Anioły śniegu

W mroźnych mrokach Fińskiej zimy w małym miasteczku zostaje popełnione makabryczne przestępstwo.
Klimat tej książki jest niezwykły. Dzięki niej można poznać realia życia Finów w mrokach zimy. Wymiar depresji i przygnębienia spowodowanego brakiem światła.
Ludzie są w stosunkach chłodni i specyficzni. Tajemnice są zakopane głęboko w śniegu, a największym problemem jest niechęć do radzenia Sobie z problemami. Alkohol leje się strumieniami, a radzenie Sobie z problemami również psychicznymi niemal niemożliwe.
Wątek kryminalny nawiązuje do innej znanej zbrodni i tylko główny bohater jest w stanie Sobie poradzić z rozwiązaniem zagadki.
Detektyw Kari Vaar jest idealnym śledczym dąży do prawdy jednocześnie walcząc w Sobie z emocjami związanymi ze sprawą. Sposób jego do dochodzenia do rozwiązania oraz podejście w śledztwie czynią go jednym z Moich ulubionych charakterów literackich.
Najlepszą częścią książki jest mroźna i surowa zima tworząca doskonały nastrój, a opisy potęgują efekt.
Do tego na uwagę zasługuje wątek Somalijski oraz religijny.
Zamierzam kontynuować podróż z detektywem Vaardą po Finlandii i zimowych krajobrazach zbrodni.

W mroźnych mrokach Fińskiej zimy w małym miasteczku zostaje popełnione makabryczne przestępstwo.
Klimat tej książki jest niezwykły. Dzięki niej można poznać realia życia Finów w mrokach zimy. Wymiar depresji i przygnębienia spowodowanego brakiem światła.
Ludzie są w stosunkach chłodni i specyficzni. Tajemnice są zakopane głęboko w śniegu, a największym problemem jest...

Za wulgarna na mój gust, mam na myśli seksualne podteksty i teksty, ale intryga jakaś jest, mroźny klimat jest, zderzenie amerykańskiego entuzjazmu z fińską flegmą jest... Raczej dla mężczyzn chyba lektura

Za wulgarna na mój gust, mam na myśli seksualne podteksty i teksty, ale intryga jakaś jest, mroźny klimat jest, zderzenie amerykańskiego entuzjazmu z fińską flegmą jest... Raczej dla mężczyzn chyba lektura

Stosunkowo solidny kryminał w skandynawskim stylu. W mojej opinii na plus fabula i pomysl, z kolei nieco kuleją bardzo pobieżne opisy otoczenia, wygdlądu, mimiki czy odczuc bohaterów. Czasami można odnieść wrażenie, że autorowi spieszyło się do końca książki. Zdecydowanie irytująca postać żony głównego bohatera.

Stosunkowo solidny kryminał w skandynawskim stylu. W mojej opinii na plus fabula i pomysl, z kolei nieco kuleją bardzo pobieżne opisy otoczenia, wygdlądu, mimiki czy odczuc bohaterów. Czasami można odnieść wrażenie, że autorowi spieszyło się do końca książki. Zdecydowanie irytująca postać żony głównego bohatera.

Makabryczna zbrodnia, która pociąga za sobą kolejne. Ciekawie napisana, a główny bohater jest w centrum wydarzeń. Sięgam po kolejny tom z serii.

Makabryczna zbrodnia, która pociąga za sobą kolejne. Ciekawie napisana, a główny bohater jest w centrum wydarzeń. Sięgam po kolejny tom z serii.

Mroczna strona Finlandii, dosłownie i w przenośni. Podczas gdy w wysuniętych na południe Helsinkach i Turku kwitnie spokój, dobrobyt, kultura i proste, codzienne szczęście, skuta lodem, zapomniana przez Boga i ludzi daleka Laponia tonie w patologii i depresji. Bajkowe i skomercjalizowane Rovaniemi to tylko PR. Miesiące nieprzerwanej ciemności i morderczego mrozu, zacofanie i przede wszystkim samotność topione w alkoholu - zamiast sławetnego skandynawskiego przepisu na szczęście mamy niezawodną receptę na utratę chęci do życia, a w efekcie tradycję przemocy i samobójstw.

Mroczna strona Finlandii, dosłownie i w przenośni. Podczas gdy w wysuniętych na południe Helsinkach i Turku kwitnie spokój, dobrobyt, kultura i proste, codzienne szczęście, skuta lodem, zapomniana przez Boga i ludzi daleka Laponia tonie w patologii i depresji. Bajkowe i skomercjalizowane Rovaniemi to tylko PR. Miesiące nieprzerwanej ciemności i morderczego mrozu, zacofanie...

