Najnowsze artykuły
- Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynuEwa Cieślik4
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2LubimyCzytać3
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński9
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać14
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Kaari Utrio
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Kaari_Utrio
10
6,6/10
Urodzona: 28.07.1942
Kaari Marjatta Utrio właśc. Utrio-Linnilä (ur. 28 lipca 1942 w Helsinkach) – fińska historyczka, pisarka i feministka. Jest autorką dziesiątek powieści i wielu książek historycznych.
Urodziła się w rodzinie z klasy średniej. Jej ojciec Urho Untamo Utrio pracował jako dyrektor zarządzający w fińskim wydawnictwie Tammi. Jej matka Meri Marjatta Utrio pracowała jako redaktor i tłumacz na język fiński. Rodzina Kaari Utrio bardzo ceniła sobie literaturę a w jej domu znajdowało się około czterech tysięcy książek. W młodości Kaari Utrio nie zamierzała zostać pisarką – chciała natomiast zostać badaczką historii. Po zdaniu, w dziewczęcym liceum, matury w 1962 roku rozpoczęła studia z zakresu historii na Uniwersytecie Helsińskim. Ukończyła je w 1967 roku. Rok później opublikowała swoją pierwszą powieść Kartanonherra ja kaunis Kirstin, którą wydała w wydawnictwie Tammi. Od tego czasu co rok pisała i wydawała kolejną powieść historyczną. Jej powieść Vaskilintu (Miedziany ptak) przez kilka mięsięcy była najlepiej sprzedającą się książką w Finlandii. Wydała też wiele popularno-naukowych książek historycznych. Publikacja naukowa Eevan tyttäret (Córki Ewy),przetłumaczona na język polski (i sześć innych języków) to jedną z najbardziej uznanych książek pisarki. Książka opisuje dzieje kobiet począwszy od starożytnego Bliskiego Wschodu i starożytnej Grecji a kończąc na czasach współczesnych. Rzetelnie ukazuje życie kobiety europejskiej na przełomie dwóch tysiącleci chrześcijaństwa. Pokazuje przemiany jakie zaszły w życiu kobiet i ich emancypację. Omawia aspekty religijne, prawne, socjologiczne i seksualne. Autorka krytykuje patriarchat z perspektywy feministycznej W swoim dorobku ma też scenariusze telewizyjne, słuchowiska radiowe, nowele i felietony w gazetach i periodykach. Utrio ma trójkę dzieci. Od 1974 roku jest żoną Kai Linnilä. Wraz z mężem próbowali początkowo utrzymywać się prowadząc samowystarczalne gospodarstwo rolne ale po kilku latach zrezygnowali i założyli własne wydawnictwo Oy Amanita. Utrio działała też aktywnie w kilku organizacjach społecznych. Była przewodniczącą Stowarzyszenia Minna Canth. Jest członkinią Amnesty International i przez kilka lat zasiadała w zarządzie Fińskiego Stowarzyszenia Pisarzy. Uczestniczyła też aktywnie w życiu politycznym miasta. Wygłaszała wykłady, w wielu rejonach Finlandii, przy okazji różnych wydarzeń. W 2002 roku za swoją twórczość otrzymała nagrodę państwową.http://www.kaariutrio.fi/
Urodziła się w rodzinie z klasy średniej. Jej ojciec Urho Untamo Utrio pracował jako dyrektor zarządzający w fińskim wydawnictwie Tammi. Jej matka Meri Marjatta Utrio pracowała jako redaktor i tłumacz na język fiński. Rodzina Kaari Utrio bardzo ceniła sobie literaturę a w jej domu znajdowało się około czterech tysięcy książek. W młodości Kaari Utrio nie zamierzała zostać pisarką – chciała natomiast zostać badaczką historii. Po zdaniu, w dziewczęcym liceum, matury w 1962 roku rozpoczęła studia z zakresu historii na Uniwersytecie Helsińskim. Ukończyła je w 1967 roku. Rok później opublikowała swoją pierwszą powieść Kartanonherra ja kaunis Kirstin, którą wydała w wydawnictwie Tammi. Od tego czasu co rok pisała i wydawała kolejną powieść historyczną. Jej powieść Vaskilintu (Miedziany ptak) przez kilka mięsięcy była najlepiej sprzedającą się książką w Finlandii. Wydała też wiele popularno-naukowych książek historycznych. Publikacja naukowa Eevan tyttäret (Córki Ewy),przetłumaczona na język polski (i sześć innych języków) to jedną z najbardziej uznanych książek pisarki. Książka