Trochę już się zmęczyłam tą serią, fabuła, jak to w skandynawskich kryminałach, w podobnym stylu. Jednak tym razem słuchając audiobooka nie miałam tak wielkich trudności z nadążeniem za mnogością nazwisk i miejsc, jak to było w poprzednich tomach. Na pewno sięgnę po kolejne tomy, choć ten podobno miał być ostatni...

Trochę już się zmęczyłam tą serią, fabuła, jak to w skandynawskich kryminałach, w podobnym stylu. Jednak tym razem słuchając audiobooka nie miałam tak wielkich trudności z nadążeniem za mnogością nazwisk i miejsc, jak to było w poprzednich tomach. Na pewno sięgnę po kolejne tomy, choć ten podobno miał być ostatni...

Tragedia. Dziwne, że książka ma tak wysokie noty. Czasem ludzi po prostu nie rozumiem. Dlaczego? Dla mnie była beznadziejna. Totalny brak akcji, zawiłości, niejasności, zagmatwanie i nuda. To tyle. Na pewno nie sięgnę po resztę serii.

Tragedia. Dziwne, że książka ma tak wysokie noty. Czasem ludzi po prostu nie rozumiem. Dlaczego? Dla mnie była beznadziejna. Totalny brak akcji, zawiłości, niejasności, zagmatwanie i nuda. To tyle. Na pewno nie sięgnę po resztę serii.

Wreszcie tom, który jest niezły. Intrygująca fabuła, niewidzialne nitki powiązań i nowa posterunkowa, która powinna awansować do kryminalnych. Erika już nie boli głowa i mniej opisów prywatnego życia śledczych. W tym e-booku nie ma nawet literówek. Tylko ciągle nie są w żaden sposób zróżnicowane nowe wątki. Utrudnia to czytanie. I za to odejmuję plusika.

Wreszcie tom, który jest niezły. Intrygująca fabuła, niewidzialne nitki powiązań i nowa posterunkowa, która powinna awansować do kryminalnych. Erika już nie boli głowa i mniej opisów prywatnego życia śledczych. W tym e-booku nie ma nawet literówek. Tylko ciągle nie są w żaden sposób zróżnicowane nowe wątki. Utrudnia to czytanie. I za to odejmuję plusika.

Zdarzenie z przeszłości prowadzi do zbrodni, czyli temat znany i „oklepany”. Książka kończy się „bez zakończenia”, co już zdarzało się w tej serii.

Zdarzenie z przeszłości prowadzi do zbrodni, czyli temat znany i „oklepany”. Książka kończy się „bez zakończenia”, co już zdarzało się w tej serii.

W stylu Edwardsona rozkochałam się już po przeczytaniu pierwszej jego powieści z serii o Eriku Winterze, która wpadła mi w ręce. Teraz, po lekturze trzeciej, moja miłość kwitnie i ma się doskonale. Żaden ze znanych mi autorów kryminałów nie potrafi tak jak on zbudować depresyjnego, pełnego niepokoju i napięcia klimatu. I to naprawdę niezwykłe, bo z jednej strony ta atmosfera jest tak zawiesista, tak pełna jakiegoś nieokreślonego bólu i smutku, że brnie się przez nią z wysiłkiem, a z drugiej samą książkę czyta się wręcz błyskawicznie. W dodatku autor po raz kolejny pisze o tym, co jeszcze nieujawnione, w taki sposób, że mózg aż świerzbi, by dowiedzieć się do końca, w czym rzecz, a równocześnie odczuwa się strach przed prawdą - że będzie zbyt przerażająca.

Nie wiem, jak ten pan to robi, ale wiem jedno: chcę więcej i więcej!

W stylu Edwardsona rozkochałam się już po przeczytaniu pierwszej jego powieści z serii o Eriku Winterze, która wpadła mi w ręce. Teraz, po lekturze trzeciej, moja miłość kwitnie i ma się doskonale. Żaden ze znanych mi autorów kryminałów nie potrafi tak jak on zbudować depresyjnego, pełnego niepokoju i napięcia klimatu. I to naprawdę niezwykłe, bo z jednej strony ta...

