Cafe Auschwitz

To nie jest reportaż ani literatura faktu (choć pojawiają się istotne dla całości treści faktograficzne) – kto szuka w tej książce szczegółowych opisów obozowych realiów czy relacji świadków, ten się zawiedzie. To nie jest książka z popkulturowego nurtu pseudoliteratury obozowej z historią, która „mogła się wydarzyć” i fabułą skonstruowaną typowo pod wynik sprzedaży – takiej sama nie trawię i z daleka omijam. To powieść urzekająca i głęboka, wielowątkowa i skłaniająca do przemyśleń, przedstawiająca rzeczywistość znacznie oddaloną w czasie od wojennych zdarzeń, a jednak z tej perspektywy nimi się zajmująca, a może bardziej: zajmująca się tymi, którzy noszą w sobie piętno drugowojennej traumy, piętno kata (Hieronimus) i ofiary (Janusz). Narratorem jest Niemiec mieszkający w Polsce, który staje się obiektywnym obserwatorem niemieckiej perspektywy, w której wyrastał, a zarazem tej polskiej, którą poznał żyjąc i pracując w naszym kraju, ale przede wszystkim – zaprzyjaźniając się z byłym więźniem Auschwitz.
To opowieść niemieckiego pisarza, przedstawiająca obraz małomiasteczkowej społeczności niemieckiej wiele lat po wojnie, pamiętającej czasy wojennej zawieruchy… Jaki jest ten obraz, warto się przekonać; w mojej ocenie jest on uderzająco prawdziwy i daleki od wygładzonych przekazów medialnych. Taka ocena wynika też z moich własnych przeżyć – kilkadziesiąt lat temu, jeszcze przed studiami, miałam okazję pracować w Niemczech (dawnych N. Zachodnich) jako Au-pair w dobrze sytuowanej rodzinie wielopokoleniowej z bogatymi, rodzinnymi tradycjami; poznałam wtedy seniora rodu, byłego żołnierza Wehrmachtu, trwale okaleczonego na wojnie, a także jego żonę, pochodzącą z dawnego DDR. Postawy tych znanych mi osób, również naznaczonych wojną, odnoszące się do samej wojny, Polaków i innych nacji, swojego narodu, kwestii rozprawienia z trudną historią, były bardzo podobne do tych, które autor opisał w swojej powieści – to niezwykle mocno rezonowało z moimi własnymi doświadczeniami.
Minus dla książki za błędy w tłumaczeniu (sama jestem tłumaczem j. niemieckiego, z racji zawodu niezwykle wyczulonym na błędy językowe); tłumaczenie jest ogólnie całkiem wprawne i chwała za to tłumaczowi, choć mnie razi zbyt mocne trzymanie się składni zdań typowej dla j. niemieckiego czy pozostawienie znamiennych dla tego języka rozbudowanych przydawek. Ale pojawiają się „potknięcia”, które redaktor/korektor z pewnością mógł wychwycić; przykład wypowiedzi żołnierza „Ja nigdy nie byłem używany na pierwszej linii” lub „odebrałem Janusza o pogodnym usposobieniu” (chodziło o nastrój chwilowy, a nie taki, który jest dla niego charakterystyczny z natury).
Pomijając jednak te lapsusy, książka naprawdę godna polecenia!

To nie jest reportaż ani literatura faktu (choć pojawiają się istotne dla całości treści faktograficzne) – kto szuka w tej książce szczegółowych opisów obozowych realiów czy relacji świadków, ten się zawiedzie. To nie jest książka z popkulturowego nurtu pseudoliteratury obozowej z historią, która „mogła się wydarzyć” i fabułą skonstruowaną typowo pod wynik sprzedaży –...

Ciekawie przedstawiona przyjaźń współcześnie żyjącego młodego Niemca z byłym więźniem Oświęcimia. Lektura przedstawia postrzeganie młodego pokolenia niemieckiego zarówno samego obozu, jego więźniów oraz żyjącego w domu spokojnej starości SS-mana. Wciągająca, choć dla czytelników, oczekujących szczegółów z życia obozowego, drastycznych scen egzekucji, może przynieść rozczarowanie. Polecam.

Ciekawie przedstawiona przyjaźń współcześnie żyjącego młodego Niemca z byłym więźniem Oświęcimia. Lektura przedstawia postrzeganie młodego pokolenia niemieckiego zarówno samego obozu, jego więźniów oraz żyjącego w domu spokojnej starości SS-mana. Wciągająca, choć dla czytelników, oczekujących szczegółów z życia obozowego, drastycznych scen egzekucji, może przynieść...

Główny bohater nauczyciel , pochodzenia niemieckiego zainteresowany okresem II wojny światowej i holokaustu,postanawia wysłuchać osób ,które to przeżyły.Trochę chaotyczna ,ale im dłużej słuchałam to bardziej mnie wciągała.

Główny bohater nauczyciel , pochodzenia niemieckiego zainteresowany okresem II wojny światowej i holokaustu,postanawia wysłuchać osób ,które to przeżyły.Trochę chaotyczna ,ale im dłużej słuchałam to bardziej mnie wciągała.

