Książka ta ukazała się na polskim rynku księgarskim po raz pierwszy w roku 1997 pod tytułem "Miedziany ptak" i składała się z pięciu części. Mam nadzieję, że obecne wydanie nie odbiega w treści od poprzedniego, zwłaszcza że tłumacz jest ten sam.

"Spiżowy łabędź" zachwyca klimatem i tajemniczością średniowiecznej Europy w początkach jej chrześcijaństwa. Akcja rozgrywa się w całej niemal Europie - od Finlandii, poprzez Norwegię, Szwecję, Ruś, Bizancjum, Węgry, aż po Anglię. Życie i zwyczaje panujące w tych krajach mamy możność poznać dzięki niezwykłym losom głównej bohaterki - fińskiej dziewczyny imieniem Terhen. Od najmłodszych lat posiadała ona niezwykłe nadprzyrodzone umiejętności - tamowała krew, wywoływała gęstą i nieprzeniknioną mgłę, a jej dusza potrafiła przenosić się do krainy zmarłych przodków. Z tego powodu uznawana była za czarownicę i szamankę. Pomagał jej w tym amulet - spiżowy łabędź.
Historia Terhen to nieustająca walka o własne istnienie, bezpieczeństwo, to skrywane tajemnice, przemilczane prawdy, strach o syna, ale także burzliwe i namiętne uczucie do przyjaciela z dziecięcych lat - Eryka Mocnego.

Obok wątków przygodowych i niemal awanturniczych, książka posiada bardzo interesująco pokazane dzieje XI-wiecznej Europy; potężne i wysoko cywilizowane Bizancjum oraz ubogi - na jego tle - Zachód, z pogańskimi obyczajami, zacofaniem, ciągłymi wojnami i najazdami. Wszystko znajduje poparcie w kronikach, sagach i legendach tamtego okresu i udokumentowane jest wnikliwymi badaniami współczesnych historyków.

Książkę czyta się wspaniale, wciąga i fascynuje od samego niemal początku; wraz z jej bohaterami przeżywamy każdy dzień, w tak różniących się od siebie cywilizacjach, wśród przygód i niebezpieczeństw, knowań i intryg, wrogów i przyjaciół. Polecam.

Książka ta ukazała się na polskim rynku księgarskim po raz pierwszy w roku 1997 pod tytułem "Miedziany ptak" i składała się z pięciu części. Mam nadzieję, że obecne wydanie nie odbiega w treści od poprzedniego, zwłaszcza że tłumacz jest ten sam.

"Spiżowy łabędź" zachwyca klimatem i tajemniczością średniowiecznej Europy w początkach jej chrześcijaństwa. Akcja rozgrywa się w...

Długą drogę przeszłam zanim się wkręciłam w tę książkę. Początek jak najbardziej dziwny, gdyż koligacje rodzinne są nie do ogarnięcia :) Fabuła jest ciekawa. Jak się dojdzie do 100 strony to dopiero rozpoczyna się przygoda więc jak najbardziej polecam.

Długą drogę przeszłam zanim się wkręciłam w tę książkę. Początek jak najbardziej dziwny, gdyż koligacje rodzinne są nie do ogarnięcia :) Fabuła jest ciekawa. Jak się dojdzie do 100 strony to dopiero rozpoczyna się przygoda więc jak najbardziej polecam.

To jest to, co lubię. Głębokie średniowiecze, czas rodzenia się naszej Europy, świat brutalny, ale i pełen pięknych uczuć, niesamowicie różnorodny. Autorka kazała swojej bohaterce, młodej Fince obdarzonej nadprzyrodzonymi zdolnościami, przemierzyć całą ówczesną Europę. Od Finlandii i inne kraje skandynawskie, przez Bizancjum, Węgry, Francję, Anglię Tehren-Teodora wróciła do rodzinnej miejscowości, znajdując po drodze wielką miłość i swoją tożsamość. Drobną niedogodnością było chyba nie najszczęśliwsze tłumaczenie, które niekiedy rozbijało przyjemność lektury.

