Pozycja trudna i wymagająca, skupiona głównie na metaetyce, czyli namyśle nad wstępnymi założeniami, z których później należy konsekwentnie wyciągać etyczne podstawy.
Najmocniejszą stroną jest krytyka różnych systemów etycznych, od naturalizmu, przez utylitaryzm, po, co może niektórych zaskoczyć, deontologię. Na tle wymienionych solidnie prezentuje się konsekwencjalizm.

Pięknie punktuje Hjumków, Millków, Smithów czy Kantów; naturalistów, utylitarystów, hedonistów i absolutystów.

Z minusów: książka utrzymana jest w nużącym nurcie analitycznym, który jest mało porywający.

PS. Jakiś czas temu magister filozofii zagadnął mnie na temat etyki, oczekując pomocy w szukaniu złotych zasad, które działałyby absolutnie, w każdej sytuacji tak samo. Nie spodobała mu się moja odpowiedź, że etyka to nie sztywna matematyka, i że to tak nie działa, tzn nie chodzi o szukanie sztywnej listy zasad postępowania, ale o wyrobienie sobie pewnej umiejętności, intuicji, zmysłu etycznego – czy mówiąc oględnie, o zdobywanie mądrości, która pomoże podejmować dobre decyzje. Każdy przykład należy rozpatrywać indywidualnie, zwracać uwagę na intencje, możliwości, okoliczności i skutki blisko i dalekosiężne, a nie szukać absolutyzmów, które zwalniają z myślenia, decyzyjności i ponoszenia konsekwencji (mam czyste sumienie, bo działałem zgodnie z zasadą/prawem). Uznał mnie za dyletanta, w jednoznacznie negatywnym znaczeniu i więcej o rady nie prosił. Tymczasem Ricken:

„Ktoś czyni swą regułą podstawową, by nigdy nie narażać niepotrzebnie życia i zdrowia innych. Gdy jest uczestnikiem ruchu drogowego, wtedy przydatne dla tego celu będzie, ogólnie biorąc, by przestrzegał przepisów ruchu. Ale czy nie dadzą się pomyśleć sytuacje, w których cel ów da się osiągnąć tylko wskutek naruszenia tych przepisów (w takim wypadku należałoby raczej mówić o wyjątku)? Żądanie reguł wynika z potrzeby pewności. Wyraża ono lęk przed samodzielną decyzją. Dlatego Kant nazwał raz reguły „lejcami dla niedojrzałych”. Wartość reguł leży w ich funkcji odciążającej. Podają one, jak wprowadzić w czyn zasadę podstawową w zwykłych okolicznościach i w większości wypadków. Przestrzeganie reguły jest to zastosowanie raz podjętej decyzji do sytuacji tego samego rodzaju. Ale reguły nie mają ważności powszechnej. W odróżnieniu od decyzji, która musi uwzględniać wszystkie okoliczności, mogą one doprowadzić do tego, że przeoczy się zmianę sytuacji”.

-----------------------------------

„Komu się nie da poradzić, temu się nie da pomóc”.

„Wbrew powszechnemu mniemaniu cnoty nie wolno utożsamiać z nawykiem”.

„Pytanie o uzasadnienie czy ważność twierdzeń moralnych odróżnia etykę od innych nauk, których przedmiotem jest również dziedzina moralności. Badania nad zachowaniem określonych grup ludności, nad prawdziwą oceną pewnych zachowań w społeczeństwie, nad rozwojem świadomości moralnej w dziejach ludzkości albo u poszczególnych ludzi – nie są zadaniem etyków, lecz naukowców-empiryków, np. socjologów, psychologów i historyków. Etyka nie pyta, jak ludzie się zachowują, lecz jak się zachować powinni; nie pyta, czy dane zachowanie uważa się za właściwe, lecz czy jest ono właściwe”.

„W czwartym rozdziale książki Utylitaryzm John Stuart Mill podaje taki dowód: „Utylitaryzm głosi, że pożądane jest szczęście i że to jest jedyna rzecz pożądana jako cel, wszystkie zaś inne rzeczy pożądane są tylko jako środki do tego celu […] Jedynym dowodem tego, że jakiś przedmiot jest widzialny, jest fakt, że go ludzie naprawdę widzą […] Sądzę, że analogicznie, jedynym możliwym dowodem tego, że jakiś przedmiot jest pożądany, jest to, że go ludzie rzeczywiście pożądają”. Mamy tu oczywisty błąd naturalistyczny: z wypowiedzenia faktu, że do czegoś dążymy, wnioskuje się o wypowiedzeniu wartościującym, że jest to warte dążenia. Mill myli „podlegające dążeniu” z „wartym dążenia”. Z tego, że ktoś do czegoś dąży, wynika, że podlega ono dążeniu (co jest rzeczywiste, jest też możliwe),ale nie, że jest warte dążenia”.

Pozycja trudna i wymagająca, skupiona głównie na metaetyce, czyli namyśle nad wstępnymi założeniami, z których później należy konsekwentnie wyciągać etyczne podstawy.
Najmocniejszą stroną jest krytyka różnych systemów etycznych, od naturalizmu, przez utylitaryzm, po, co może niektórych zaskoczyć, deontologię. Na tle wymienionych solidnie prezentuje się...

Etyka ogólna z założenia albo będzie wyrywkowa, krótka i o niczym, ot takie mydło i powidło, alternatywnie popełnić trzeba by kilka tomów. Plus wiec dla autora za wybór opcji pierwszej.
Tyle dobrego, dalej jest już trudniej... delikatnie mówiąc.
Ten kto szuka porady moralnej - nie znajdzie jej.
Szukający mądrości w etyce dziejów - znajdzie... ale przypisy.
Student chcący utrwalić materiał, usystematyzować swoją wiedzę, wszystko pomiesza.
Wnikliwy czytelnik buszujący po peryferiach filozofii - wykorkuje z nudów.

Ricken jako jezuita próbuje skleić jakiś zarys przekroju etyki w Europie. I skupia się ona do jednego trafnego zdania: [Bo etyka nie pyta o znaczenie słów, tylko o to, jak należy postępować.]
Nie trzeba dodawać, że odpowiedzi na takie pytanie tutaj nie znajdziemy.
Azja, daleki i bliski wschód w tym zarysie nie istnieje.
Dowiemy się za to o błędach sumienia, błędzie naturalistycznym, błędnych zdaniach analitycznych i syntetycznych....
i w ogóle błędem był zakup tej książki.

Etyka ogólna z założenia albo będzie wyrywkowa, krótka i o niczym, ot takie mydło i powidło, alternatywnie popełnić trzeba by kilka tomów. Plus wiec dla autora za wybór opcji pierwszej.
Tyle dobrego, dalej jest już trudniej... delikatnie mówiąc.
Ten kto szuka porady moralnej - nie znajdzie jej.
Szukający mądrości w etyce dziejów - znajdzie... ale przypisy.
Student...