Moje Dwie Głowy. Wydanie II rozszerzone

Trochę brakuje mi zdradzenia, tego konkretnego przełomu (enigmatycznie wspomnianego dnia Trzech Króli w którym autorka odkryła COŚ ) po którym to COŚ krążyła nocą po mieście wyjąc w aucie. (Wyłam wiele lat temu w aucie w niezgodzie na nagłą śmierć w rodzinie). Rozumiem jej wstrzemięźliwość w podawaniu absolutnie wszystkiego - ale tego mi brakowało. Co to było to COŚ, co pomimo przecież znanych wcześniejszych relacji detektywa i informatyka, wreszcie tak mocno tąpnęło autorką, że postanowiła to ZOSTAWIĆ. TO - czyli chory związek, zawsze przerysowany - raz oferujący prawie raj a raz piekło. Książka o tym jak bardzo jest człowiek rozhuśtany w emocjach, ocenach sytuacji, w wierze we własne spostrzeżenia i zasady w ROZWINIĘTEJ RELACJI z psychofagiem. KONIECZNIE JUŻ ROZWINIĘTEJ I TRWAJACEJ. To podstawa. To zapis zeskoczenia z huśtawki i wychodzenia z tego ogródka, który daleki jest od "jordanowskiego", - tam tylko jedna osoba nieźle się bawi - on, biorca wszystkiego, psychofag. Ale to nie kolejna książka o psychopatologii. To zapis wychodzenia z upodlenia, które najpierw w białych rękawiczkach - a potem już otwarcie zaoferuje ci człowiek (tak wygląda jak człowiek) który wybierze ciebie na dawcę. I zdobędzie pomimo przeciwieństw ! Rozpisane na punkty prawdziwe etapy pracy nad sobą, realizowane, by wyskoczyć po tej relacji wyżej, niż wcześniej się było. Podstawowe pytania: "co we mnie go ściągnęło", "dlaczego odpowiedziałam?", i wreszcie "co dał mi takiego czego nie miałam bez niego"? Pan zada te pytania z końcówką "łem"(dopisek mój). Reasumując: książka dla tej/tego co był/a, jest lub grozi jej/jemu, że znajdzie się na psychofażej tarczy. Bo jest tam także rozdział, jak odlewa się model przyszłej zdobyczy psychofaga. W książce napisane jest "ofiary" ale jakoś nie godzę się na to określenie - bo w ogólnym pojęciu społecznym jest ono bardziej pejoratywne niż wzbudzające empatię. A chodzi o to, że w takiej relacji składa się ofiarę ze wszystkiego co twoje jest - przez dłuższy czas - zaś w tle trwa praca psychofaga nad głową emocjonalną, trwa o każdej porze dnia i nocy, przy każdej nadarzającej się okazji. Aż do wyczerpania zapasów - lub pojawienia się konkurencji, która tu i teraz - daje więcej. Polecam jako jedną z pozycji, pokazującą w skrócie mechanizm zarzucania sieci, podciągania w celu pozbawienia oddechu i w wersji pełniejszej wyplątywania się z niej. Paralele można znaleźć w każdej dziedzinie życia gdzie możemy coś dać lub zostać z czegoś okradzeni.

Trochę brakuje mi zdradzenia, tego konkretnego przełomu (enigmatycznie wspomnianego dnia Trzech Króli w którym autorka odkryła COŚ ) po którym to COŚ krążyła nocą po mieście wyjąc w aucie. (Wyłam wiele lat temu w aucie w niezgodzie na nagłą śmierć w rodzinie). Rozumiem jej wstrzemięźliwość w podawaniu absolutnie wszystkiego - ale tego mi brakowało. Co to było to COŚ, co...

Dla osób, które myślą, że straciły głowę przy osobach, które robiły wszystko żebyś ją straciła. Dzięki niej można dużo zrozumieć i odnaleźć siebie nie tracąc już energii na kogoś innego.

Dla osób, które myślą, że straciły głowę przy osobach, które robiły wszystko żebyś ją straciła. Dzięki niej można dużo zrozumieć i odnaleźć siebie nie tracąc już energii na kogoś innego.

Książka, która totalnie zmienia percepcję i pokazuje drogę wyjścia z przemocowego związku. Wspaniała dla osób, które chcą wyjść z kręgu (często wieloletniej) przemocy, pozwala na spojrzenie z innej perspektywy na swoje życie.

Książka, która totalnie zmienia percepcję i pokazuje drogę wyjścia z przemocowego związku. Wspaniała dla osób, które chcą wyjść z kręgu (często wieloletniej) przemocy, pozwala na spojrzenie z innej perspektywy na swoje życie.

Książkę polecam wszystkich osobom, które tkwią w toksycznych związkach, relacjach albo z nich wyszły, ale nadal nie rozumieją, dlaczego się w nich znalazły i "co z nimi jest nie tak".
Pozycja obowiązkowa dla wszystkich zaślepionych "ale on taki nie jest", "nie, on jest inny".
Idealne dopełnienie podcastów Okuniewskiej.

