Książka „Blogostan” swoją premierę miała już blisko 11 lat temu. Wówczas była to druga książka autorki. Dzisiaj Joanna Opiat-Bojarska ma na swoim koncie już dwadzieścia książek i kilka wydanych opowiadań. Zarówno wtedy jak i obecnie bohaterowie autorki piją Earl Greya.
Książka sprzed dekaty, a spokojnie można by ją obsadzić w obecnych czasach. Sylwia, mała rybka na rynku nieruchomości boryka się z problemami na różnych życiowych płaszczyznach. Praca w agencji nie ruchomości miała rozwinąć jej skrzydła, a doprowadziła ją tylko do problemów finansowych. Obecnie szef nie płacący pensji na czas to wcale nie wymarłe zjawisko. Sylwia od kilku lat związana jest także z Patrykiem. W momencie kiedy ona myśli o ich wspólnej przyszłości – ślubie, dzieciach, on postanawia się z nią rozstać. Sylwia jednak kompletnie nie przyjmuje ten informacji do wiadomości. Kiedy on mówi nie, ona stwierdza, że zapewne chodziło o tak tylko on nie chciał się do tego przyznać. Zdecydowanie za długo Sylwia brnęła w coś czego już nie było, ale na swoje własne życzenie. Jak to mówią miłość bywa ślepa i Sylwia jest tego najlepszym przykładem. My sami pewnych rzeczy nie dostrzegamy albo nie chcemy ich widzieć. Wielu ludzi boi się po prostu zmian. Lepiej żeby było gorzej, ale przynajmniej wiemy jak jest niż spróbować coś zmienić na lepsze w naszym życiu.
Jak sugeruje nam okładka jak i tytuł książki nasza bohaterka stała się właścicielką bloga czyli takiego swojego wirtualnego pamiętnika z życia. Blogowanie tak ją wciągnęło, że Sylwia nie jednokrotnie zarywała nockę żeby tylko spędzić czas w wirtualnej rzeczywistości i by móc odczytywać komentarze oraz maile, które przyszły w odpowiedzi na jej posty na blogu. Też mam bloga, a w zasadzie to kilka blogów, ale w sumie założyłam je dla siebie. Fajnie jak ktoś zagląda i liczba wyświetleń rośnie. Czasem na facebooku dodając zdjęcia dodam też linka z jakiego to postu, ale obecnie już nawet nie zwracam uwagi na liczbę wyświetleń. Cyferki to nie wszystko. Cóż, Sylwia jednak nie do końca poradziła sobie ze swoim życiem.

Książka „Blogostan” swoją premierę miała już blisko 11 lat temu. Wówczas była to druga książka autorki. Dzisiaj Joanna Opiat-Bojarska ma na swoim koncie już dwadzieścia książek i kilka wydanych opowiadań. Zarówno wtedy jak i obecnie bohaterowie autorki piją Earl Greya.
Książka sprzed dekaty, a spokojnie można by ją obsadzić w obecnych czasach. Sylwia, mała rybka na rynku...

Niestety nie. To było kiepskie. Głupia i naiwna główna bohaterka tylko mnie irytowała. Najsłabsza pozycja tej autorki.

Niestety nie. To było kiepskie. Głupia i naiwna główna bohaterka tylko mnie irytowała. Najsłabsza pozycja tej autorki.

Nie chciało mi się czytać do końca....słaba słaba słaba. Dla nastolatek. Kiepska przewidywalna, raczej nie warto

Nie chciało mi się czytać do końca....słaba słaba słaba. Dla nastolatek. Kiepska przewidywalna, raczej nie warto

Tematyka, która została poruszona na kartach powieści dotyczy chyba wszelkich możliwych problemów współczesnego świata.

"Blogostan, czyli życie na krawędzi rzeczywistości i wirtualności..."

Tematyka, która została poruszona na kartach powieści dotyczy chyba wszelkich możliwych problemów współczesnego świata.

"Blogostan, czyli życie na krawędzi rzeczywistości i wirtualności..."

