Książka niezwykle nudna i strasznie przewidywalna! Pomysł na historię całkiem trafny, ale jej przedstawienie według mnie nie wypaliło. Od połowy książki wiedziałam jak się zakończy, ale cały czas miałam nadzieję, że może jednak się mylę. Niestety nie myliłam się, a zakończenie nie wniosło niczego nowego. Jak dla mnie książka bardzo słaba.

Książka niezwykle nudna i strasznie przewidywalna! Pomysł na historię całkiem trafny, ale jej przedstawienie według mnie nie wypaliło. Od połowy książki wiedziałam jak się zakończy, ale cały czas miałam nadzieję, że może jednak się mylę. Niestety nie myliłam się, a zakończenie nie wniosło niczego nowego. Jak dla mnie książka bardzo słaba.

Nigdy w życiu nie kupiłabym tej książki patrząc tylko na okładkę. "Zagubione godziny" to opowieść o tematyce jaką ja osobiście bardzo lubię, odkrywanie rodzinnych tajemnic, szukanie prawdy oraz swojego miejsca na ziemi. Nie zabrakło też miłości, nadziei i przyjaźni, którą przerwała niewyjaśniona tajemnica. Akcja dzieje się współcześnie, ale przeplatana jest wątkami z lat trzydziestych. Wzruszająca i pełna emocji historia dziewczyny, która dąży do rozwiązania zagadki z życia swojej ukochanej babci. Po śmierci dziadków zostaje zupełnie sama. W spadku otrzymuje dom i kilka przedmiotów, których znaczenia nie może odgadnąć. Dodatkowo, na strychu domu odnajduje sekretne pomieszczenie, a w kufrze dziecięcy, niebieski sweterek. W blaszanym pudełku znalezionym w ogrodzie leży niekompletny album z zapiskami, stare zdjęcia trzech dziewczyn i wycinek z gazety z 1939 roku mówiący o wyłowieniu z rzeki zwłok niemowlęcia. Muszę przyznać, ze ta historia bardzo mnie wciągnęła. Chciałam się dowiedzieć czy dziewczyna pozna historię swojej rodziny i jakie znaczenie będą miały te wszystkie przedmioty. Książkę czytało się bardzo przyjemnie i odnalazłam w niej coś co nie pozwalało mi się od niej oderwać. Polecam

Nigdy w życiu nie kupiłabym tej książki patrząc tylko na okładkę. "Zagubione godziny" to opowieść o tematyce jaką ja osobiście bardzo lubię, odkrywanie rodzinnych tajemnic, szukanie prawdy oraz swojego miejsca na ziemi. Nie zabrakło też miłości, nadziei i przyjaźni, którą przerwała niewyjaśniona tajemnica. Akcja dzieje się współcześnie, ale przeplatana jest wątkami z lat...

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony opowiedziana w niej historia jest bardzo ciekawa. Z drugiej, za długo musiałam czekać na rozwiązanie zagadki. Właściwie następuje to dopiero na koniec książki. Chciałam JUŻ poznać kolejne elementy układanki. Jednak sama historia jest bardzo dobra - wzruszająca, sentymentalna, pełna emocji.

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony opowiedziana w niej historia jest bardzo ciekawa. Z drugiej, za długo musiałam czekać na rozwiązanie zagadki. Właściwie następuje to dopiero na koniec książki. Chciałam JUŻ poznać kolejne elementy układanki. Jednak sama historia jest bardzo dobra - wzruszająca, sentymentalna, pełna emocji.

Dla mnie słaba. Bardzo przewidywalna fabuła i przewidywalne zachowania bohaterów. Przeczytałam do końca ciekawa zakończenia, ale... i tam nic ciekawego.

Dla mnie słaba. Bardzo przewidywalna fabuła i przewidywalne zachowania bohaterów. Przeczytałam do końca ciekawa zakończenia, ale... i tam nic ciekawego.

"Zagubione godziny" to opowieść o poszukiwaniu prawdy o rodzinie i swojego miejsca na ziemi, odkrywaniu tajemnic, które nie chcą zostać odkryte...
Miałam przyjemność poznać kilka takich książek o podobnej tematyce. Były to spotkania bardzo udane(choćby te z książkami autorki Kate Morton:),drugie nie co mniej. "Zagubione godziny" to książka wpisująca się raczej w ten drugi nurt. Karen White napisała historię poprawną, dość ciekawą, ale podaną w nudny sposób i bardzo przewidywalny. Tam, gdzie czytelnik już dawno zorientował się, co takiego jest "główną dramatyczną" tajemnicą z przeszłości, bohaterowie niestety krążą po omacku w poszukiwaniu wyjaśnienia. Jest to zabieg irytujący i pozwalający wątpić w inteligencję postaci. Książka zawiera dużo szczegółowych opisów, które spowalniają akcję i nużą czytelnika. To nie jest tak, że odradzam jej lekturę, ale "Zagubione godziny" to raczej przeciętna historia, o której zapomina się zaraz po przeczytaniu ostatniej strony.

"Zagubione godziny" to opowieść o poszukiwaniu prawdy o rodzinie i swojego miejsca na ziemi, odkrywaniu tajemnic, które nie chcą zostać odkryte...
Miałam przyjemność poznać kilka takich książek o podobnej tematyce. Były to spotkania bardzo udane(choćby te z książkami autorki Kate Morton:),drugie nie co mniej. "Zagubione godziny" to książka wpisująca się raczej w ten drugi...

Zdecydowanie lektury w moim guście, ciepła, niebanalna, intrygująca. Kawał psychologii ludzkich zachowań, spora dawka zwierząt, babcine tajemnice, spora porcja miłości. Polecam!

