Tematem książki jest paradoksalny status pojęcia duszy w kulturze współczesnej. Z jednej strony „dusza” to słowo będące przedmiotem kontestacji nauk empirycznych i niektórych nurtów filozoficznych, z drugiej – wciąż utrzymuje się i jest używane w języku potocznym. Ta właśnie konfrontacja potocznego myślenia i scjentystycznej ideologii stała się punktem wyjścia niniejszego studium.

Książka stara się odpowiedzieć na kilka pytań: jakim zmianom historycznym ulegały treść i zakres pojęcia duszy w kulturze zachodniej; jak i dlaczego doszło do transkrypcji „starej” mitologii duszy na nowoczesny „słownik”; co zajęło jej miejsce; jak to się dzieje, że „paradygmat mitologiczny”, mimo ataków empiryków jest w dalszym ciągu dość powszechnie podzielanym poglądem.

Przede wszystkim jednak książka dotyczy zjawiska określanego w literaturze naukowej mianem folk psychology (psychologia potoczna). Głównymi bohaterami tej rozprawy są właśnie przedstawiciele „potocznego stylu myślenia”. Prezentacja ich wypowiedzi wraz z komentarzami tworzy zasadniczy zrąb książki. Bliższej analizie został poddany język potocznej dyskusji na temat duszy. Autor śledzi konteksty znaczeniowe, w których to słowo się pojawia, przygląda się metaforyce przytaczanych sformułowań. Wydobywa na jaw niezwykłe bogactwo i złożoność pojęcia duszy w języku potocznym.