Syndrom czerwonej hulajnogi

W moim top 10, jedyna książka, przy której płakałam w głos, absolutnie cudowna historia, trafne spostrzeżenia, gorąco polecam

W moim top 10, jedyna książka, przy której płakałam w głos, absolutnie cudowna historia, trafne spostrzeżenia, gorąco polecam

Mimo XXI wieku mamy wiele tematów tabu, boimy się rozmawiać o pewnych sprawach. Jednym z takich tematów są zaburzenia ze spektrum autyzmu, które naprawdę powinny być poruszane, ponieważ problem ten dotyczy niemałej części społeczeństwa. Kiedyś określenie „zaburzenia autystyczne” było obce i rodzicom i lekarzom, a dzieci pozostawały nieszczęśliwe bez jakiejkolwiek pomocy ze strony dorosłych. Nie rozpoznając tej choroby, nie wiemy jak takim osobom pomóc, a obecnie mamy naprawdę wiele narzędzi i sposobów, aby rozpoznać to schorzenie i robić wszystko, aby dostosować autystyczne osoby do życia społeczeństwa.

Książka "Syndrom czerwonej hulajnogi" jest powieścią biograficzną i pewnego rodzaju pamiętnikiem matki, której syn zmaga się z zespołem Aspergera. Jest to poruszająca historia rodzica, który zdaje sobie sprawę, że z jego dzieckiem jest „coś nie tak”. Pewne sygnały i zachowania malucha budzą w matce niepokój, przez co kierują się na dalsze badania i terapie. Nie bez znaczenia są tutaj również geny.
Mimo trudności z przebrnięciem pierwszych kilkunastu stron, resztę książkę przeczytałam w mgnieniu oka. Historia Michała jest wzruszająca, wciągająca i pełna rodzicielskiej miłości oraz walki. Walki o szczęście dziecka, o jego przyszłość i dalsze życie. Autorka w niesamowity sposób ukazała nie tylko problemy, z jakimi muszą mierzyć się rodzice autystycznych dzieci, ale również jak świat postrzegany jest z perspektywy samego dziecka.

Książkę polecam absolutnie każdemu, a szczególnie przyszłym rodzicom. Możemy uwrażliwić się na pewne rzeczy i wyczulić na konkretne zachowania. Mirka Jaworska chciała, żeby jej syn był samodzielny – mimo, że miał zespół Aspergera, czuł i przeżywał wszystko o wiele więcej niż inne dzieci. Sprawdźcie sami, jak z tym wszystkim poradził sobie Michał (i przy okazji dowiedzcie się, czym jest tytułowa czerwona hulajnoga).

Mimo XXI wieku mamy wiele tematów tabu, boimy się rozmawiać o pewnych sprawach. Jednym z takich tematów są zaburzenia ze spektrum autyzmu, które naprawdę powinny być poruszane, ponieważ problem ten dotyczy niemałej części społeczeństwa. Kiedyś określenie „zaburzenia autystyczne” było obce i rodzicom i lekarzom, a dzieci pozostawały nieszczęśliwe bez jakiejkolwiek pomocy ze...

"Syndrom czerwonej hulajnogi" to nie tylko opis życia dziecka z zespołem Aspergera. To także historia rodziny, która jednoczy się w walce o zdrowie jednego z dzieci; opowieść o ludzkiej nietolerancji dla odmienności i generalnie o problemach, z jakimi zmagać się muszą rodzice dzieci z zaburzeniami poznawczymi.
Tym, co urzeka w książce Mirki Jaworskiej jest nie piękny, literacki język (bo tego akurat brakuje) ale miłość z jaką autorka opisuje walkę o dostosowanie syna do życia w społeczeństwie.
Pozycja cenna zwłaszcza dla osób, które nie do końca orientują się co to jest zespół Aspergera i jak osoba z tego typu zaburzeniami odbiera świat.

"Syndrom czerwonej hulajnogi" to nie tylko opis życia dziecka z zespołem Aspergera. To także historia rodziny, która jednoczy się w walce o zdrowie jednego z dzieci; opowieść o ludzkiej nietolerancji dla odmienności i generalnie o problemach, z jakimi zmagać się muszą rodzice dzieci z zaburzeniami poznawczymi.
Tym, co urzeka w książce Mirki Jaworskiej jest nie piękny,...

