Zapowiadało się dobrze. Na początku musiałem wniknąć w bardzo mglistą i ogólną terminologię i wejść w system, który Schelling budował. Dopiero jak znalazłem się w środku i przemyślałem to do końca, zorientowałem się z jakim ubóstwem umysłowym miałem do czynienia. Rozprawa miała być o wolności, a połowa jej treści jest o Bogu. Jest powiedziane, że wolność to możliwość dobra i zła przy czym nie jest wyjaśnione ani jak rozumieć dobro, zło, Boga, światło, ciemność, podstawę boga, naturę boga, naturę stworzenia, wole, a jeśli jest to tak na około i ogólnikowo, że można odnieść wrażenie, że to tylko jedna wielka konstrukcja psychiczna, co już i tak dobrze by z nią było, żeby wyraziła emocje albo stan psychiczny autora, a tymczasem zdaje on się za tym wszystkim chować siebie i swoją treść. Nie ma w ogóle nic na ten temat czym jest wybór, możliwość, konieczność, chcenie, ani jak jest możliwa wolność. A żeby ktoś jeszcze chciał zapytać do jakich doświadczeń czy doznań zmysłowych się to wszystko odwołuje, to odpowiem, że autorowi do głowy by nie przyszło się do tego odwołać, a co dopiero jakiś teorii naukowych. Dzieło w grruncie rzeczy subiektywnie teologiczne i jedyne co można z nim zrobić to albo uwierzyć w abstrakcję wyssaną z palca, albo wytknąć sprzeczności, których nie brakuje. Nie trzeba tu polemizować z Schellingiem, bo sam się gasi ułomnością bezpodstawnych spekulacji, które nie mają żadnych podstaw ani do niczego nie prowadzą. Jeżeli komuś się wydaje, że używanie wielkich słów jest esencją filozoficznej głębi to polecam mu tą lekturę. Dla kogoś, kto chciałby poszerzyć swoje horyzonty to odrradzam, bo wtedy jedynym horyzontem, jaki zastanie będą brudne ściany w zatęchłym pokoiku, którym jest ciasny, katolicki łeb po gówniarsku filozofującego mąciwody.

Zapowiadało się dobrze. Na początku musiałem wniknąć w bardzo mglistą i ogólną terminologię i wejść w system, który Schelling budował. Dopiero jak znalazłem się w środku i przemyślałem to do końca, zorientowałem się z jakim ubóstwem umysłowym miałem do czynienia. Rozprawa miała być o wolności, a połowa jej treści jest o Bogu. Jest powiedziane, że wolność to możliwość dobra...

Spektakularna spekulacja na temat boskości istoty ludzkiej.

Spektakularna spekulacja na temat boskości istoty ludzkiej.

Wolność człowieka jest dla Schellinga niezaprzeczalna, a warunkiem jej możliwości jest Bóg. Jak jednak można pogodzić wolność z istnieniem wszechwiedzącej istoty? I jak istota doskonała może być odpowiedzialna za możliwość wyboru zła, bez której to możliwości wolność jest niemożliwa? Na te pytanie Schelling stara się odpowiedzieć w niniejszej rozprawie.

Schelling łączy systemy Spinozy i Fichtego, które są jego zdaniem samodzielnie niewystarczające, a dopiero w syntezie ich przeciwieństw ujawnia się prawdziwa natura świata. W pewnym sensie podejmuje na nowo dzieło Leibniza, ale już wzbogacony o zdobycze filozofii Kanta. Udaje mu się stworzyć obraz człowieka rozdartego między dobrem i złem, skazanego na wolność aż po kres dziejów, gdy to zostanie w pełni wyzwolony albo potępiony. Rozprawa jest warta przeczytania, jednak trzeba mieć na uwadze, że wielość zawartych w niej subtelności filozoficznych czyni ją pozycją trudną.

Wolność człowieka jest dla Schellinga niezaprzeczalna, a warunkiem jej możliwości jest Bóg. Jak jednak można pogodzić wolność z istnieniem wszechwiedzącej istoty? I jak istota doskonała może być odpowiedzialna za możliwość wyboru zła, bez której to możliwości wolność jest niemożliwa? Na te pytanie Schelling stara się odpowiedzieć w niniejszej rozprawie.

Schelling łączy...

Bardzo trudna, ale głęboka i wnikliwa próba stworzenia systemu wychodzącego od ludzkiej wolności jako podstawowego faktu. Poruszając problem właściwego pojmowania relacji tożsamości oraz problem "immanencji rzeczy w Bogu", autor wykracza poza klasyczne spojrzenie idealizmu niemieckiego na relację Boga i człowieka do natury.

Bardzo trudna, ale głęboka i wnikliwa próba stworzenia systemu wychodzącego od ludzkiej wolności jako podstawowego faktu. Poruszając problem właściwego pojmowania relacji tożsamości oraz problem "immanencji rzeczy w Bogu", autor wykracza poza klasyczne spojrzenie idealizmu niemieckiego na relację Boga i człowieka do natury.