Dobre, rzetelne podsumowanie roli niemieckiego pancernika "Tirpitz" podczas II wojny światowej. Opisane akcje aliantów (nie tylko Brytyjczyków o czym się zapomina) mające na celu zneutralizowanie zagrożenia. Poziom szczegółowości wystarczający, gdyby chcieć wszystko opisać z detalami musiałaby powstać publikacja pewno ponad 1000 stron i to formatu A4 z czcionką 10.
Nic więcej do dodania po recenzjach poprzedników.

Dobre, rzetelne podsumowanie roli niemieckiego pancernika "Tirpitz" podczas II wojny światowej. Opisane akcje aliantów (nie tylko Brytyjczyków o czym się zapomina) mające na celu zneutralizowanie zagrożenia. Poziom szczegółowości wystarczający, gdyby chcieć wszystko opisać z detalami musiałaby powstać publikacja pewno ponad 1000 stron i to formatu A4 z czcionką 10.
Nic...

Tirpitz spędzał sen z oczu Churchilla i angażował potężne siły floty brytyjskiej i amerykańskiej. Działo się tak pomimo tego, że większość czasu spędzał zakotwiczony w norweskich fiordach i nie podejmował żadnych akcji bojowych. W książce ten paradoks został ładnie wyjaśniony. Jest to dość przystępne opracowanie, adresowane do szerokiego grona czytelników a nie tylko do freaków zakręconych na punkcie okrętów i II wojny światowej.
Książka może spodobać się każdemu kto lubi duże, stalowe rzeczy (okręty, doki, zapory) i zamienianie ich w złom za pomocą wielkich bomb albo wielkich ładunków wybuchowych. Jest tu o akcjach miniaturowych okrętów podwodnych i atakach lotniczych. Jest o komandosach, płetwonurkach, pilotach, norweskim ruchu oporu i innych niesamowicie odważnych ludziach, którzy podejmowali się na pół-samobójczych akcji zupełnie jakby chodziło o wyjście po bułki. Z drugiej strony jest o grozie znajdowania się na atakowanym okręcie albo co gorsza - uwięzieniu w jego wnętrzu w czasie gdy tonął. Jest o tym co czuje pilot na lotniskowcu startujący w trakcie sztormu albo pilot zwiadowczego samolotu, który nie możne znaleźć własnego lotniska po kilkunastu godzinach lotu. Bardzo dobra, wciągająca jak odkurzacz książka.

Tirpitz spędzał sen z oczu Churchilla i angażował potężne siły floty brytyjskiej i amerykańskiej. Działo się tak pomimo tego, że większość czasu spędzał zakotwiczony w norweskich fiordach i nie podejmował żadnych akcji bojowych. W książce ten paradoks został ładnie wyjaśniony. Jest to dość przystępne opracowanie, adresowane do szerokiego grona czytelników a nie tylko do...

Tirpitz w trakcie II wojny światowej siał grozę i spustoszenie na światowych wodach. Był zagrożeniem zarówno dla innych jednostek pływających, jak i ludzi. Gdziekolwiek pojawił się Tirpitz, tam czekała na ludzi znajdujących się na innym okręcie pewna śmierć. Wydawałoby się, jeden okręt, nawet najlepszy i takie zagrożenie?! Tak, bowiem był to okręt wyjątkowy. To Tirpitz był tajną bronią Hitlera, przy pomocy której chciał pokonać europejską flotę, a przede wszystkim brytyjską i zawładnąć całą Europą.
Bishop w swojej książce opowiada nierówną i fascynującą historię walk i kilkuletnich podchodów jakie prowadziły wojska sojusznicze z okrętem. Zmagania z Tirpitzem trwały od 1940 roku do listopada 1944 roku. W tym okresie okręt był celem 24 operacji powietrznych i morskich. Każdy kolejny wdrażany plan był bardziej ryzykowny od poprzednich. Wszystkie akcje razem wzięte tworzą swoistą mission impossible II wojny światowej. Dzięki Bishopowi śledzimy losy kolejnych prób zniszczenia jednostki, jak i historię ludzi, dla których pokonanie Tirpitza stało się priorytetem, żeby nie napisać obsesją, równoznaczną ze zwycięstwem nad Hitlerem. W celu odniesienia zwycięstwa budowano żywe torpedy, miniaturowe łodzie podwodne, potężne bomby i wiele innych broni, przy pomocy których zamierzano raz na zawsze rozwiązać kwestię Tirpitza. Jednak wysiłki wojsk sojuszniczych na nic się nie zdawały. Ofiar po stronie niemieckiej nie było żadnych, w przeciwieństwie do strony przeciwnej. Jednak próbowano, próbowano znowu i znowu. Każda próba to kolejne kilka lub kilkanaście ludzkich ofiar. Co było dalej? Jakie były losy Tirpitza i ludzi, którzy z nim walczyli? Tego dowiecie się z lektury niniejszej książki. Gorąco do niej zachęcam.
Bishop opiera się na nielicznych dokumentach oraz na wspomnieniach, listach, zapiskach osób, które na przestrzeni kilku lat brały udział w akcji niszczenia Tirpitza. Za każdym razem, gdy jest taka możliwość, to oni, świadkowie tamtych wydarzeń zabierają głos, przemawiają do nas z kart książki.
Chociaż (jak wspomina sam autor) materiałów, na których mógłby się oprzeć było niewiele, udało mu się stworzyć niezwykle ciekawą opowieść, która wciąga już od 1. strony. Co istotne Bishopowi udało się nie naginając faktów historycznych stworzyć opowieść zapierająca dech w piersiach, a jednocześnie ludzką, taką, do której w trakcie lektury przywiązujemy się. Ogromnym plusem jest lekki język, jakiego używa autor oraz fakt ukazania prywatnej strony życia ludzi, którzy walczyli z Tirpitzem. Dzięki takiemu zabiegowi cała walka z okrętem nabiera jeszcze bardziej ludzkiego, osobistego charakteru.
Niewątpliwą ozdobą są liczne zdjęcia i plany zamieszczone w książce

Tirpitz w trakcie II wojny światowej siał grozę i spustoszenie na światowych wodach. Był zagrożeniem zarówno dla innych jednostek pływających, jak i ludzi. Gdziekolwiek pojawił się Tirpitz, tam czekała na ludzi znajdujących się na innym okręcie pewna śmierć. Wydawałoby się, jeden okręt, nawet najlepszy i takie zagrożenie?! Tak, bowiem był to okręt wyjątkowy. To Tirpitz był...