Książkę polecam wszystkich osobom, które tkwią w toksycznych związkach, relacjach albo z nich wyszły, ale nadal nie rozumieją, dlaczego się w nich znalazły i "co z nimi jest nie tak".
Pozycja obowiązkowa dla wszystkich zaślepionych "ale on taki nie jest", "nie, on jest inny".
Idealne dopełnienie podcastów Okuniewskiej.

Bardzo polecam każdej osobie, która jest w związku z psychofagiem. Czyta się bardzo dobrze!

Bardzo polecam każdej osobie, która jest w związku z psychofagiem. Czyta się bardzo dobrze!

Autorka na początku książki pisze, że to pozycja szczególnie dla tych którzy przeżyli toksyczny związek...że osobom, które tego nie doświadczyły może się wydawać że opisane w książce sytuacje są niewiarygodne....że to niemożliwe. Sama miałam początkowo takie odczucie, że to jakiś absurd ...ale po przeczytaniu "Moje dwie głowy" do końca, stwierdzam, że to pozycja obowiązkowa. Dla tych, które trwają w takim związku, dla tych które z niego wyszły ale też dla tych które jeszcze tego nie doświadczyły i dzięki zawartej tu wiedzy nigdy...przenigdy....nigdy w życiu...nie spojrzą nawet w kierunku psychofaga.

Autorka na początku książki pisze, że to pozycja szczególnie dla tych którzy przeżyli toksyczny związek...że osobom, które tego nie doświadczyły może się wydawać że opisane w książce sytuacje są niewiarygodne....że to niemożliwe. Sama miałam początkowo takie odczucie, że to jakiś absurd ...ale po przeczytaniu "Moje dwie głowy" do końca, stwierdzam, że to pozycja...

Uwielbiam typiary, które z wyższością polerują swoje ego deklarując, że one to są zbyt inteligentne i przenikliwe na tkwienie w takich związkach, ach, wielkie znawczynie ludzkich natur i charakterów, całkowicie odporne na makiaweliczne manipulacje niczym kaczy zad na krople wody. Zaiste aż dziw, że takie samorodne ekspertki lśniące w masie tępych bab niczym diament w kompoście nie są jeszcze zatrudnione jako profilerki w CIA czy FBI. Dobra, koniec sarkazmu :) Profesor Robert Hare, pionier i wybitny badacz "śmietanki" najgorszych psychopatów i wynaturzeńców na świecie, który zjadł na tych popaprańcach zęby, ma w sobie o wiele więcej pokory poznawczej niż kuchenne kwoki gdaczące o swojej domniemanej odporności na zakusy toksycznych typów. Ot, efekt Dunninga Krugera w pełnej krasie.

Jeżeli chodzi o książkę, świetnie przybliża zjawisko i świetnie się czyta. Myślę, że ta książka dała do myślenia niejednej kobiecie unurzanej w toksycznym bagienku, ściągnęła różowe okulary i dała kopa do ewakuacji.

Uwielbiam typiary, które z wyższością polerują swoje ego deklarując, że one to są zbyt inteligentne i przenikliwe na tkwienie w takich związkach, ach, wielkie znawczynie ludzkich natur i charakterów, całkowicie odporne na makiaweliczne manipulacje niczym kaczy zad na krople wody. Zaiste aż dziw, że takie samorodne ekspertki lśniące w masie tępych bab niczym diament w...

Rozczarowała mnie niesamowicie. Nie jestem w stanie pojąć jakozna być tak durnym i tkwić w takich relacjach, ksiazka moich wątpliwości nie rozwiała. Może komuś pomoże, dla mnie czas stracony.

Rozczarowała mnie niesamowicie. Nie jestem w stanie pojąć jakozna być tak durnym i tkwić w takich relacjach, ksiazka moich wątpliwości nie rozwiała. Może komuś pomoże, dla mnie czas stracony.

Parę miesięcy temu uciekłam z toksycznego związku; ta książka pomogła mi stanąć znowu na własnych nogach i przestać rozmyślać nad tym co było i czy mogłam zrobić coś, co sprawiłoby, że były partner — narcystyczny oprawca, agresor lubujący się w przemocy emocjonalnej i psychicznej — traktowałby mnie inaczej. Nie mogłam, bo takim jak on nic (ani nikt) już nie pomoże.

Parę miesięcy temu uciekłam z toksycznego związku; ta książka pomogła mi stanąć znowu na własnych nogach i przestać rozmyślać nad tym co było i czy mogłam zrobić coś, co sprawiłoby, że były partner — narcystyczny oprawca, agresor lubujący się w przemocy emocjonalnej i psychicznej — traktowałby mnie inaczej. Nie mogłam, bo takim jak on nic (ani nikt) już nie pomoże.

Super książka, porusza serducho i daje do myślenia. Napisana wprost i konkretnie.

Super książka, porusza serducho i daje do myślenia. Napisana wprost i konkretnie.