opisuje dzieje kobiet począwszy od starożytnego Bliskiego Wschodu i starożytnej Grecji a kończąc na czasach współczesnych. Rzetelnie ukazuje życie kobiety europejskiej na przełomie dwóch tysiącleci chrześcijaństwa. Pokazuje przemiany jakie zaszły w życiu kobiet i ich emancypację. Omawia aspekty religijne, prawne, socjologiczne i seksualne. Autorka krytykuje patriarchat z perspektywy feministycznej W swoim dorobku ma też scenariusze telewizyjne, słuchowiska radiowe, nowele i felietony w gazetach i periodykach. Utrio ma trójkę dzieci. Od 1974 roku jest żoną Kai Linnilä. Wraz z mężem próbowali początkowo utrzymywać się prowadząc samowystarczalne gospodarstwo rolne ale po kilku latach zrezygnowali i założyli własne wydawnictwo Oy Amanita. Utrio działała też aktywnie w kilku organizacjach społecznych. Była przewodniczącą Stowarzyszenia Minna Canth. Jest członkinią Amnesty International i przez kilka lat zasiadała w zarządzie Fińskiego Stowarzyszenia Pisarzy. Uczestniczyła też aktywnie w życiu politycznym miasta. Wygłaszała wykłady, w wielu rejonach Finlandii, przy okazji różnych wydarzeń. W 2002 roku za swoją twórczość otrzymała nagrodę państwową.http://www.kaariutrio.fi/
6,6/10średnia ocena książek autora
65 przeczytało książki autora
305 chce przeczytać książki autora
4fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Miedziany ptak - W mocy szamana
Kaari Utrio
Cykl: Terhen (tom 1.1)
6,0 z 12 ocen
37 czytelników 2 opinie
1997
Miedziany ptak - Thorgerda
Kaari Utrio
Cykl: Terhen (tom 1.2)
6,0 z 9 ocen
28 czytelników 0 opinii
1997
Miedziany ptak - W Bizancjum
Kaari Utrio
Cykl: Terhen (tom 1.3)
6,0 z 8 ocen
27 czytelników 0 opinii
1997
Miedziany ptak - Pani na zamku
Kaari Utrio
Cykl: Terhen (tom 1.4)
6,3 z 8 ocen
27 czytelników 0 opinii
1997
Miedziany ptak - Czerwony Wareg
Kaari Utrio
Cykl: Terhen (tom 1.5)
5,6 z 7 ocen
26 czytelników 0 opinii
1997
Najnowsze opinie o książkach autora
Spiżowy łabędź Kaari Utrio
7,3
„Spiżowy łabędź” zachwycił mnie, zanim jeszcze przeczytałam pierwszy rozdział. Po pierwsze, akcja powieści toczy się w XI-wiecznej Europie. Po drugie, jej główna bohaterka jest Finką wykazującą szamańskie zdolności. Po trzecie, wśród głównych bohaterów znajduje się wielu Wikingów. Czy można więc wymarzyć sobie lepszą lekturę dla osoby rozkochanej w powieściach fantastyczno-historycznych i mającej dużą słabość do kultury skandynawskiej i fińskiej?
„Spiżowy łabędź” to historia Terhen, którą poznajemy jako malutką dziewczynkę obdarzoną dużą magiczną mocą. Nie ma ona szczęśliwego dzieciństwa – pozbawiona prawdziwego domu i bliskich osób, marzy jedynie o bezpieczeństwie i spokoju. Jej matka zostaje zamordowana przez brutalnego męża, który sprzedaje kilkuletnie dziecko przebywającemu akurat w grodzie dawnemu znajomemu. Ten wprawdzie troszczy się o nią, jednak wkrótce umiera. Jej jedynym przyjacielem jest dobroduszny, ale niezbyt rozgarnięty wareski chłopiec, Eryk. Niezwykłe koleje losu sprawiają, że Terhen trafia na dwór kijowskiego władcy, Jarosława, gdzie pomyłkowo zostaje uznana za jedną z córek z szwedzkiego króla. Od tej pory jej życie diametralnie się zmienia, jednak nie pod każdym względem jest to zmiana na lepsze…
Jest to drugie wydanie tej książki w Polsce, po raz pierwszy ukazała się ona w 1997 roku pod tytułem „Miedziany ptak”, ale przeszła raczej niezauważona. A szkoda, bo drzemie w niej naprawdę spory potencjał i z pewnością spodoba się ona wszystkim miłośnikom powieści historycznych. Kaari Utrio zabiera czytelnika w fascynującą podróż po niemal całej średniowiecznej Europie – od zimnej Finlandii, poprzez Ruś Kijowską, Konstantynopol, kraj Madziarów, Normandię, aż do Brytanii. Spodobał mi się sposób, w jaki autorka przedstawiła całkowicie odmienne kultury. Barbarzyńskich Skandynawów i Normanów przeciwstawia niezwykle rozwiniętemu Bizancjum. Nie ocenia jednak i nie ocenia, kto był lepszy, a kto gorszy – w miarę obiektywnie pokazuje jedynie, jak diametralnie różniło się życie ludzi w ówczesnej Europie.