To jest to, co lubię. Głębokie średniowiecze, czas rodzenia się naszej Europy, świat brutalny, ale i pełen pięknych uczuć, niesamowicie różnorodny. Autorka kazała swojej bohaterce, młodej Fince obdarzonej nadprzyrodzonymi zdolnościami, przemierzyć całą ówczesną Europę. Od Finlandii i inne kraje skandynawskie, przez Bizancjum, Węgry, Francję, Anglię Tehren-Teodora wróciła do...

Książka wpadła mi w ręce przez przypadek. Do jej lektury zabierałam się z mieszanymi uczuciami. Początkowa rezygnacja, która nastąpiła głównie po zgłębieniu trudnych dla mnie imion bohaterów i ich koligacji rodzinnych, przemieniła się w nawet powiedziałabym fascynację. Książka jest ciekawa, wciągająca. Autorka wiernie przedstawia tło historyczne, co odświeża nieco zmurszałą już wiedzę historyczną na temat średniowiecza. Jest w tej książce wszystko co dotyka człowieka w trakcie jego życia. Bohaterowie rodzą się, pracują, przeżywają liczne przygody, kochają i mają dzieci, które czasem trzeba oddać komu innemu, albo nawet i pochować. Wartka akcja książki okraszona jest szczyptą magii, którą to raczy nas Terhen panna mgieł i oparów, jednak nie razi to w oczy i nie jest infantylne na zasadzie wyciągania królika z kapelusza. Nie jest to jednak książka dla wszystkich. Na pewno nie przypadnie do gustu komuś kto nie lubi historii i komuś kto nie lubi starodawnego języka. Niemniej warto ją przeczytać.

Książka wpadła mi w ręce przez przypadek. Do jej lektury zabierałam się z mieszanymi uczuciami. Początkowa rezygnacja, która nastąpiła głównie po zgłębieniu trudnych dla mnie imion bohaterów i ich koligacji rodzinnych, przemieniła się w nawet powiedziałabym fascynację. Książka jest ciekawa, wciągająca. Autorka wiernie przedstawia tło historyczne, co odświeża nieco zmurszałą...

Kaari Utrio jest historyczką i fińską pisarką, autorką wielu dzieł popularnonaukowych, jak również powieści historycznych. Prace Utrio chwalone są za doskonałą narrację, wyśmienity klimat charakterystyczny dla skandynawskich sag, mistrzowskie łączenie fikcji z historycznymi faktami oraz znakomite opisy codziennego życia widzianego oczyma kobiet. Zachęcona tego typu rekomendacjami, postanowiłam na własnej skórze przekonać się, jak smakuje twórczość Utrio, i mimo że obawiałam się historycznego tła, to jednak niesłabnąca miłość do skandynawskich sag, pokonała mój niepokój, dlatego bez zbytniego ociągania, zatopiłam się lekturze „Spiżowego łabędzia”, pierwszego tomu historycznego cyklu, który przenosi nas do fascynującego świata średniowiecza.

Akcja powieści rozpoczyna się w Finlandii XI wieku, kiedy na świat przychodzi panna mgieł i oparów - Terhen, gdyż jak się okazuje, dziewczę przecudnej urody, posiada zdolność zaklinania mgieł, tamowania krwi oraz umiejętność odwiedzania świata zmarłych. Bezlitosne czasy nie sprzyjają dziecku, Terhen aby przeżyć zostaje oddana na wychowanie do swojej babki, tam, towarzysząc szamanowi w zaklęciach, przemierza czeluść świata zmarłych i podróżuje po mrocznym borze oddając cześć prabogom. Jednak rodzinne zależności i niespokojne czasy sprawiają, że dziewczyna trafia pod opiekę Gudmunda Kupca, gdzie poznaje Eryka Mocnego, chłopca ogromnego i paskudnego jak leśny gnom. Między Terhen a Erykiem rodzi się silna więź, tak wielka, że w wyniku przeróżnych perturbacji, Eryk chroniąc życie swojej przyjaciółki, przedstawia ją jako córkę szwedzkiego króla, Torgerdę, która zginęła podczas próby porwania. Od tej pory w Terhen zachodzą zmiany; staje się silną, ale bezlitosną królową, która tracąc swoją tożsamość oraz miotając się pomiędzy pogaństwem a chrześcijaństwem, coraz bardziej zaczyna wierzyć w wymyślone kłamstwo, zaś przemierzając szlak między Kijowem, Konstantynopolem, aż po Węgry, Francję i Anglię poznaje dworskie życie, pełne okrucieństwa, układów polityczno-religijnych, a także struktur społecznych i zwyczajów władzy, w tym tajemnic alkowy.