Książka ta została wydana w 2012 roku, jednak jej tematyka, a konkretnie uzależnienie od komputera, jest teraz jeszcze bardziej na topie. Obecnie dostęp do internetu mamy dosłownie wszędzie- w laptopach, tabletach i coraz to nowocześniejszych smartfonach. Wystarczy wyjść z domu: piesi nie zwracają uwagi na drugiego człowieka, ponieważ albo mają słuchawki w uszach, albo są tak zapatrzeni w ekran telefonu, że tylko cud chroni ich przed nieszczęśliwym wypadkiem. Cieszę się, że mnie ten problem nie dotyczy: zdecydowanie wolę bardziej kreatywne zajęcia, a książka zawsze będzie górować nad e-bookiem.
Główna bohaterka do Sylwia Michalak. Dziewczyna zdobywa pracę w agencji nieruchomości i marzy, by z małej rybki przeobrazić się w rekina biznesu. Cóż, marzyć zawsze można, jednak jej szef to osoba wyrachowana, która nie wypłaca pracownikom pensji. Poza pracą Sylwia poświęca czas Patrykowi, swojemu chłopakowi, z którym to planuje założyć rodzinę. Czy jednak on myśli o tym samym? Nie wygląda na to, ponieważ traktuje Sylwię niezwykle przedmiotowo. Raz Sylwia i Patryk są parą, innym razem znowu nie- jest to istna huśtawka nastrojów. Dziewczyna wydaje się być dosłownie służącą Patryka- wynieś, przynieś, pozamiataj, a gdy będę chciał, zaproszę Cię do łóżka. Poza Patrykiem bohaterka utrzymuje kontakt ze swoją matką, dowiaduje się też, że ma...przyrodniego brata. Sylwia nie znała swojego ojca, lecz próbuje się czegoś o nim dowiedzieć.
Pewnego dnia Sylwia wpada na pomysł, by założyć bloga. Chce w nim opisywać każdy swój dzień, zdawać relacje z każdej wykonanej czynności, zadawać ludziom pytania i zapraszać w ten sposób do dyskusji. Bohaterka doskonale wie, że w sieci można być anonimowym, więc co szkodzi obgadywać nielubianą koleżankę z pracy, własnego chłopaka czy szefa? Przed ekranem komputera nic nam nie grozi, zatem hulaj dusza, piekła nie ma. Niestety, prowadzenie bloga wymyka się Sylwii spod kontroli.
Z każdym dniem dziewczyna uzależnia się od komentarzy innych, a gdy nikt nie bierze udziału w zaproponowanej przez nią dyskusji, wówczas popada w pewien rodzaj smutku i nostalgii. Czy depresji? Sami oceńcie.
Książka jest bardzo ciekawa, a jej tematyka przeplata się: raz jest śmiesznie, by za chwilę powiało grozą i smutkiem. Czytelnicy mogą uświadomić sobie, że uzależnienie od komputera może zniszczyć życie, a nawet doprowadzić do tragedii. Celowo nie piszę, czy książka kończy się optymistycznie, czy pesymistycznie, ponieważ warto zagłębić się w jej treść i zapoznać się ze stopniami typowego uzależnienia. Jedyny minus to forma wydania: druk jest bardzo mały, dlatego tekst czytało mi się nieco gorzej. Nie zrezygnowałam i nie żałuję- to nie był stracony czas.

Książka ta została wydana w 2012 roku, jednak jej tematyka, a konkretnie uzależnienie od komputera, jest teraz jeszcze bardziej na topie. Obecnie dostęp do internetu mamy dosłownie wszędzie- w laptopach, tabletach i coraz to nowocześniejszych smartfonach. Wystarczy wyjść z domu: piesi nie zwracają uwagi na drugiego człowieka, ponieważ albo mają słuchawki w uszach, albo są...

Obecne czasy charakteryzują się ucieczką w świat wirtualny. Częściej przebywamy w Internecie śledząc znajomych na Fejsbukach, Instagramach czy Łotsapach niż spotykamy się z nimi w rzeczywistości. W sieci jest łatwiej, bardziej bezproblemowo, anonimowo - możemy ukryć się pod dowolną maską, niekoniecznie prawdziwą.

W taki właśnie świat wkracza Sylwia, która dwa lata wcześniej skończyła studia, teraz rozpoczyna pracę jako agent nieruchomości a prywatnie zakłada bloga, by móc nagromadzone emocje wyrażać pisząc kolejne posty. Opisuje swoich współpracowników; szefa, który wciąż zalega z pensją; problemy z chłopakiem Patrykiem oraz rozterki dotyczące miłości w wieku dojrzałym. Tematów dostarczają jej kolejne dni, ale sporo wnosi jej własna rodzina: mama się zakochała a na jaw wychodzą tajemnice ojca, którego Sylwia nawet nie pamięta. Miała niespełna rok, gdy została z mamą sama a okoliczności zniknięcia taty były przez wiele lat owiane tajemnicą.