Wątek fantastyczny nie jest w książce dominujący i pojawia się właściwie jedynie w odniesieniu do niezwykłych mocy Terhen, które uaktywniają się niezależnie od jej woli w sytuacjach kryzysowych lub na skutek jej przerażenia. Są one najbardziej widoczne zwłaszcza w początkowych rozdziałach powieści, opowiadających m.in. o wierzeniach Finów i mocy ich szamanów, schodzących do świata umarłych. Im dalej jednak główna bohaterka oddala się od ojczyzny i traci poczucie własnej tożsamości, tym rzadziej ujawnia się jej moc.
W zasadzie jedyną rzeczą, do której mogłabym mieć zastrzeżenia jest niewiarygodna zdolność Terhen do wychodzenia z kłopotów oraz pewien schemat wydarzeń, który powtarzał się w każdym miejscu, do którego się udała. Wyrosła na niezwykle piękną kobietę, zdecydowanie wyróżniającą się na tle innych, wzbudzała więc zainteresowanie wszystkich mężczyzn, jacy stanęli na jej drodze. Niemal wszędzie trafił się łotr, który chciał ją wykorzystać, tudzież poślubić wbrew woli i wykorzystać dopiero później. Zawsze też przychodził jej na ratunek wierny Eryk lub jej magiczne zdolności. Powieść ma jednak w sobie coś na tyle urzekającego, że tego rodzaju rozwiązania nie wzbudzały mojej irytacji, a raczej potęgowały wrażenie, że mam do czynienia z obszerną legendą lub baśnią. A w nich przecież wszystko zwykle kończy się szczęśliwie.
Kaari Utrio to fińska pisarka, która ma na swoim koncie ponad siedemdziesiąt powieści historycznych oraz prac popularnonaukowych, głównie z zakresu feminizmu. Choć nie zgadzam się do końca z jej przekonaniami, nie mogę odmówić jej niezwykłego talentu do snucia fascynujących historii mam szczerą nadzieję, że wkrótce w Polsce ukażą się także pozostałe powieści jej autorstwa.
Z niecierpliwością czekam na kolejny tom przygód Tehren i Eryka, „Walecznego jastrzębia”, który ma ukazać się w przyszłym roku. Cykl polecam wszystkim czytelnikom lubiącym interesujące połączenie historii i magii (ze zdecydowaną przewagą tej pierwszej),w której znajdziecie zarówno opowieść miłosną, jak i liczne przygody i nieoczekiwane zwroty akcji.
Spiżowy łabędź Kaari Utrio
7,3
Książka wpadła mi w ręce przez przypadek. Do jej lektury zabierałam się z mieszanymi uczuciami. Początkowa rezygnacja, która nastąpiła głównie po zgłębieniu trudnych dla mnie imion bohaterów i ich koligacji rodzinnych, przemieniła się w nawet powiedziałabym fascynację. Książka jest ciekawa, wciągająca. Autorka wiernie przedstawia tło historyczne, co odświeża nieco zmurszałą już wiedzę historyczną na temat średniowiecza. Jest w tej książce wszystko co dotyka człowieka w trakcie jego życia. Bohaterowie rodzą się, pracują, przeżywają liczne przygody, kochają i mają dzieci, które czasem trzeba oddać komu innemu, albo nawet i pochować. Wartka akcja książki okraszona jest szczyptą magii, którą to raczy nas Terhen panna mgieł i oparów, jednak nie razi to w oczy i nie jest infantylne na zasadzie wyciągania królika z kapelusza. Nie jest to jednak książka dla wszystkich. Na pewno nie przypadnie do gustu komuś kto nie lubi historii i komuś kto nie lubi starodawnego języka. Niemniej warto ją przeczytać.