Kolejny rodzynek na mojej półce. Ogólnie nie czytam kryminałów , aż do teraz. Dobrze się to czyta, bardzo ciekawa pozycja.

Kolejny rodzynek na mojej półce. Ogólnie nie czytam kryminałów , aż do teraz. Dobrze się to czyta, bardzo ciekawa pozycja.

Niezły kryminał, ciężka atmosfera, szczegółowe i depresyjne spojrzenie na Finlandię, zaskakujące zwroty akcji, śledztwo pokazane od kuchni w sposób realistyczny, gdzie policjant naprawdę nie wie, co dalej. Trochę naciągane wydarzenia pod sam koniec, ale ogólnie ocena bardzo pozytywna.

Niezły kryminał, ciężka atmosfera, szczegółowe i depresyjne spojrzenie na Finlandię, zaskakujące zwroty akcji, śledztwo pokazane od kuchni w sposób realistyczny, gdzie policjant naprawdę nie wie, co dalej. Trochę naciągane wydarzenia pod sam koniec, ale ogólnie ocena bardzo pozytywna.

"Anioły śniegu" byłyby naprawdę udanym kryminałem, gdyby nie to, że autor potwornie się gdzieś spieszył podczas ich pisania. Sama fabuła skonstruowana jest w sposób logiczny i interesujący, ale narracja tak pędzi, że odziera ją (a właściwie to czytelnika) z wszelkich wrażeń. Thompson bowiem niemal całkowicie zrezygnował z opisów, zalewając odbiorcę dialogami, toczącymi się szybko niczym z karabinu, przeplatanymi krótkimi wtrętami o czynnościach postaci. Brak tutaj chwili oddechu na to, by przeczytać jakiś dłuższy opis otoczenia bohaterów, dowiedzieć się, jak wyglądali, jaką mieli mimikę i wreszcie - co czuli i myśleli. Sprawia to, że wszystkie wydarzenia wydają się bardzo płaskie i mechaniczne, a sytuacje, gdy ktoś wybucha płaczem, wyrwane z kontekstu, gdyż brak tu właśnie opisu emocji, które by takie reakcje uwiarygodniały.
Całą książkę czytało mi się bardzo szybko, właśnie dzięki temu, że akcja pędzi w niej na złamanie karku, ale brakowało w tym wszystkim uczuć i opisów świata przedstawionego. Generalnie czuję się tak, jakbym przeczytała jakąś roboczą, skrótową wersję kryminału, do której autor miał dopiero dopisać wątki rozwijające fabułę.
Szczerze żałuję, że Thompson nie przyłożył się bardziej, bo całość naprawdę miała potencjał.

"Anioły śniegu" byłyby naprawdę udanym kryminałem, gdyby nie to, że autor potwornie się gdzieś spieszył podczas ich pisania. Sama fabuła skonstruowana jest w sposób logiczny i interesujący, ale narracja tak pędzi, że odziera ją (a właściwie to czytelnika) z wszelkich wrażeń. Thompson bowiem niemal całkowicie zrezygnował z opisów, zalewając odbiorcę dialogami, toczącymi się...

Książkę czyta się bardzo bardzo szybko. Mnie zajęła dosłownie trzy godziny. Napisana nieźle z dobrze stopniowanym napięciem. Denerwuje jedynie drugoplanowa postać żony policjanta prowadzącego dochodzenie, ale na szczęście da się ją znieść. Ogólnie cała fabuła i zagadka na plus. Polecam.

Książkę czyta się bardzo bardzo szybko. Mnie zajęła dosłownie trzy godziny. Napisana nieźle z dobrze stopniowanym napięciem. Denerwuje jedynie drugoplanowa postać żony policjanta prowadzącego dochodzenie, ale na szczęście da się ją znieść. Ogólnie cała fabuła i zagadka na plus. Polecam.

Moje pierwsze zderzenie z pisarzem i od razu zaiskrzyło...zapewne duże znaczenie ma fakt ze bardzo lubie klimat pisarstwa skandynawskich twórców. A sam bohater dla mnie stworzony z dystansem do samego siebie więc czyta sie lekko i szybko.

Moje pierwsze zderzenie z pisarzem i od razu zaiskrzyło...zapewne duże znaczenie ma fakt ze bardzo lubie klimat pisarstwa skandynawskich twórców. A sam bohater dla mnie stworzony z dystansem do samego siebie więc czyta sie lekko i szybko.