Przy okazji lektury "Polaków na Antylach i Morzu Karaibskim" Jana Pachonskiego, który zresztą korespondował z Kirkorem na temat jeńców polskich w niewoli angielskiej, przypomniałem sobie o istnieniu tej pozycji. Nie jest to praca zbyt obszerna, książka ma trochę ponad sto tekstu głównego, w której autor dość ogólnie przedstawia jak wyglądała sytuacja żołnierzy, którzy zostali wzięci do niewoli angielskiej - jakie były warunki bytowe, wynagrodzenie, życie codzienne jeńców, do jakich miejsc trafiali, jakie były różnice między niewolą oficerów a zwykłych żołnierzy, jakie były perspektywy na powrót do Francji czy kraju. Następnie w kilku rozdziałach Kirkor pokazuje w jakich okolicznościach Polacy trafiali do niewoli angielskiej, a było to parę takich miejsc jak San Domingo, Kalabria i Hiszpania. Autor przedstawia jak wyglądała ich sytuacja po tym jak zostali jeńcami, w jakich więzieniach byli trzymani i jak w końcu wyglądała ich droga do Wielkiej Brytanii i w jakich aresztach zostali umieszczeni. Kirkor wspomina też o kilku epizodach, w których Polacy mogli trafić do niewoli na morzu lub innych miejscach typu Jawa czy Wyspy Dalmatyńskie. Część druga to interesujący spis Polaków w niewoli angielskiej w latach 1803-1814. Książka warta przeczytania, bo przy całym natłoku pozycji o epoce napoleońskiej, tematyka jeńców jest raczej słabo zbadana, o ile jeszcze takie miejsca jak Cabrera czy brytyjskie pontony są dosyć znanymi terminami to już chociażby romantyczne przygody polskich oficerów w Szkocji pozostają raczej lokalnymi i mało znanymi ciekawostkami, o których warto sobie przypomnieć.

Przy okazji lektury "Polaków na Antylach i Morzu Karaibskim" Jana Pachonskiego, który zresztą korespondował z Kirkorem na temat jeńców polskich w niewoli angielskiej, przypomniałem sobie o istnieniu tej pozycji. Nie jest to praca zbyt obszerna, książka ma trochę ponad sto tekstu głównego, w której autor dość ogólnie przedstawia jak wyglądała sytuacja żołnierzy, którzy...