Już od pierwszej strony zostałam oczarowana tą niesamowitą powieścią. Książka została napisana z rozmachem i ogromną dbałością o szczegóły, jest fascynującą, magiczną, ale też surową podróżą przez średniowieczną Europę, w której toczy się nieustanna walka Kościoła z pogaństwem, przemocą i rozpustą. „Spiżowy łabędź” jest zapierającą dech w piersiach sagą, która charakteryzuje się wielką dbałością o realia i niezwykłą atmosferą. Autorka doskonale oddała mroczny, posępny nastrój ówczesnych czasów, wiernie opisując codzienne życia dworu, prawdziwie oddając myśli i spostrzeżeń ówczesnych ludzi oraz tworząc zaskakujący wątek romansowy, pozbawiony infantylizmu i słodkich słówek. Przepiękną opowieść o losach Terhen, dopełniła wyrazistymi kobiecymi postaciami oraz dzielnymi, często narowistymi wojami dla których niestraszny ból, krew, i brutalne walki. W książce pojawiają się również autentyczni bohaterowie, jednak fakty historyczne są swobodnie interpretowane, aby nadać odpowiedniej formy opowiadanej historii

Bez wątpienia Kaari Utrio jest wyśmienitą pisarką, której historyczna wiedza pozwoliła stworzyć pasjonującą, pełną przygód opowieść, która obfituje w dopracowane opisy, świetne dialogi oraz pełną emocji fabułę, gdzie rządzi namiętność, zemsta rodowa i koligacje rodzinne. Książka mimo swojej wyjątkowości ma niewielkie mankamenty, jak np. przegadane fragmenty i zagmatwane relacje, na szczęście tablice genealogiczne rodów królewskich występujących w powieści, znacznie ułatwiają czytania, poza tym intrygująca treść pełna uniesień i tajemnic sprawia, że "Spiżowy łabędź" jest niezapomniana pozycją, którą polecam wszystkim miłośnikom powieści historycznych.

Kaari Utrio jest historyczką i fińską pisarką, autorką wielu dzieł popularnonaukowych, jak również powieści historycznych. Prace Utrio chwalone są za doskonałą narrację, wyśmienity klimat charakterystyczny dla skandynawskich sag, mistrzowskie łączenie fikcji z historycznymi faktami oraz znakomite opisy codziennego życia widzianego oczyma kobiet. Zachęcona tego typu...

Opowiedziana z ogromnym rozmachem historia kobiety obdarzonej nadprzyrodzonymi zdolnościami, z których początkowo nie zdaje ona sobie sprawy, a które wiele razy ratują jej życie, stając się również przyczyną wewnętrznego rozdarcia.

Barwna fabuła to jednak nie tylko losy pięknej Terhen, lecz także literacki fresk historyczny, którego bohaterami są skandynawscy wojowie i ich kobiety. Poznajemy ich kulturę i codzienne życie, które jest pełne niebezpieczeństw czyhających i ze strony surowej przyrody, i licznych wrogów.

Wraz z pełną tajemnic bohaterką mamy okazję podróżować po średniowiecznej Europie, gdyż los rzuca Terhen z północy na południe kontynentu. Zawiłe intrygi polityczne, życie dworskie i ścierające się idee religijne stanowią tło dla burzliwych perypetii kobiety i jej bliskich, ale autorka poświęca im sporo miejsca, dokładnie opisując konflikty między skandynawskimi plemionami, rodowe waśnie w centralnej i południowej Europie oraz bezwzględną walkę chrześcijan z poganami.

Czyta się tę powieść jednym tchem i z ogromnym zainteresowaniem, chociaż muszę przyznać, że liczne i obco brzmiące imiona bohaterów trochę zaburzają płynną lekturę - czasem dostawałam białej gorączki od natłoku różnych Heraldów Hardradów, Olafów i Gutmundów z Gotalandu i innych Freygeirów:).

