W ramach porządkowania półki z kryminałami trafiłem na książki Eda McBaina, to dosyć ciekawy a mało u nas znany autor. Urodzony jako Evan Hunter, przybrał pseudonim McBain gdy zaczął pisać powieści o 87 komisariacie (87th Precinct) mieszczącym się w centrum fikcyjnego miasta Isola bardzo przypominającego Nowy Jork. Swoją serię zaczął publikować w latach 50., w sumie ukazało się 55 powieści.

Jest McBain uznawany za dosyć ważną postać w historii gatunku, to jeden z twórców kryminału policyjnego; inni ważni prekursorzy to szwedzkie duo Maj Sjöwall i Per Wahlöö. Niestety w naszym kraju McBain nie zdobył popularności, ukazało się tylko 10 książek o 87 komisariacie, przeszły bez echa. Opublikowane zostały dawno i obecnie są trudno dostępne.

Recenzowana książka jest 23 tomem z serii, została oryginalnie wydana w 1969 r. A zaczyna się tak, że pewien komiwojażer i jego żona zostają znalezieni zastrzeleni z dubeltówki w swoim mieszkaniu. Sprawę prowadzą detektywi Steve Carella i Bert Kling, którzy podążają śladem owej dubeltówki, badając kto i gdzie ją kupił. Trafiają do nędznych domów i podrzędnych knajp, rozpytują ludzi, ale napisane to dosyć sucho. Nasuwa mi się porównanie z prywatnym detektywem Lwem Archerem, bohaterem powieści Rossa MacDonalda, który też krążył po Ameryce i rozmawiał z różnymi typami, ale u MacDonalda dostawaliśmy pogłębione portrety psychologiczne, u McBaina zaś wszystko jest jakieś płaskie.

Z drugiej strony stara się pokazywać McBain życie takie, jakie jest, mamy na przykład dość szczegółowy opis perypetii miłosnych detektywa Klinga w ogóle nic niewnoszących do akcji. Ale nie łudźmy się, pozór prawdziwego życia w powieści jest również kreacją artystyczną.

A potem mamy następne morderstwo: samotna kobieta została zadźgana nożem w swoim mieszkaniu, sprawę prowadzą detektywi Hawes i Meyer, no cóż, normalne życie komisariatu... Zwraca uwagę zespołowość pracy policji, tu nie ma samotnych wilków, liczy się wspólne działanie. Na końcu dostajemy dosyć logiczne rozwiązanie zagadki morderstw, detektywi aresztują podejrzaną osobę.

Rzecz cała wygląda na zdawkową i nie robi wielkiego wrażenia, ale trzeba pamiętać, że jest częścią większej serii, gdyby te książki były czytane jedna po drugiej, impresje mogłyby być inne.

W ramach porządkowania półki z kryminałami trafiłem na książki Eda McBaina, to dosyć ciekawy a mało u nas znany autor. Urodzony jako Evan Hunter, przybrał pseudonim McBain gdy zaczął pisać powieści o 87 komisariacie (87th Precinct) mieszczącym się w centrum fikcyjnego miasta Isola bardzo przypominającego Nowy Jork. Swoją serię zaczął publikować w latach 50., w sumie ukazało...

Bardzo fajna książka dobry kryminał

Bardzo fajna książka dobry kryminał

Z książkami Eda McBaina dotychczas nie miałem do czynienia, chociaż o autorze słyszałem i widziałem jego książki. Postanowiłem sięgnąć po jakąś, aby przekonać się jakie kryminały pisze i czy spodobają mi się. Padło na Dubeltówkę, która zapowiadała się ciekawie i dlatego po nią sięgnąłem. Steve Carrela i Bert Kling zostają wezwani do sprawy makabrycznego morderstwa w mieszkaniu, w której jest wiele znaków zapytania. Rozpoczynają śledztwo mające wyjaśnić okoliczności zbrodni i odnaleźć sprawcę.

Kryminał jaki dostajemy jest inny niż wszystkie jakie czytałem, bo kręci się wokół komisariatu, gdzie zwykli policjanci rozwiązują różne sprawy i mają do czynienia z przestępstwami jakie dzieją się na co dzień. Osadzając akcję w takim miejscu autor przybliża nam niebezpieczną pracę policjantów, ich kłopoty i wyzwania jakie na nich czekają w czasie pełnienia służby. Główną osią fabuły jest sprawa morderstwa i śledztwo prowadzone przez dwójkę policjantów chcących poznać motywy i zatrzymać sprawcę zbrodni. Badania miejsca zbrodni i poszukiwanie poszlak to tylko jedna z wielu rzeczy jakie tutaj spotykamy. Przedstawiając pracę policjantów dostajemy możliwość uczestniczenia w przesłuchań świadków, które są drobiazgowe i mogą zawierać cenne informacje pomocne w rozwiązaniu zagadki morderstwa. Prowadzący dochodzenie Kling i Carrela zbierają ślady, poszlaki i badają tropy, aby dowiedzieć się prawdy. Ukazanie policyjnej roboty jest ciekawe przedstawione. Nie brakuje pewnych wstawek z życia policjantów i wychodzących spraw w trakcie wizyt na posterunku. Co tylko dodaje smaczku samej historii i było dobrym posunięciem w celu wzbogacenia opowieści o jakieś inne przestępstwa w jakich biorą inni policjanci. Przedstawiając życie na posterunku autor tworzy obraz ludzi walczących z przestępstwami, ryzykujących życiem i zdrowiem w celu odnalezienia i zatrzymania sprawcy za wszelką cenę bez względu na wszystko.

