pracą dokumentalną, którą "Piraci Północy" nie są) nadmiar wyrazów, które wyszły z użycia. Książka się od nich roi, w dodatku co 2 strony znajdujemy nawet po kilka przypisów, często długich, zapisanych drobną czcionką.

Autor chyba postawił sobie za punkt honoru dokładne odzwierciedlenie realiów okresu przełomu (końcówki) XIV wieku. Dla mnie jednak ma to o wiele mniejsze znaczenie, niż płynność czytania. A ta, trzeba przyznać, jest nierówna: niektóre akapity przelatywałem szybko, widząc, że autor zagłębia się w totalnie zbędne, poboczne opisy, które niepotrzebnie spowalniają główny wątek.

"Niepotrzebne" zresztą to słowo, które ciągle miałem na myśli, czytając książkę. Np. burda w tawernie w Gdańsku została opisana tak szczegółowo, że wydawało się, że jest niezwykle istotna... a tymczasem okazuje się, że większość (nieistotnych) szczegółów można było znowu w niej pominąć, i powieść by nie straciła nic poza kilkoma stronami.

Mimo tych wad, wynikających chyba z fascynacji fantasy i RPG'ami, na pewno można autorowi przyznać umiejętność pisania ciekawej historii. Ale nie do końca - bo kiedy ma się coś ciekawego zacząć, okazuje się, że akcja nagle spowalnia i zmienia się melodramat, albo nudne rozwiązanie. Podejrzewam, że autor jest miłośnikiem filmów płaszcza i szpady rodem z lat 50., ale dzisiaj nikt już tych oklepanych scenek dzisiaj nie oceni tak samo, jak parędziesiąt lat temu.

W starciu z J. Komudą (do którego się go tutaj przyrównuje),chyba Komuda jednak wypada lepiej, może dlatego, że element nadprzyrodzony - a co za tym idzie, możliwości nadprzyrodzonych postaci - są tam oczywiste.

Na koniec cytat z książki dotyczący jednego z bohaterów "Piratów Północy", który chyba swoim "heroizmem" (czy tez naiwnością opisu) przebił wszystkich Conanów i Aragornów razem wziętych:

"Klaus opuścił tawernę jako jeden z ostatnich, pozostawiwszy za sobą kilka trupów. W tym i łysego z blizną, który, wymachując tasakiem, zastąpił mu drogę. Rudowłosy zabił go jednym szybkim cięciem, jakby od niechcenia, a potem spokojnie wyszedł." :P

Najkrócej chyba można książkę opisać jako historia (tzn. ta prawdziwa historia Europy) napisana jak powieść fantasy.

Jest to pierwsza książka tego autora, która wpadła mi w ręce. Jak się przekonałem, to pierwsze skojarzenie z gatunkiem fantasy nie było przypadkowe: widzę po napisanych książkach, że autor z fantastyką ma sporo wspólnego, choć "Piraci Północy" to...

Świetna książka,jedna z najlepszych jakie czytałem.Co prawda nie mam nic wspólnego z morzem i statkami.
Ale przyzna,po przeczytaniu tej książki.Mam ochotę na przeżycie cudownej morskiej przygody.
Historia oparta wobec prawdziwych wydarzeń.
Mamy kilka prawdziwych postaci.Choćby królowa Małgorzata z Danii.
Są Krzyżacy,Duńczycy.Polscy.
Bohaterowie walczą,kochają,piją.
Opisane są tortury i egzekucję.

Bardzo podobała mi się Wyspa Rugia i cudowny opis lasu.
Chciałbym by,kiedyś ktoś zrobił dobry film o tej książce.

Świetna książka,jedna z najlepszych jakie czytałem.Co prawda nie mam nic wspólnego z morzem i statkami.
Ale przyzna,po przeczytaniu tej książki.Mam ochotę na przeżycie cudownej morskiej przygody.
Historia oparta wobec prawdziwych wydarzeń.
Mamy kilka prawdziwych postaci.Choćby królowa Małgorzata z Danii.
Są Krzyżacy,Duńczycy.Polscy.
Bohaterowie walczą,kochają,piją.
Opisane...

Dariusz Domagalski to pisarz, a zarazem scenarzysta komiksów. ,,Piraci Północy. Bractwo" rozpoczyna cykl książek o piratach.

Fabuła tej książki toczy się kilkuwątkowo. Bohaterami są piraci, którzy zajmują się łupieniem statków lub kupcy, którzy przewożą swoje towary. Pojawia się także wątek związany z ówczesną władzą, buntami na pokładzie, nowym dowództwem. Nie sposób opisać to dokładniej, gdyż wtedy musiałabym zdradzić większą część fabuły. W jaki sposób te wszystkie historie się połączą?

Powieść kupiłyśmy dość dawno temu. O piratach czytać lubię, więc skusiłam się w końcu na lekturę. Pierwsze co mnie razi w tej książce to niebotycznie duża ilość przypisów, niekiedy zajmują po 1/3 strony. Nie rozumiem także, dlaczego na każdej stronie numerowane są od 1? Początkowo ciężko było mi się wciągnąć w powieść, jednak gdy doszłam do kulminacyjnego punktu fabuły było już o wiele lepiej. Czytałam z wielkim zainteresowaniem.

W publikacji pojawia się także delikatny wątek miłosny, który być może zostanie przedłużony w kolejnych częściach cyklu. Na razie nic jednak nie wskazuje, by szybko miały się one ukazać. Całość toczy się tylko kilka miesięcy, ale ze względu na mnogość wątków nie odczuwamy, że jest to tak krótki czas. Opisywana akcja to rok 1389. W książce pojawia się kilka ilustracji.

,,Piraci Północy. Bractwo" to moje pierwsze, całkiem udane spotkanie z twórczością pisarza. Nie skuszę się już raczej na kontynuację, gdyż nie mam pojęcia, kiedy będzie dostępna. Jest to idealna lektura na wolne popołudnie. Czyta się naprawdę szybko.

Moja ocena: 4,5/6

Dariusz Domagalski to pisarz, a zarazem scenarzysta komiksów. ,,Piraci Północy. Bractwo" rozpoczyna cykl książek o piratach.

Fabuła tej książki toczy się kilkuwątkowo. Bohaterami są piraci, którzy zajmują się łupieniem statków lub kupcy, którzy przewożą swoje towary. Pojawia się także wątek związany z ówczesną władzą, buntami na pokładzie, nowym dowództwem. Nie sposób...