Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niesamowite, jak Miłoszewski(?) w KAŻDEJ swojej pozycji subtelnie(?) pluje na wszystko co polskie, co z Polską związane.
Można było wybrać milion ambitniejszych przykładów, ale podaję banalny: schabowy śmierdzi bohaterom świnią, nudny i tradycyjnie paskudny, ale 2 kartki wcześniej cała gromada głównych bohaterów zachłystuje się McDonaldem(sic!), a 4 kartki dalej rozpływają się nad ukraińskim sałem (gdzie tłem dla peanów jest beznadziejny polski boczek).
No ale może to jest właśnie klucz do sukcesu.

Niesamowite, jak Miłoszewski(?) w KAŻDEJ swojej pozycji subtelnie(?) pluje na wszystko co polskie, co z Polską związane.
Można było wybrać milion ambitniejszych przykładów, ale podaję banalny: schabowy śmierdzi bohaterom świnią, nudny i tradycyjnie paskudny, ale 2 kartki wcześniej cała gromada głównych bohaterów zachłystuje się McDonaldem(sic!), a 4 kartki dalej rozpływają...

Bardzo dobrze napisana i edytowana. Przyjemnie się czyta, mimo że tematyka optymistyczna nie jest.
Co ważne, napisana obiektywnie, na chłodno, bez niepotrzebnych emocji. Silnie poparta źródłami.

Bardzo dobrze napisana i edytowana. Przyjemnie się czyta, mimo że tematyka optymistyczna nie jest.
Co ważne, napisana obiektywnie, na chłodno, bez niepotrzebnych emocji. Silnie poparta źródłami.

Niezwykle to wszystko smutne...

Niezwykle to wszystko smutne...