Sylwia wciąż ma o czym pisać, jednak pasja przerodziła się w obsesję. Nie potrafi racjonalnie myśleć, jej umysł cały czas podąża ku blogowi. Cały czas potrzebuje dostępu do Internetu, by móc odczytywać komentarze oraz maile. Realny świat przestaje mieć takie znaczenie, jak to, czy ludzie zareagowali na jej słowa... Straszne!

Byłam negatywnie zaskoczona jej podejściem do związku z Patrykiem, jej niezrozumieniem jego zachowania, tym jak dawała się wykorzystywać, sobą pomiatać, jak mu usługiwała i biegła na każde kiwnięcie palcem, gdy on marzył o łóżkowych szaleństwach. Bohaterka zupełnie nie myślała o drugim dnie tej sytuacji.

Mimo że to powieść sprzed kilku lat, autorka doskonale opisała blogosferę. Zwróciła uwagę na to, że ludzie noszą maski, które czasem mylą innych co do tego, co skrywają. Wskazała fakt, że od wirtualnego świata łatwo się uzależnić, wpaść w szpony nałogu jest łatwo, wydostać się trudniej. Takie przywiązanie do bloga działa jak dostęp do tlenu, kiedy go nie ma, człowiek nie ma czym oddychać.

Książkę czyta dobrze i szybko, to taka lekka i przyjemna lektura, choć nafaszerowana tajemnicami, zagadkami oraz oszustwami. Fabuła przeplatana jest wpisami z bloga Sylwii oraz licznymi komentarzami czy mailami. Nie brakuje intrygujących momentów oraz niespodziewanego finału.

Podsumowując - "Blogostan" to historia o wirtualnym świecie, ale poruszająca jak najbardziej realne problemy. Rozterki młodej kobiety poszukującej szczęścia przeplatają się z krótkimi historiami życia czytelników jej bloga a wszystko to w świecie pełnym iluzji, który stworzyła sobie bohaterka. Jest to opowieść o osiąganiu sukcesu, niespodziewanych członkach rodziny, zdradzie, toksycznych związkach i kłamstwach. Polecam na wieczorne odprężenie.

Obecne czasy charakteryzują się ucieczką w świat wirtualny. Częściej przebywamy w Internecie śledząc znajomych na Fejsbukach, Instagramach czy Łotsapach niż spotykamy się z nimi w rzeczywistości. W sieci jest łatwiej, bardziej bezproblemowo, anonimowo - możemy ukryć się pod dowolną maską, niekoniecznie prawdziwą.

W taki właśnie świat wkracza Sylwia, która dwa lata...

Bardzo ważny, istotny temat - poruszający nie tylko sam temat internetu, ale i naszą naiwność w korzystaniu z niego - niestety potraktowany jak dla mnie za bardzo "blogowo". Dużo obcuje z siecią - znacznie bardziej krytycznie jak bohaterka - chcę takiego tematu w książce - ale niech to będzie książka. A tu raz po raz wydawało mi się, że czytam fragmenty żywcem wyssane z sieci.

Bardzo ważny, istotny temat - poruszający nie tylko sam temat internetu, ale i naszą naiwność w korzystaniu z niego - niestety potraktowany jak dla mnie za bardzo "blogowo". Dużo obcuje z siecią - znacznie bardziej krytycznie jak bohaterka - chcę takiego tematu w książce - ale niech to będzie książka. A tu raz po raz wydawało mi się, że czytam fragmenty żywcem wyssane z...

Przez kilka lat pisałam bloga i z podziwu wyjść nie mogę, w jak fenomenalny sposób pani Joanna opisała to, co się dzieje z człowiekiem, który zamiast żyć, zaczyna umieszczać swe myśli i żale w Internecie. Momentami czułam się tak, jakby "Blogostan" był o mnie, na szczęście tylko w tych chwilach, kiedy były prezentowane relacje Sylwii z jej wirtualnym pamiętnikiem, bo sama bohaterka byłą tak durna, tak tępa i pusta, że normalnie brak mi słów. Nie wiem, jak można być taka idiotką, wiem, że koniec tej opowiastki satysfakcjonuje mnie bardzo. Szkoda tylko, że Autorka nie rozwiązała wątku brata, ale... i tak mam mściwą satysfakcję. To jedna z najsłabszych książek pani Opiat-Bojarskiej,ale Autorkana szczęście ewaluowała i już takiego czegoś nie wypisuje. Można przeczytać, ale naprawdę nie trzeba.

