Książka zdecydowanie ciekawa, opowiada różne osobne historie, które spinają się w całość działania warszawskich harcerzy podczas II wojny światowej. Historię momentami naprawdę łapią za serce, jak podczas czytania "Kamienie na Szaniec", momentami też odnosi się do opisanych w książce Kamińskiego wydarzeń i poszerza wątki. Pokazuje zdecydowanie szerszy kontekst tego co się działo i jak do sytuacji podchodzili harcerze. Działania te były od prześmiewczych po życia i śmierci zostały dość wyidealizowane, co uważam za dużą wadę. To jest wprost nie realne, że harcerze nie odczuwali traum po opisanych stratach przyjaciół, że nie czuli zwątpienia, tylko z uśmiechem na twarzy roznosili listy, ratowali ludzi i strzelali do Niemców. To jest ta brzydka cecha literatury powojennej, która idealizuje by tworzyć mit. Jest to działanie potrzebne jednak nie aż w takim stopniu. Dobrze, że są takie dzieła jak "Zdążyć przed Panem Bogiem", które trochę tonują ten do przesady heroiczny czas. Lektura w całości świetna i poszerzające perspektywy szczególności dla takich osób jak ja czyli harcerzy. Karmi patriotyczną część duszy i ostatecznie podnosi człowieka. Recenzję musze skwitować cytatem z dzieła: "Sto lat historii Polski nie znało chyba tyle bohaterstwa i ofiar, co przez te ostatnie 5 lat... Tak się dzieje między Alejami i placem Zbawiciela, ale to wszystko przeminie, przecież przeminie. Domy wyrosną, groby zarosną. Zostanie mit."

Książka zdecydowanie ciekawa, opowiada różne osobne historie, które spinają się w całość działania warszawskich harcerzy podczas II wojny światowej. Historię momentami naprawdę łapią za serce, jak podczas czytania "Kamienie na Szaniec", momentami też odnosi się do opisanych w książce Kamińskiego wydarzeń i poszerza wątki. Pokazuje zdecydowanie szerszy kontekst tego co się...