Chaotyczna treść

Chaotyczna treść

Powieść bardzo mi się podobała.Sam abstrakcyjny tytuł wzbudza zainteresowanie. Rok 2013 przybił mnie sprawami osobistymi,więc nie byłam literacko na bieżąco i przegapiłam blokadę niemieckich wydawców na tę książkę.Może dobrze,że u nas narodziła się. Taka piękna literatura.Różnorodność spojrzeń na kontrowersyjne tematy zmusza do jeszcze większego przemyślenia. Wartościowa pozycja i na pewno nie obozowa.
P.S.
Nie polecam audiobooka. Lektor czyta niczym syntezator mowy IVONA.

Powieść bardzo mi się podobała.Sam abstrakcyjny tytuł wzbudza zainteresowanie. Rok 2013 przybił mnie sprawami osobistymi,więc nie byłam literacko na bieżąco i przegapiłam blokadę niemieckich wydawców na tę książkę.Może dobrze,że u nas narodziła się. Taka piękna literatura.Różnorodność spojrzeń na kontrowersyjne tematy zmusza do jeszcze większego przemyślenia. Wartościowa...

Jakoś książka nie przypadła mi do gustu. Im dalej tym bardziej chciałam ją skończyć. Autor niewiele ma wspólnego z Auschwitz, opowieść toczy się coraz większym kołem wokół tematu. Książka którą chce się skończyć i do niej nie wracać.

Jakoś książka nie przypadła mi do gustu. Im dalej tym bardziej chciałam ją skończyć. Autor niewiele ma wspólnego z Auschwitz, opowieść toczy się coraz większym kołem wokół tematu. Książka którą chce się skończyć i do niej nie wracać.

Książka bazuje jedynie na słowie Auschwitz i to miało przekonać do jej kupienia. Narrator jest osobą słabą psychicznie nie mogącą sobie poradzić z tematem "obozów".
Jeśli chcesz dowiedzieć się czegoś o rzeczywistości życia w Auschwitz - to nie ta książka. Tą tematykę należy poruszać i o niej pamiętać, ale ta powieść nie wnosi niczego do historii i świadomości czytelnika.

Książka bazuje jedynie na słowie Auschwitz i to miało przekonać do jej kupienia. Narrator jest osobą słabą psychicznie nie mogącą sobie poradzić z tematem "obozów".
Jeśli chcesz dowiedzieć się czegoś o rzeczywistości życia w Auschwitz - to nie ta książka. Tą tematykę należy poruszać i o niej pamiętać, ale ta powieść nie wnosi niczego do historii i świadomości...

Nie przekonała mnie ta forma. Autor chyba naczytał się Noblistów a na pewno Grassa i chyba chciał mu dorównać.

Nie przekonała mnie ta forma. Autor chyba naczytał się Noblistów a na pewno Grassa i chyba chciał mu dorównać.

Jestem miłośniczką książek o tematyce obozowej, z chęcią po nie sięgam.

Ale tutaj coś nie wyszło. Strasznie się wynudziłam a przecież w książkach o tej tematyce powinny targać nami emocje.

Za duży chaos.


Ledwo dobrnęłam do końca.
Zdecydowanie nie porywa, ani nie zachwyca.

Jestem miłośniczką książek o tematyce obozowej, z chęcią po nie sięgam.

Ale tutaj coś nie wyszło. Strasznie się wynudziłam a przecież w książkach o tej tematyce powinny targać nami emocje.

Za duży chaos.


Ledwo dobrnęłam do końca.
Zdecydowanie nie porywa, ani nie zachwyca.

Zasiadłam do niej z ogromnym entuzjazmem i ciekawością. Lubię tę tematykę, choć słowo "lubię" nie do końca pasuje do tamtych zdarzeń. Od pierwszych zdań książka zachwyciła mnie stylem, jakim autor się posługuje i tak zostało do ostatniej kartki. Jednak poza stylem ciężko doszukać mi się innych pozytywów. Dla mnie książka poniekąd chaotyczna. Opis zachęcił i dawał nadzieję na.. No właśnie, chyba za wielkie miałam oczekiwania co do tej książki, właśnie po opisie. Autor poruszał wiele tematów: swoje dzieciństwo, historię Janusza - poznanego przyjaciela, po czym większa część opowieści skupiła się na Domu Seniorów, z którego to dla mnie historii nic nie wynikło i za wiele nie miało to powiązania z książką. Już pod koniec męczyłam się z uwagi na treść. Historia Janusza na którą ja osobiście bardzo liczyłam, została jak dla mnie pominięta i jakby zachowana dla wiedzy bohatera. Nam czytelnikom dawał tylko znikome wyrywki tego co Alex(bohater książki) miał możliwość usłyszeć z ust Janusza o jego przeżyciach w Auschwitz. Mimo wszystko dzięki stylowi zapewne sięgnę jeszcze po książki tego autora.

Zasiadłam do niej z ogromnym entuzjazmem i ciekawością. Lubię tę tematykę, choć słowo "lubię" nie do końca pasuje do tamtych zdarzeń. Od pierwszych zdań książka zachwyciła mnie stylem, jakim autor się posługuje i tak zostało do ostatniej kartki. Jednak poza stylem ciężko doszukać mi się innych pozytywów. Dla mnie książka poniekąd chaotyczna. Opis zachęcił i dawał nadzieję...