Króciutka książeczka, która jest relacją z zamachu na Rasputina. Książę Feliks Feliksowicz Jusupow nazywa siebie aktorem i naocznym świadkiem ponurego dramatu, ale z jego opowieści wiemy, że również współtworzył scenariusz i wyreżyserował tę zbrodnię. Dzięki jego dość oszczędnej w słowach historii poznajemy nie tylko Rasputina ale i samego Jusupowa. Z każdego słowa sączy się prawda o tym, że był monarchistą, Księciem, prawdopodobnie najbogatszym człowiekiem w Rosji, estetą i patriotą. Był inteligentny, ale jego horyzonty bardzo mocno ograniczała jego pozycja i zamknięcie się ówczesnej arystokracji. Miał wyraźne uprzedzenia klasowe, był idealnym wytworem swoich czasów. W zasadzie był dobrym i honorowym człowiekiem. Był przywiązany do idei imperium i imperatora, w takim stopniu, że oburzały go bardzo racjonalne oceny Rasputina, który niezwykle trafnie zanalizował i podsumował Mikołaja II. Dowiadujemy się, że spiskowcy z Jusupowem na czele są carskimi patriotami, którzy rosyjskich problemów nie upatrują w totalnej niekompetencji carskiej pary, tylko próbują wszelkie niepowodzenia Rosji tłumaczyć demonicznym wpływem doradcy uwikłanego niby w niemiecki spisek. To śmieszne i straszne, że wykształceni ludzie nie są w stanie zobaczyć prawdy o tym, że na tronie zasiada miernota i to ona odpowiada za to kogo słucha. Widzą wybawienie w likwidacji tegoż doradcy, bo przecież to nie tak, że na jego miejsce pojawi się ktoś inny. Dziwne jest to, że sam Jusupow, rozmawiając szczerze z Rasputinem, nie raczył sobie zadać pytania co jest nie tak z carewiczem, że ten chłop z Syberii może krzyczeć na Cara i Carycę, a oni posłusznie go przepraszają i błagają by pozostał z nimi. W ogóle stosunek Jusupowa do Rasputina jest intrygujący i jest fantastycznym tematem do napisania ciekawej powieści historycznej. Pochodzenie pątnika, tego syberyjskiego chłopa i koniokrada, prawie niepiśmiennego mierzi Księcia na równi z jego brakiem manier i ogłady, a jednak mimo woli ten prostak intryguje go, bo potrafi funkcjonować na dworze i odnosi sukcesy. Z jednej strony zabójca uważa Rasputina za głupca i ciemniaka, z drugiej wspomina o jego przebiegłości, sprycie, inteligencji i knuciu międzynarodowych intryg. Ta ocena się totalnie nie klei. To tylko próby usprawiedliwiania swojego mimo wszystko haniebnego czynu, bo czymże jest wykorzystanie zaufania drugiego człowieka po to by zwabić go do siebie i podstępnie zabić. Jak wygląda Książę, który z pogardą patrzy na chłopa trzęsącego imperium w świetle nieudolności przeprowadzonego przez siebie zamachu.
Polecam szczególnej uwadze książęcy opis rosyjskiej wsi. Ja popłakałam się ze śmiechu i teraz wiem, że rewolucja była nieunikniona, bo Feliks Feliksowicz Jusupow, był naprawdę ponadprzeciętnym przedstawicielem rosyjskiej arystokracji, był inteligentny, młody, studiował na Oxfordzie, ale jego życie było pałacowe, a o wsi wiedział tyle ile mógł zobaczyć na słodkich sielankowych obrazach mistrzów. Reszta wiedziała o mieszkańcach Imperium pewnie jeszcze mniej. Ciekawe wspomnienia. Polecam gorąco.

Króciutka książeczka, która jest relacją z zamachu na Rasputina. Książę Feliks Feliksowicz Jusupow nazywa siebie aktorem i naocznym świadkiem ponurego dramatu, ale z jego opowieści wiemy, że również współtworzył scenariusz i wyreżyserował tę zbrodnię. Dzięki jego dość oszczędnej w słowach historii poznajemy nie tylko Rasputina ale i samego Jusupowa. Z każdego słowa sączy...

Zastanawia cynizm - a może przekonanie o słuszności swoich czynów - autora, spowinowaconego z carem księcia Jusupowa, który kilkanaście lat po zabiciu Rasputina bez żadnej żenady wydaje we Francji tę właśnie książkę i opisuje w niej dokładnie, dlaczego zabił, jak zabił i czemu jest z tego dumny. I właśnie to robi jego opowieść interesującą...

Ciekawa historia wprowadzająca nas w realia upadającego caratu na tle dokładnych przygotowań do (według Jusupowa) koniecznej zbrodni. Nie ma brutalnych opisów, więc wrażliwi czytelnicy mogą spokojnie po nią sięgnąć :)

Zastanawia cynizm - a może przekonanie o słuszności swoich czynów - autora, spowinowaconego z carem księcia Jusupowa, który kilkanaście lat po zabiciu Rasputina bez żadnej żenady wydaje we Francji tę właśnie książkę i opisuje w niej dokładnie, dlaczego zabił, jak zabił i czemu jest z tego dumny. I właśnie to robi jego opowieść interesującą...

Ciekawa historia wprowadzająca...