Matka Pearl

Wzruszająca historia, bardzo dobrze poprowadzona akcja. Podziwiam Amy, wzrusza mnie Pearl, pozostali bohaterowie świetnie wkomponowani w tło.

Wzruszająca historia, bardzo dobrze poprowadzona akcja. Podziwiam Amy, wzrusza mnie Pearl, pozostali bohaterowie świetnie wkomponowani w tło.

Pokaż mimo to

Dobra książka, choć to nie jest literatura wysokich lotów. Zakończenie zaskakujące i powracające w pamięci zupełnie niespodziewanie podczas wykonywania zwyczajnych obowiązków i w toku zwykłego dnia.

Dobra książka, choć to nie jest literatura wysokich lotów. Zakończenie zaskakujące i powracające w pamięci zupełnie niespodziewanie podczas wykonywania zwyczajnych obowiązków i w toku zwykłego dnia.

Pokaż mimo to

Historia dwóch kobiet, matki i córki, losy przedstawione naprzemiennie, raz jesteśmy w latach siedemdziesiątych, raz wracamy do czasów II wojny światowej. Powieść o długo skrywanych sekretach i tajemnicach. Polecam!

Historia dwóch kobiet, matki i córki, losy przedstawione naprzemiennie, raz jesteśmy w latach siedemdziesiątych, raz wracamy do czasów II wojny światowej. Powieść o długo skrywanych sekretach i tajemnicach. Polecam!

Pokaż mimo to

Piękna zaskakująca.

Piękna zaskakująca.

Pokaż mimo to

Niestety nie podzielę zachwytu większości recenzentów. Początkowo mnie na swój sposób wciągnęła - czułam wielki głód czytania, bo od dawna nie miałam takiej możliwości i cieszyłam się z nadzieją na dobrą lekturę.

Ostatecznie mówię jej NIE. Mnie nie przekonała ani w nią nie uwierzyłam. Główna bohaterka - wykreowana tak by ją pokochać - nie wzbudziła mojej sympatii,a wręcz często mnie denerwowała.

Ja nie "kupuję" kochającej Mamy, która bierze na siebie "winę" dziecka z miłości do tegoż i idzie do więzienia, poświęca się itd. ... natomiast po wyjściu z więzienia (po 20 latach) nie jedzie prosto do swojej córki, nie robi wszystkiego by zobaczyć to dziecko którego tak długo nie widziała, nie... one jedzie na farmę piękności na masaże, potem leci do Paryża kupić sobie nowe sukienki i dopiero potem kochana Mamusia ma czas dla córki - nie kupuję tego sorry, nie tak zachowuje się kochająca dziecko Matka i nie takie ma priorytety...

Poza tym bohaterka była jak dla mnie płaska, bez wyrazistego charakteru i bardzo płytka - stroje były jej priorytetem, była z biednej rodziny, wyszła bogato za mąż i totalnie nie miała problemu z wydawaniem pieniędzy męża - co chwilę, na wszystko... zero skromności... perfumy tylko z najwyższej półki... brak ambicji by samej do czegoś dojść... nie polubiłam jej i tyle... natomiast fajną postacią była jej Mama i chyba moją ulubioną.

Ogólnie książki nie polecam. Nie jest tragiczna. Ciekawie przedstawiony wątek wojenny. Zakończenie też myślałam że będzie inne więc plus za nieprzewidywalność, ale mimo wszystko ja osobiście nie polecam ;)

Niestety nie podzielę zachwytu większości recenzentów. Początkowo mnie na swój sposób wciągnęła - czułam wielki głód czytania, bo od dawna nie miałam takiej możliwości i cieszyłam się z nadzieją na dobrą lekturę.

Ostatecznie mówię jej NIE. Mnie nie przekonała ani w nią nie uwierzyłam. Główna bohaterka - wykreowana tak by ją pokochać - nie wzbudziła mojej sympatii,a wręcz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To moje pierwsze (i na pewno nie ostatnie) spotkanie z Maureen Lee. Książkę wypożyczyłam zupełnie przypadkowo, ot spodobała mi się okładka i zainteresował opis od wydawcy. Pani Lee snuje swoją opowieść o dwóch bliskich sobie kobietach, matce i córce, rozdzielonych przez wielką tragedię i tajemnicę.
Wojna w Europie dobiegła końca, do opuszczonej tuż po ślubie Amy wraca jej ukochany mąż, jednak wydarzenia do, których doszło w obozie jenieckim zmieniły Barneya do tego stopnia, że młoda żona go nie poznaje. Wkrótce na świat przychodzi ich córeczka Pearl, która jest świadkiem rozpadu swojej rodziny. Pewnego dnia Amy doprowadzona do granic wytrzymałości zabija męża. Ale czy to cała prawda ?
Amy spotykamy ponownie po latach, gdy wychodzi z więzienia. Czy kobiecie, która ponad połowę życia spędziła za kratami uda się odnaleźć nić porozumienia z córką ?
Bardzo spodobał mi się sposób przedstawienia historii Amy, opowieść o jej przeszłości przeplata się z życiem Pearl, dzięki temu możemy dostrzec jak decyzje matki wpływają na córkę.
Zdecydowanie polecam.

To moje pierwsze (i na pewno nie ostatnie) spotkanie z Maureen Lee. Książkę wypożyczyłam zupełnie przypadkowo, ot spodobała mi się okładka i zainteresował opis od wydawcy. Pani Lee snuje swoją opowieść o dwóch bliskich sobie kobietach, matce i córce, rozdzielonych przez wielką tragedię i tajemnicę.
Wojna w Europie dobiegła końca, do opuszczonej tuż po ślubie Amy wraca jej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Osobiście bardzo mi się podobała. Pokazuję siłę miłości matki do dziecka -co ta miłość jest w stanie zrobić. Bardzo fajna, szybko się czytało.
Dobra na ciepłe popołudniowe lato ;)

Osobiście bardzo mi się podobała. Pokazuję siłę miłości matki do dziecka -co ta miłość jest w stanie zrobić. Bardzo fajna, szybko się czytało.
Dobra na ciepłe popołudniowe lato ;)

Pokaż mimo to

Wciągnęła mnie fabuła - troszkę miłości , zawiłości rodzinnych, wojny w tle . Polecam

Wciągnęła mnie fabuła - troszkę miłości , zawiłości rodzinnych, wojny w tle . Polecam

Pokaż mimo to

http://papierowyazyl.blogspot.com/2015/04/297-matka-pearl.html

http://papierowyazyl.blogspot.com/2015/04/297-matka-pearl.html

Pokaż mimo to

Nie byłam szczególnie zachwycona "Wędrówką Marty", jednak "Matka Pearl" trafiła prosto do mojego serca! Kompletnie się tego nie spodziewałam, jestem więc totalnie miło zaskoczona :)
Książka nie jest monotonna, potrafi nas zadziwić, wprawić w zadumę, co osobiście wysoko cenię w powieściach.
To, co mnie w książce uderzyło (oprócz głównego wątku oczywiście) to obraz drugiej wojny światowej w UK. Może się mylę, ale w porównaniu z Polską, wojna na Wyspach Brytyjskich miała relatywnie łagodny przebieg.

Nie byłam szczególnie zachwycona "Wędrówką Marty", jednak "Matka Pearl" trafiła prosto do mojego serca! Kompletnie się tego nie spodziewałam, jestem więc totalnie miło zaskoczona :)
Książka nie jest monotonna, potrafi nas zadziwić, wprawić w zadumę, co osobiście wysoko cenię w powieściach.
To, co mnie w książce uderzyło (oprócz głównego wątku oczywiście) to obraz drugiej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to