Zdecydowanie lektury w moim guście, ciepła, niebanalna, intrygująca. Kawał psychologii ludzkich zachowań, spora dawka zwierząt, babcine tajemnice, spora porcja miłości. Polecam!

Mega ciekawa i strasznie wciągająca ksiazka.

Mega ciekawa i strasznie wciągająca ksiazka.

Odniosłam nieodparte wrażenie, że książkę tą napisano według instrukcji składania bestsellera z Ikea. Czy w USA są sklepy Ikea ? I czy maja działy pod tytułem " złóż sobie swoje własne arcydzieło literackie"? Nie wiem ale jeśli tak to ta książka została napisana według takiej właśnie instrukcji w związku z tym jak wiele innych produkcji seryjnych jest wtórna i składa się z szeregu do cna zgranych elementów nie ma w niej nic innowacyjnego, nic z czym nie spotkałabym się już wcześniej w innych publikacjach. Do tego samo wykonanie też nie powala.
Punkt pierwszy instrukcji : Tajemnica Rodzinna- większość z nas uwielbia tajemnice przy czym im bardziej zawikłane tym lepiej. Niestety w tym konkretnym przypadku tajemnica ta jest banalna i łatwo się jej domyślić a co to za tajemnica którą odgaduję się " z marszu"? Do tego dochodzi do zabawnej sytuacja w której czytelnik dawno się już tej "tajemnicy" domyślił natomiast bohaterowie ogarnięci jakąś "pomrocznością jasną" szamoczą się tylko i ku zgrozie czytelnika nie posuwają się w swoich domysłach ani o przysłowiowy krok. Robi się tak trochę jakby nudno i ziewaniem kwituje się kolejne nieporadne próby odgadnięcia "rodzinnej tajemnicy".
Punkt drugi instrukcji: Wątki romansowe-wpychanie wątków romansowych niejako na siłę bo romans musi być! Bo to się podoba! I nie ważne , że niczemu takie rozwiązania nie służą ani nie popychają narracji do przodu ani nie powodują zrozumienia tajemnicy ani nie nadają kolorytu, Ot ! Wykorzystanie żałośnie wyeksploatowanego schematu , że jak główna bohaterka jest młodą kobietą to koniecznie na jej drodze trzeba postawić mężczyznę po przejściach i koniecznie żeby najpierw się nie tolerowali a na koniec kochali na zabój przy czym ta miłość w cudowny sposób ma rozwiązać wszystkie a zwłaszcza emocjonalne problemy głównej bohaterki ! No błagam zabijcie mnie raczej niż każcie wierzyć w takie bzdury !
A w tej książce dodatkowo, jakby tego wszystkiego było mało, mamy dwa wątki miłosne i musimy w dwójnasób znosić tę pretensjonalność.
Punkt trzeci instrukcji: Skomplikuj i zagmatwaj to co jest proste i nieskomplikowanie. Owszem przyznaje czasem taki zabieg naprawdę dobrze robi lekturze, pod jednym wszak warunkiem musi być mistrzowsko wprowadzony. W tym konkretnym przypadku z cala pewnością nie jest.
Podczas lektury tej książki wciąż nie mogłam zrozumieć dlaczego bohaterowie tak bardzo się miotają zamiast przeprowadzić jedną rozsądną rozmowę która rozwiązała by wszystko. To jedyna moim zdaniem zagadka godna uwagi w tej książce.
Poza tym nuda , nuda i jeszcze raz nuda w tak zwanym " miedzy czasie" musiałam przeczytać coś innego bo inaczej wywichnęłabym sobie szczękę od ziewania.
No i to zakończenie w którym trzeba brodzić po kostki w różowym lukrze!

Odniosłam nieodparte wrażenie, że książkę tą napisano według instrukcji składania bestsellera z Ikea. Czy w USA są sklepy Ikea ? I czy maja działy pod tytułem " złóż sobie swoje własne arcydzieło literackie"? Nie wiem ale jeśli tak to ta książka została napisana według takiej właśnie instrukcji w związku z tym jak wiele innych produkcji seryjnych jest wtórna i składa się ...

Książka lekka i bardzo wciągająca. Z miłą chęcią czytałam

Książka lekka i bardzo wciągająca. Z miłą chęcią czytałam

Lubię książki, których fabuła każe nam cierpliwie, albo też z niepokojem czekać na rozwikłanie skrywanych tajemnic rodzinnych. Takich książek jest bardzo wiele, gdzie motywem przewodnim jest przeszłość, która odkryta zostaje po śmierci tych, których kochaliśmy, a dla których nie starczało czasu albo cierpliwości, aby wysłuchać ich historii, wspomnień. Tak też jest w przypadku „Zagubionych godzin”.

Przyjaźń trzech młodych dziewczyn wystawiona została na ciężką próbę, której niestety nie przetrwała. Zdarzenie sprzed lat położyło się piętnem na wspólnych przeżyciach, spędzonych chwilach i niemal siostrzanej bliskości. Jedno kłamstwo, które akurat w danej chwili było korzystne dla Lillian, spowodowało zerwanie wszelkich więzi między dotychczasowymi przyjaciółkami. Tajemnicza prawda wyszła na jaw po blisko siedemdziesięciu latach, kiedy wnuczka Annabelle postanowiła dotrzeć do niej.

Książka wciąga, czytałam ją z dużym zaciekawieniem i przyjemnością, czekając na rozwikłanie sekretu z przyszłości.

Lubię książki, których fabuła każe nam cierpliwie, albo też z niepokojem czekać na rozwikłanie skrywanych tajemnic rodzinnych. Takich książek jest bardzo wiele, gdzie motywem przewodnim jest przeszłość, która odkryta zostaje po śmierci tych, których kochaliśmy, a dla których nie starczało czasu albo cierpliwości, aby wysłuchać ich historii, wspomnień. Tak też jest w...