Mam kuzynkę pół roku młodszą od Michała, również ze stwierdzonym autyzmem wczesnodziecięcym. Wiele objawów, reakcji na życie codzienne się u nich pokrywa. Potrzeba takich książek, żeby bardziej uświadomić społeczeństwo. Nic więcej nie mam do dodania.

Mam kuzynkę pół roku młodszą od Michała, również ze stwierdzonym autyzmem wczesnodziecięcym. Wiele objawów, reakcji na życie codzienne się u nich pokrywa. Potrzeba takich książek, żeby bardziej uświadomić społeczeństwo. Nic więcej nie mam do dodania.

Mi osobiście książka bardzo przypadła do gustu. Trochę już czytałam książek na ten temat i moim zdaniem, ta jest jedną z ciekawszych. Autorka w interesujący sposób przedstawia chorobę swojego syna i jej symptomy. Bardzo pozytywne jest tutaj także podejście rodzica do dziecka autystycznego. Matka próbuje zrozumieć syna i nauczyć go tego społecznego życia, stosując wymyślone przez siebie metody. Było to z pewnością dodatkowo trudne, dlatego, że wiedza o autyzmie była w Polsce w tamtych czasach bardzo uboga.

Mi osobiście książka bardzo przypadła do gustu. Trochę już czytałam książek na ten temat i moim zdaniem, ta jest jedną z ciekawszych. Autorka w interesujący sposób przedstawia chorobę swojego syna i jej symptomy. Bardzo pozytywne jest tutaj także podejście rodzica do dziecka autystycznego. Matka próbuje zrozumieć syna i nauczyć go tego społecznego życia, stosując wymyślone...

+

+

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2018/08/zespo-aspergera-syndrom-czerwonej.html

Wszyscy rodzice pragną, aby ich dzieci były zdrowe. Niestety los bywa okrutny oraz niesprawiedliwy - niekiedy niektóre maluchy już rodzą się obarczone chorobą, a u innych wykrywana jest ona z upływającym czasem. Każda taka wiadomość pozbawia gruntu pod nogami, łamiąc serca, ale nie wolno się poddawać. Trzeba walczyć o zdrowie swojego dziecka oraz zachowanie jakiejkolwiek normalności, co bywa bardzo trudne.

Dzieci autystyczne są niezwykle zdolne, szczególnie często są bardzo uzdolnione matematycznie. Muszą robić wszystko według ściśle określonego schematu, ponieważ każde odstępstwo od normy jest dla nich ogromnym przeżyciem i stresem. Nie potrafią wyczuć ironii lub żartu - wszystko biorą na poważnie, gdyż nie umieją odczytywać czyichś emocji ani oddzielać siebie od otaczającego świata. Niezwykle istotna jest wczesna diagnoza i interwencja, gdyż w dużym stopniu mogą one zniwelować pewne dysfunkcje i pomóc dziecku w jak najlepszym dostosowaniu się do otaczającej rzeczywistości. Niestety kolejki do specjalistów bywają przeogromnie długie, a w naszym kraju państwo zapewnia zdecydowanie mniej godzin zajęć niż powinno. Problemy piętrzą się także wtedy, gdy tak, jak w przypadku autorki, matka widząca pierwsze niepokojące symptomy u swojego dziecka, zostaje brana za przewrażliwioną, która doszukuje się u dziecka nie wiadomo czego. Tutaj trzeba działać szybko i sprawnie, tak jak w wielu innych przypadłościach. Jeśli spotka się na swojej drodze dobrych lekarzy, wszystko idzie dużo sprawniej.

Rodzice dzieci autystycznych często spotykają się z głosami, czy to na ulicy, czy w sklepie, że ich potomstwo to niewychowane bachory. Autyzm nie jest wypisany na twarzy, to nie zespół Downa, kiedy po dziecku od razu widać, że jest chore, więc trzeba mu wybaczyć wiele różnych zachowań. Autyzm to defekt duszy i umysłu. Defekt poznawczy. Autyzm to samotność, smutek i cierpienie. Chcę, abyście o tym wiedzieli. *