Polecam głównie miłośnikom wielkich epickich opowieści historycznych, ale także wszystkim, którzy lubią niebanalne historie miłosne z odrobiną magii i prawdziwej, wielkiej historii.

Opowiedziana z ogromnym rozmachem historia kobiety obdarzonej nadprzyrodzonymi zdolnościami, z których początkowo nie zdaje ona sobie sprawy, a które wiele razy ratują jej życie, stając się również przyczyną wewnętrznego rozdarcia.

Barwna fabuła to jednak nie tylko losy pięknej Terhen, lecz także literacki fresk historyczny, którego bohaterami są skandynawscy wojowie i...

„Co było dawniej, było i teraz, bowiem między przeszłym a teraźniejszym nie istniała różnica. Świat pozostawał taki sam, jedynie ludzie się zmieniali, na miejsce każdego, który odszedł w zaświaty, przychodził taki sam nowy”





Powieść historyczna to gatunek, po który nie sięgam zbyt często. Otrzymując do ręki „Spiżowego łabędzia” początkowo przeraziłam się objętością książki. Do tego doszła jeszcze obawa w postaci nieznajomości fińskiej literatury, gdyż nie często mam okazję ją poznać. Jak to jednak bywa w życiu, pierwsze wrażenie jest często mylne. Od pierwszej kartki bowiem historia spisana przez autorkę na ponad pięciuset stronach wciągnęła mnie bez reszty.

Kaari Utrio, a raczej Utrio-Linnilä to fińska historyczka i feministka. Jako pisarka napisała dziesiątki powieści historycznych. Obecnie jest właścicielką własnego wydawnictwa i wraz z mężem wychowuje trójkę dzieci. Autorka działa też aktywnie w kilku organizacjach społecznych. Książka „Spiżowy Łabędź” po raz pierwszy ukazała się w Polsce w 1997 r. pod tytułem „Miedziany ptak”. Powieść ta w Finlandii przez parę miesięcy utrzymywała się na szczycie bestsellerów wydawniczych. Jest to pierwsza część pięciotomowego cyklu.

A teraz chciałabym was zaprosić do XI wiecznej Europy, do świata, który dopiero zaczyna kształtować podwaliny naszej obecnej cywilizacji. Główna bohaterka, piękna Terhen jest Finką, która została obdarzona przez los zdolnościami magicznymi. Dzięki naukom szamana potrafi przenosić się do krainy zmarłych. Do tego włada zaklęciem potrafiącym wywołać mgłę, a jej myśli potrafią tamować krew. Od dzieciństwa towarzyszy jej brzydki, czerwony wareg Eryk Mocny, który potrafi ochronić ją przed każdym niebezpieczeństwem. Będąc młodą dziewczyną Terhen wraz ze swoim oddanym przyjacielem aby uratować swoje życie na kijowskim dworze króla Jarosława, podaje się za córkę szwedzkiego króla, która zginęła w wyprawie. Odtąd jako królewna Torgerda, z każdym rokiem traci poczucie własnej tożsamości oraz wszelkie uczucia, jakie decydowały o tym, kim naprawdę jest. Co więcej sama zaczyna wierzyć w wymyślone wspólnie z Erykiem kłamstwo. Oziębłość i brak uczucia do bliźnich na kilkanaście lat przesłoniają bohaterce jej prawdziwe oblicze. Losy Terhen i czerwonego wikinga, to podróż po całej średniowiecznej Europie. Wraz z bohaterami przybędziecie do Finlandii, Konstantynopola i Normandii. Poznacie ówczesne dzieje historyczne Brytanii czy Kijowa. Spotkacie się ze swoimi przodkami na wielu bitwach i ucztach dworskich. Co więcej, zajrzycie w alkowę najszlachetniejszych dam dworu. A to tylko nieliczne atrakcje jakie na was czekają.