Bohaterami zrobił dwójkę detektywów, którzy rozwiązują zagadkę morderstwa i prowadzą śledztwo w tej sprawie. Steve Carrela ma głuchoniemą żonę i dwójkę urwisowatych dzieciaków, których kocha. Jednak jeśli chodzi o pracę jako detektyw jest skrupulatny, rzeczowy, inteligentny i umiejący prowadzić przesłuchania. Jego partnerem jest Bert Kling mający własne kłopoty życiowe, ale jest dobrym detektywem mający nosa do wyciągania zeznań od wszystkich. Każdy z detektywów jakich poznajemy jest odmalowywany na kartach powieści oszczędnie, lecz mimo tego nie sposób nie polubić dwójki detektywów w czasie czytania. Mają własne charaktery, dokonują wyborów i nieraz jak Kling sprowadzają na siebie kłopoty, które wywołują lawinę zabawnych lub nie przewidywalnych w skutkach wydarzeń. Oprócz nich spotykamy wiele postaci na drugim i trzecim planie mających do odegrania rolę w całej historii jaką przewidział dla nich autor. Jednak nie dostajemy postaci jednowymiarowych, ale ciekawe i dobrze przedstawione. Nie ma tutaj podziału na dobrych i złych, bo każdy z bohaterów nosi w sobie różne odcienie szarości. Dokonuje wyborów, wpada w kłopoty i nieraz mają dylematy jeśli chodzi o ścieżkę jaką podążyć. Relacje przedstawił autor zwięźle, ale też ciekawie. Same dialogi zajmują sporo miejsca i są napisane dobrze. Mimo tego nie irytują, lecz wciągają.

Książka Dubeltówka jest pozycją kryminalną trochę inną niż zazwyczaj dostawałem i oczekiwałem. Skupiona raczej na przedstawieniu pracy policjantów i detektywów rozwiązujących sprawy jakie trafiają do nich co dzienne. Sprawy morderstw, burd, samobójstw, pobić i wiele innych z jakimi się stykają w czasie pełnienia służby. Głównym wątkiem jest morderstwo i śledztwo prowadzone przez Carrelę i Klinga. Sporo miejsca poświęca autor na przesłuchania potencjalnych świadków i podejrzanych. Przedstawiając w ten sposób pracę policji zbierającej informacje i szukających punktu zaczepienia jeśli chodzi o motywy zbrodni. Oprócz tego ubarwiają wstawki z życia detektywów i policjantów, którzy okazują się zwyczajnymi ludźmi po służbie. Mającymi własne problemy, dokonujących wyborów i posiadających własne życie. Autor prowadzi śledztwo umiejętnie i nie brakuje fałszywych tropów, ślepych uliczek i mylenia śladów jakie pojawiają się w historii. Dlatego do samego końca mimo pewnych podejrzeń i poszukiwań sprawcy nie jesteśmy pewni kto tak naprawdę za wszystkim stoi. Dopiero zakończenie i wychodzące pomału skrawki informacji rzucają światło na wydarzenia mogące przynieść rozwiązanie zagadki morderstwa. Samo zakończenie było dobre, niespodziewane i ciekawe.
Książka Dubeltówka jest ciekawą i wciągającą lekturą, którą można przeczytać szybko i mimo braku czasu chętnie do nie powracałem. Sami bohaterowie są dobrze przedstawieni i ciekawi. Nieraz nie brakuje w nich ironicznego i czarnego poczucia humoru, które idealnie współgra z prowadzącym śledztwem. Sięgając po swoją pierwszą książkę autora nie nastawiałem się za bardzo na coś wybitnego, ale chciałem dostać dobry kryminał do przeczytania. Dubeltówka okazała się na tyle dobra, że miło spędziłem przy niej czas i przyjemnie. Jestem zadowolony z tego co dostałem mimo moich nie sprawdzonych można rzec obaw jeżeli chodzi o historie, która okazała się wciągająca i trzymała podczas czytania w napięciu. Akcja została poprowadzona szybko i wiele dzieje się. Same wydarzenia toczą się wartko i nie ma żadnych męczących przestojów. Pomimo tego oraz sporej ilości dialogów i mniejszej ilości opisów nie nudziłem się w czasie lektury. Dubeltówka jest dobrym kryminałem na kilka wieczorów, przy której można miło spędzić czas i dobrze bawić się podczas czytania. Dlatego chętnie powrócę na komisariat jeszcze nie raz i sięgnę po inne książki autora jeżeli będę miał okazje. Dla miłośników dobrych kryminałów.

Z książkami Eda McBaina dotychczas nie miałem do czynienia, chociaż o autorze słyszałem i widziałem jego książki. Postanowiłem sięgnąć po jakąś, aby przekonać się jakie kryminały pisze i czy spodobają mi się. Padło na Dubeltówkę, która zapowiadała się ciekawie i dlatego po nią sięgnąłem. Steve Carrela i Bert Kling zostają wezwani do sprawy makabrycznego morderstwa w...

Kryminał to dobre określenie. Jest morderstwo bez motywu, podejrzani, detektywi. Sprawa z początku niby prosta ma komplikacje. Fajnie i szybko się czyta.
.

Kryminał to dobre określenie. Jest morderstwo bez motywu, podejrzani, detektywi. Sprawa z początku niby prosta ma komplikacje. Fajnie i szybko się czyta.
.