"Syndrom czerwonej hulajnogi" to książka pisana z perspektywy matki, chociaż na końcu znajduje się także kilkadziesiąt stron przemyśleń samego Michała, który jawi się jako już przeuroczy młody mężczyzna o prostolinijnym, ale logicznym myśleniu. Wiele tutaj opisów z życia całej rodziny, ale także mnóstwo wspomnień autorki jeszcze z czasów jej dzieciństwa, co niekiedy sprawiało wrażenie, że to jest książka o niej, a nie o dziecku z zespołem Aspergera. Oczywiście owe wzmianki miały swoje uzasadnienie, aczkolwiek proporcjonalnie chyba więcej tu Mirki Jaworskiej. Jestem też ciekawa, ile wydarzeń było jota w jotę takich samych, a ile autorka dopowiedziała, wszak niemożliwym jest dokładne zapamiętanie rozmów i innych szczegółów dziejących się kilkadziesiąt lat temu.

To lektura przepełniona bólem oraz żalem, ale także miłością, która wręcz bije z każdej strony. Ogromny szacunek należy się autorce - jej syn urodził się i wychowywał w czasach, kiedy lekarze nie mieli bladego pojęcia o autyzmie i zaburzeniach z jego spektrum, a ona zaglądała wszędzie, gdzie tylko można, do tego wpadając na genialne pomysły pracy z dzieckiem, które teraz wykorzystywane są w terapii. Motywacja i upór rodzica to krok milowy w stronę lepszego życia dziecka obarczonego jakąkolwiek chorobą czy dysfunkcją.

* cytat ze str. 163

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2018/08/zespo-aspergera-syndrom-czerwonej.html

Wszyscy rodzice pragną, aby ich dzieci były zdrowe. Niestety los bywa okrutny oraz niesprawiedliwy - niekiedy niektóre maluchy już rodzą się obarczone chorobą, a u innych wykrywana jest ona z upływającym czasem. Każda taka wiadomość pozbawia gruntu pod nogami, łamiąc serca, ale nie wolno się...

Moja pierwsza książka o autyzmie. Bardzo poruszająca, pokazująca istotę autyzmu. Pozkazujaca jak inny a jednocześnie jak fascynujący jest ten świat.

Moja pierwsza książka o autyzmie. Bardzo poruszająca, pokazująca istotę autyzmu. Pozkazujaca jak inny a jednocześnie jak fascynujący jest ten świat.

Długo się zastanawiałem ile gwiazdek dać tej książce. Nie jest arcydziełem, nie jest fascynująca, a językowo stoi na naprawdę niskim poziomie. Mimo tego przyciąga swoją prostotą i szczerością. Czytając ją ma się wrażenie, że rozmawiasz z autorką (i autorem) tak, jak z przyjacielem i odczuwasz z nimi taką bliską więź. Nie wiem, czy obiektywnie jest to książka odkrywcza, bo nie jestem obeznany z taką tematyką i właśnie dlatego dla mnie – subiektywnie – książka ta odkrywcza była. Bez wahania poleciłbym ją tym, którzy chcą poznać zespół Aspergera od strony rodzica.

Długo się zastanawiałem ile gwiazdek dać tej książce. Nie jest arcydziełem, nie jest fascynująca, a językowo stoi na naprawdę niskim poziomie. Mimo tego przyciąga swoją prostotą i szczerością. Czytając ją ma się wrażenie, że rozmawiasz z autorką (i autorem) tak, jak z przyjacielem i odczuwasz z nimi taką bliską więź. Nie wiem, czy obiektywnie jest to książka odkrywcza, bo...

Piękna i poruszająca opowieść o radościach i troskach matki wychowującej Syna z zespołem Aspergera.

Szczerze polecam, warto przeczytać nawet jeśli ten temat nas bezpośrednio nie dotyczy. Wiedza na temat autyzmu cały czas jest niewielka... a takie relacje "z pierwszej ręki" to największy skarb.

Przeczytaj po to aby dowiedzieć się więcej, aby pochopnie nie oceniać..

Piękna i poruszająca opowieść o radościach i troskach matki wychowującej Syna z zespołem Aspergera.

Szczerze polecam, warto przeczytać nawet jeśli ten temat nas bezpośrednio nie dotyczy. Wiedza na temat autyzmu cały czas jest niewielka... a takie relacje "z pierwszej ręki" to największy skarb.

Przeczytaj po to aby dowiedzieć się więcej, aby pochopnie nie oceniać..