Powieść jest wielką gratką dla sympatyków historii i ludzi, którzy interesują się początkami chrześcijańskiej Europy. Kaari Utrio w iście mistrzowskim stylu ukazała ścieranie się dwóch światów w XI wiecznej Europie – świata pogan i chrześcijan. Główni bohaterowie reprezentują owe dwa światy: Terhen to poganka, która do końca nie wierzy w nową religię, natomiast Eryk Mocny to zagorzały chrześcijanin. Tłem losów głównych bohaterów jest walka pomiędzy tymi dwoma nurtami religijnymi. To świetna lekcja historii, tym bardziej, że większość faktów historycznych i postaci w powieści jest autentycznych. Autorka nieznacznie zmodyfikowała niektóre fakty, naginając je na potrzeby fabuły książki. Oprócz tła historycznego, czytelnik znajdzie również obszerne wątki romansowe, gdyż oprócz władzy i religii, w tamtych czasach pożądane były piękne niewiasty. Rola kobiet w ówczesnych, kształtowanych dopiero społeczeństwach nie była łatwa. Warto wiedzieć, jak wyglądało wówczas dworskie życie i nie tylko.

Czytając przedstawione przez autorkę losy Terhen, na początku gubiłam się w koligacjach rodzinnych poszczególnych rodów. Niespotykane imiona niektórych bohaterów i poplątane stosunki rodzinne nie ułatwiały mi ułożenia sobie w głowie drzewa genealogicznego poszczególnych rodów. Na szczęście, autorka zapobiegawczo na początku książki zamieściła spis poszczególnych postaci, dzięki czemu miałam ściągę w razie potrzeby. Język powieści nie jest zbyt prosty, ale po paru rozdziałach czytelnik jest w stanie się do niego przyzwyczaić. Na pewno łatwiej będą mieli ci, którzy znają mapę średniowiecznej Europy, wówczas łatwiej jest dopasować pewne wydarzenia do konkretnego miejsca. Książka jest obszerna, warto więc nastawić się na dłuższe czytadło, ale jakże wciągające.

Jestem zafascynowana życiem naszych przodków przed tyloma wiekami. Oprócz morderstw, wojen religijnych, podbijania nowych ziem i spisków na dworach królewskich, tych ludzi dotyczyły również namiętności, zdrady czy wzniosłe uczucia. Śmierć była postrzegana całkowicie odmiennie niż obecnie, w naszej rozwiniętej cywilizacji. W przyszłym roku zapowiadana jest kontynuacja sagi pod tytułem „Waleczny jastrząb”. Nie wyobrażam sobie nie poznać dalszych losów Terhen i Eryka. A wam pozostaje mi polecić „Spiżowego łabędzia”. Lektura zapewni niezapomniane wrażenia. Teraz wędrówka w przeszłość jest taka prosta, wystarczy wziąć do ręki powieść i zacząć czytać…

http://subiektywnie-o-ksiazkach.blogspot.com/

„Co było dawniej, było i teraz, bowiem między przeszłym a teraźniejszym nie istniała różnica. Świat pozostawał taki sam, jedynie ludzie się zmieniali, na miejsce każdego, który odszedł w zaświaty, przychodził taki sam nowy”





Powieść historyczna to gatunek, po który nie sięgam zbyt często. Otrzymując do ręki „Spiżowego łabędzia” początkowo przeraziłam się objętością...

„Spiżowy łabędź” zachwycił mnie, zanim jeszcze przeczytałam pierwszy rozdział. Po pierwsze, akcja powieści toczy się w XI-wiecznej Europie. Po drugie, jej główna bohaterka jest Finką wykazującą szamańskie zdolności. Po trzecie, wśród głównych bohaterów znajduje się wielu Wikingów. Czy można więc wymarzyć sobie lepszą lekturę dla osoby rozkochanej w powieściach fantastyczno-historycznych i mającej dużą słabość do kultury skandynawskiej i fińskiej?

„Spiżowy łabędź” to historia Terhen, którą poznajemy jako malutką dziewczynkę obdarzoną dużą magiczną mocą. Nie ma ona szczęśliwego dzieciństwa – pozbawiona prawdziwego domu i bliskich osób, marzy jedynie o bezpieczeństwie i spokoju. Jej matka zostaje zamordowana przez brutalnego męża, który sprzedaje kilkuletnie dziecko przebywającemu akurat w grodzie dawnemu znajomemu. Ten wprawdzie troszczy się o nią, jednak wkrótce umiera. Jej jedynym przyjacielem jest dobroduszny, ale niezbyt rozgarnięty wareski chłopiec, Eryk. Niezwykłe koleje losu sprawiają, że Terhen trafia na dwór kijowskiego władcy, Jarosława, gdzie pomyłkowo zostaje uznana za jedną z córek z szwedzkiego króla. Od tej pory jej życie diametralnie się zmienia, jednak nie pod każdym względem jest to zmiana na lepsze…