Biorąc książkę do ręki, coś od razu powiedziało mi, że nie będzie mi się podobać. Trzeba było posłuchać się intuicji. 160stron zupełnie mnie nie wciągnęło, dialogi między postaciami były monotonne, co chwilę się powtarzały, co doprowadziło do tego, że skończyłam czytać. Zdarza mi się to po raz pierwszy, bo zwykle staram się dobrnąć do końca, ale teraz nawet nie mam na to ochoty. Odkładam, nie wrócę. Zostawiam 2 gwiazdki, z racji przeczytanych tych kilkunastu stron.

Biorąc książkę do ręki, coś od razu powiedziało mi, że nie będzie mi się podobać. Trzeba było posłuchać się intuicji. 160stron zupełnie mnie nie wciągnęło, dialogi między postaciami były monotonne, co chwilę się powtarzały, co doprowadziło do tego, że skończyłam czytać. Zdarza mi się to po raz pierwszy, bo zwykle staram się dobrnąć do końca, ale teraz nawet nie mam na to...

Coś się kończy,czyżby seria z komisarzem też ? Bywa,płakać nie będę bo.To postać fikcyjna,ale może autor coś napiszę jeszcze.
Bo skończyło się,dość zagadkowo.
W każdym razie,książka gruba,ale czyta się bardzo dobrze.
Podoba mi się.
Ogólnie cała seria jest fajna.

Coś się kończy,czyżby seria z komisarzem też ? Bywa,płakać nie będę bo.To postać fikcyjna,ale może autor coś napiszę jeszcze.
Bo skończyło się,dość zagadkowo.
W każdym razie,książka gruba,ale czyta się bardzo dobrze.
Podoba mi się.
Ogólnie cała seria jest fajna.

Dziesiąta część cyklu. Planowo chyba miała być ostatnia, bo wspomniane były w niej (prawie?) wszystkie wcześniejsze historie.
Czytając "Ostatnią zimę" nie odczuwałem jakichś większych emocji. Kryminał taki jak inne w serii. No i oczywiście tradycyjny wątek policjanta w niebezpieczeństwie.
Jednak lubię u Edwardsona te opisy otoczenia, natomiast analiza emocjonalna i przemyślenia bohaterów czasami są trochę przydługie.

Dziesiąta część cyklu. Planowo chyba miała być ostatnia, bo wspomniane były w niej (prawie?) wszystkie wcześniejsze historie.
Czytając "Ostatnią zimę" nie odczuwałem jakichś większych emocji. Kryminał taki jak inne w serii. No i oczywiście tradycyjny wątek policjanta w niebezpieczeństwie.
Jednak lubię u Edwardsona te opisy otoczenia, natomiast analiza emocjonalna i...

Jak zwykle wciągająca zagadka, niezawodny komisarz Winter i szwedzka zima. Tylko nie chce mi się wierzyć, że już więcej tomów z komisarzem Winterem nie ma, a zwłaszcza po TAKIM zakończeniu. Aż się nasuwa pytanie-co dalej z Erickiem? przecież to nie może się skończyć aż tak banalnie... W każdym razie, prawie 500 stron, które połknęłam w jeden dzień z pewnością jest dowodem, że tej książce nie można się oprzeć. Gorąco polecam!

Jak zwykle wciągająca zagadka, niezawodny komisarz Winter i szwedzka zima. Tylko nie chce mi się wierzyć, że już więcej tomów z komisarzem Winterem nie ma, a zwłaszcza po TAKIM zakończeniu. Aż się nasuwa pytanie-co dalej z Erickiem? przecież to nie może się skończyć aż tak banalnie... W każdym razie, prawie 500 stron, które połknęłam w jeden dzień z pewnością jest dowodem,...

Zwroty akcji, napięcie, barwne postaci, mroczna i zagadkowa powieść z super policjantem Erikiem Winterem w roli głównej.

Zwroty akcji, napięcie, barwne postaci, mroczna i zagadkowa powieść z super policjantem Erikiem Winterem w roli głównej.