Spojrzenie elfa

Książka opowiada o pewnej dziewczynie , która nie może się pogodzić z tym kim jest....szukając odpowiedzi trafia na elfy... właściwie juz na samym początku zdradzone jest zakończenie....
Książka?... przeciętna... czasami wręcz nudna, w większości jednak daje ją się przeczytać...
ale ...mnie nie porwała

Książka opowiada o pewnej dziewczynie , która nie może się pogodzić z tym kim jest....szukając odpowiedzi trafia na elfy... właściwie juz na samym początku zdradzone jest zakończenie....
Książka?... przeciętna... czasami wręcz nudna, w większości jednak daje ją się przeczytać...
ale ...mnie nie porwała

Trochę naiwna baśń o świecie elfów i pewnej dziewczynie, która zawsze czuła się inna...
Całość jest spójna i czyta się szybko, tylko zabrakło jakiejś głębi, przesłania, morału.

Trochę naiwna baśń o świecie elfów i pewnej dziewczynie, która zawsze czuła się inna...
Całość jest spójna i czyta się szybko, tylko zabrakło jakiejś głębi, przesłania, morału.

Podebrane nastolatce. Brakuje mi drugiego tomu. Najważniejsze wątki nie dokończone - Mageli powinna wrócić do Krainy Elfów i dokończyć co zaczęła; chciałabym też uczestniczyć w życiu Rodziny Mageli po wprowadzeniu do niej Erina m.in. jak to wpłynie na konflikt między matką a córką i o co właściwie chodzi z tym ojcem. Drugi tom mógłby być dużo ciekawszy od pierwszego.

Podebrane nastolatce. Brakuje mi drugiego tomu. Najważniejsze wątki nie dokończone - Mageli powinna wrócić do Krainy Elfów i dokończyć co zaczęła; chciałabym też uczestniczyć w życiu Rodziny Mageli po wprowadzeniu do niej Erina m.in. jak to wpłynie na konflikt między matką a córką i o co właściwie chodzi z tym ojcem. Drugi tom mógłby być dużo ciekawszy od pierwszego.

Bardzo przewidywalna, lekka, banalny romans, ale przyjemna. Nie polecam kupować, ale jak już macie i chcecie prostą rozrywkę - czemu nie.

Bardzo przewidywalna, lekka, banalny romans, ale przyjemna. Nie polecam kupować, ale jak już macie i chcecie prostą rozrywkę - czemu nie.

Przyjemnie się czytało, jednak spodziewałam się trochę szczęśliwszego zakończenia.

Przyjemnie się czytało, jednak spodziewałam się trochę szczęśliwszego zakończenia.

Niewybitna lecz przyjemna w odbiorze.
Książka opowiada historię Mageli i Erina, bohaterowie poznają się w nietypowych okolicznościach w których to Erin ratuje Mageli przed grupą mężczyzn chcących zrobić jej krzywdę. Mageli nie potrafi zapomnieć o przystojnym chłopaku który jak się okazuje znalazł się w śmiertelnym niebezpieczeństwie.
Nie jest to co prawda pozycja obowiązkowa ale dla osób lubiących niezobowiązujące fantasy, które szybko się czyta będzie jak znalazł. Fajna historia, dobry styl pisania równie przyjemni bohaterowie nie jest to moja ulubiona książka ale do najgorszych również nie należy.

Niewybitna lecz przyjemna w odbiorze.
Książka opowiada historię Mageli i Erina, bohaterowie poznają się w nietypowych okolicznościach w których to Erin ratuje Mageli przed grupą mężczyzn chcących zrobić jej krzywdę. Mageli nie potrafi zapomnieć o przystojnym chłopaku który jak się okazuje znalazł się w śmiertelnym niebezpieczeństwie.
Nie jest to co prawda pozycja...

Książka dobra, ale nie rewelacyjna. Bohaterka dla mnie była wyjątkowo irytująca, fabuła dosyć przewidywalna. odpowiednia dla kogoś kto ma ochotę poczytać coś lekkiego.

Książka dobra, ale nie rewelacyjna. Bohaterka dla mnie była wyjątkowo irytująca, fabuła dosyć przewidywalna. odpowiednia dla kogoś kto ma ochotę poczytać coś lekkiego.

Wszystko czego się spodziewałam po tytule, lekka naiwna historia o dziecięcej miłości czasem lubię sobie takie poczytać ... odpoczywam w tedy od Grzędowicza lub od Piekary. Największym rozczarowaniem dla mnie było otwarte zakończenie, ponieważ nie sądzę by powstała następna część a została masa dobrego materiału.

Wszystko czego się spodziewałam po tytule, lekka naiwna historia o dziecięcej miłości czasem lubię sobie takie poczytać ... odpoczywam w tedy od Grzędowicza lub od Piekary. Największym rozczarowaniem dla mnie było otwarte zakończenie, ponieważ nie sądzę by powstała następna część a została masa dobrego materiału.