Przez kilka lat pisałam bloga i z podziwu wyjść nie mogę, w jak fenomenalny sposób pani Joanna opisała to, co się dzieje z człowiekiem, który zamiast żyć, zaczyna umieszczać swe myśli i żale w Internecie. Momentami czułam się tak, jakby "Blogostan" był o mnie, na szczęście tylko w tych chwilach, kiedy były prezentowane relacje Sylwii z jej wirtualnym pamiętnikiem, bo sama...

Poznajemy główną bohaterkę książki trzydziesto-kilkuletnią Sylwię Michalak,która prowadzi bloga dla Sylwii jest ucieczką od problemów,chłopaka myślącego tylko o zabawie,imprezach,szefa ciągle zalegającego z wypłatą,a także matki niemogącej sobie i to poradzić ze zdradą męża oraz skrywanej tajemnicy ojca.
Dla dziewczyny blogowanie to jedyna forma rozrywki,udzielania porad użytkownikom,ludziom stara się pomagać bardzo angażując się w ich sprawy,życiowe rozterki swoje,problemy,które również rozwiązuje na blogu po jakimś czasie to jej blogowanie bardzo zaczyna ją wciągać coraz to bardziej staje się prawdziwą obsesją,wpada w uzależnienie użależnia się mocno jest dla niej antidotum taką trucizną silną na wszystko,która zawładneła nią.
Bardzo dobra fabuła,ciekawa,wyrazista bohaterka,dynamiczne,dobre postacie przedstawione w powieści.
Życiowe,zwyczajne problemy bohaterki jej szara codzienność podana lektura z małą nutką humoru,z pewną,mądrą refleksją o życiu,skłaniająca książka dająca sporo do myślenia przekazuje mnóstwo emocji,wzruszeń i pewien przekaz życiowy.
Jest to moja ulubiona autorka Joanna Opiat-Bojarska,bardzo lubie jej książki czytać ma dobre,życiowe powieści pisze wspaniale.
Ta książka była naprawdę dobra,wzruszająca,super.

Poznajemy główną bohaterkę książki trzydziesto-kilkuletnią Sylwię Michalak,która prowadzi bloga dla Sylwii jest ucieczką od problemów,chłopaka myślącego tylko o zabawie,imprezach,szefa ciągle zalegającego z wypłatą,a także matki niemogącej sobie i to poradzić ze zdradą męża oraz skrywanej tajemnicy ojca.
Dla dziewczyny blogowanie to jedyna forma rozrywki,udzielania porad...

Książka słaba. Główna bohaterka która chce zostać rekinem rynku nieruchomości miota się pomiędzy skrajnościami - czy mam zadatki na rekina, czy też jestem zerem. W pracy przebojowa, choć się nie przepracowuje, w relacji z facetem ślepo opętana uzależnieniem od partnera. Kopana w tyłek i odrzucana stale wraca kręcąc tymże. Jakieś to takie niespójne. Kilka innych wątków wprowadzonych chyba tylko dla zagęszczenia książki i aby postacie miały o czym rozmawiać. Podwójny kochanek Tomasz, szef z problemami, czy wątek brata, który urywa się nagle i w sumie nie wiadomo co miał wnieść. Ostatecznie bohaterka podejmuje próbę samobójczą, czym kończy męczarnie swoje i czytelnika. Wyjątkowo niespójna postać, wyjątkowo męcząca. Do tego strasznie wolno czyta i pisze, bo co wejdzie na bloga to ją noc zastaje ;)
A jeszcze zapomniałam - spora część książki to komentarze do jej postów na blogu, można w zasadzie pominąć bo nic nie wnoszą.

Książka słaba. Główna bohaterka która chce zostać rekinem rynku nieruchomości miota się pomiędzy skrajnościami - czy mam zadatki na rekina, czy też jestem zerem. W pracy przebojowa, choć się nie przepracowuje, w relacji z facetem ślepo opętana uzależnieniem od partnera. Kopana w tyłek i odrzucana stale wraca kręcąc tymże. Jakieś to takie niespójne. Kilka innych wątków...