Jest to drugie wydanie tej książki w Polsce, po raz pierwszy ukazała się ona w 1997 roku pod tytułem „Miedziany ptak”, ale przeszła raczej niezauważona. A szkoda, bo drzemie w niej naprawdę spory potencjał i z pewnością spodoba się ona wszystkim miłośnikom powieści historycznych. Kaari Utrio zabiera czytelnika w fascynującą podróż po niemal całej średniowiecznej Europie – od zimnej Finlandii, poprzez Ruś Kijowską, Konstantynopol, kraj Madziarów, Normandię, aż do Brytanii. Spodobał mi się sposób, w jaki autorka przedstawiła całkowicie odmienne kultury. Barbarzyńskich Skandynawów i Normanów przeciwstawia niezwykle rozwiniętemu Bizancjum. Nie ocenia jednak i nie ocenia, kto był lepszy, a kto gorszy – w miarę obiektywnie pokazuje jedynie, jak diametralnie różniło się życie ludzi w ówczesnej Europie.

Wątek fantastyczny nie jest w książce dominujący i pojawia się właściwie jedynie w odniesieniu do niezwykłych mocy Terhen, które uaktywniają się niezależnie od jej woli w sytuacjach kryzysowych lub na skutek jej przerażenia. Są one najbardziej widoczne zwłaszcza w początkowych rozdziałach powieści, opowiadających m.in. o wierzeniach Finów i mocy ich szamanów, schodzących do świata umarłych. Im dalej jednak główna bohaterka oddala się od ojczyzny i traci poczucie własnej tożsamości, tym rzadziej ujawnia się jej moc.

W zasadzie jedyną rzeczą, do której mogłabym mieć zastrzeżenia jest niewiarygodna zdolność Terhen do wychodzenia z kłopotów oraz pewien schemat wydarzeń, który powtarzał się w każdym miejscu, do którego się udała. Wyrosła na niezwykle piękną kobietę, zdecydowanie wyróżniającą się na tle innych, wzbudzała więc zainteresowanie wszystkich mężczyzn, jacy stanęli na jej drodze. Niemal wszędzie trafił się łotr, który chciał ją wykorzystać, tudzież poślubić wbrew woli i wykorzystać dopiero później. Zawsze też przychodził jej na ratunek wierny Eryk lub jej magiczne zdolności. Powieść ma jednak w sobie coś na tyle urzekającego, że tego rodzaju rozwiązania nie wzbudzały mojej irytacji, a raczej potęgowały wrażenie, że mam do czynienia z obszerną legendą lub baśnią. A w nich przecież wszystko zwykle kończy się szczęśliwie.

Kaari Utrio to fińska pisarka, która ma na swoim koncie ponad siedemdziesiąt powieści historycznych oraz prac popularnonaukowych, głównie z zakresu feminizmu. Choć nie zgadzam się do końca z jej przekonaniami, nie mogę odmówić jej niezwykłego talentu do snucia fascynujących historii mam szczerą nadzieję, że wkrótce w Polsce ukażą się także pozostałe powieści jej autorstwa.

Z niecierpliwością czekam na kolejny tom przygód Tehren i Eryka, „Walecznego jastrzębia”, który ma ukazać się w przyszłym roku. Cykl polecam wszystkim czytelnikom lubiącym interesujące połączenie historii i magii (ze zdecydowaną przewagą tej pierwszej),w której znajdziecie zarówno opowieść miłosną, jak i liczne przygody i nieoczekiwane zwroty akcji.

„Spiżowy łabędź” zachwycił mnie, zanim jeszcze przeczytałam pierwszy rozdział. Po pierwsze, akcja powieści toczy się w XI-wiecznej Europie. Po drugie, jej główna bohaterka jest Finką wykazującą szamańskie zdolności. Po trzecie, wśród głównych bohaterów znajduje się wielu Wikingów. Czy można więc wymarzyć sobie lepszą lekturę dla osoby rozkochanej w powieściach...