Lubię,czytać sobie o elfach.Ale,takich wojownikach,miecz i łuk.Te sprawy.
Ta książka,jest dla mnie dobra.
Ale,bez rewelacji.Owszem,były czarne elfy.
Dowiedziałem się,że każdy elf ma swój kamień szlachetny.
Natomiast,zabrakło mi magii.
Było jej za mało.
Ale,przeczytałem.

Lubię,czytać sobie o elfach.Ale,takich wojownikach,miecz i łuk.Te sprawy.
Ta książka,jest dla mnie dobra.
Ale,bez rewelacji.Owszem,były czarne elfy.
Dowiedziałem się,że każdy elf ma swój kamień szlachetny.
Natomiast,zabrakło mi magii.
Było jej za mało.
Ale,przeczytałem.

Nie pamiętam kiedy ostatnio spotkałem się z tak męczącą książką dla młodzieży. Po 3/4 lektury nie wytrzymałem nerwowo i najchętniej rzuciłbym nią o ścianę, ale oczywiście nie zrobiłem tego, bo mam szacunek do drzew, jak i wszystkich niczemu niewinnych przedmiotów. Po prostu się zdenerwowałem, dla mnie było to za wiele i musiałem książę odłożyć. Zacznijmy od bohaterów. Wszyscy są sztampowi i nieciekawi ( może poza gothic girl, przyjaciółką Mageli),nie obchodził mnie los ani jednej postaci, żadna mnie nie zaintrygowała. Główna bohaterka jest irytująca, ma szesnaście lat, a zachowuje się jak małe dziecko, lecz każdemu wokół chce dać do zrozumienia, że dzieckiem nie jest. Z opisu za okładką wynika, że to jest historia miłosna, od razu skojarzyła mi się ze "Zmierzchem" (dziwny chłopak, tajemniczy, niedostępny, inni niż wszyscy, skrywający sekret). Lecz w książce żadnej historii miłosnej nie ma, nic. Kompletny brak chemii między bohaterami. Dziewczyna spotyka chłopaka we śnie, nie wie nawet do końca, czy istnieje i tu nagle postanawia wyruszyć w podróż, by uratować mu życie. Zupełny absurd. A takich absurdów jest mnóstwo, czasem po kilka na stronę. Na przykład bohaterka udaje się do magicznego świata, pełnego fantastycznych istot, a tu nagle narrator opisuje, że widzi potwora, jakiego w życiu nie widziała. No niesamowite. Ścigają bohaterów mężczyźni, a narrator opisuje zaraz, że coś ich ściga. Bohater, dorosły facet, ucieka spanikowany, chowa się gdzieś w szparze jaskini - tylko po to, by za chwilę wylecieć z mieczem na napastników, komentując przy tym zdarzenie jak dziewięciolatek, który naoglądał się za dużo pokemonów. Największym minusem jest właśnie ten narrator, który kompletnie nie odróżnia narracji wszechwiedzącej od myśli bohaterki. Dlatego co chwilę mamy do czynienia z wykrzyknikami w narracji, wstawianymi chyba losowo, bo kompletnie bez uzasadnienia, gdzie nie ma żadnego napięcia. Są zatem zdania typu: "Żenada!", "Trzeba się gdzieś szybko ukryć!", "Ona się bała!", "Trzeba uciekać!". Meczące to bardzo i irytuje coraz bardziej w miarę czytania książki. Historia zupełnie nie wciąga (bohater wyróżniający się w tłumie, za którym mało kto przepada, nagle trafia gdzie indziej i okazuje się, że jest ważny - no ileż można) lekturę można w dowolnym momencie zanieść do biblioteki albo sprzedać, jak ktoś kupił książkę, i nie będzie się miało o to żalu. Sądzę, że to nie fabuła sama w sobie jest zła, ale właśnie męczący język (350-stronnicową książkę czytałem kilka tygodni). Swoją drogą czy świecące, kolorowe grzyby muszą pojawiać się niemalże w każdej powieści fantasy? To samo Książę Ciemności, które to miano było nadużywane już w kreskówkach z lat 80. Książki nie polecam, chyba ktoś jest miłośnikiem elfów jak w Tolkienie czy Drizzcie, chociaż te elfy są o wiele bardziej dziecinne. Ale kto wie, innym może książka się spodobać, mnie niestety nie.

Nie pamiętam kiedy ostatnio spotkałem się z tak męczącą książką dla młodzieży. Po 3/4 lektury nie wytrzymałem nerwowo i najchętniej rzuciłbym nią o ścianę, ale oczywiście nie zrobiłem tego, bo mam szacunek do drzew, jak i wszystkich niczemu niewinnych przedmiotów. Po prostu się zdenerwowałem, dla mnie było to za wiele i musiałem książę odłożyć. Zacznijmy od bohaterów....