Gwiazdka więcej niż poprzednia. Po pierwsze lepszy język, już nie mam wrażenia, że pisze to licealistka, po drugie bohaterka mniej infantylna, po trzecie zwariowana babcia Mazur. Historia kryminalna słaba, jedynym plusem jest objętość, szybko się czyta.

Gwiazdka więcej niż poprzednia. Po pierwsze lepszy język, już nie mam wrażenia, że pisze to licealistka, po drugie bohaterka mniej infantylna, po trzecie zwariowana babcia Mazur. Historia kryminalna słaba, jedynym plusem jest objętość, szybko się czyta.

Przez blogi książkowe przewijało się od czasu do czasu nazwisko Janet Evanovich i zwykle w pozytywnym kontekście. Dlatego byłam ciekawa serii o Stephanie Plum, łowczyni nagród. Niestety, w mojej bibliotece nie było pierwszego tomu, ale co tam. Był drugi :)

Stephanie Plum, jak już wspomniałam, to łowczyni nagród. Pracuje dla swego kuzyna i zwykle zajmuje się mniejszymi sprawami. Teraz jednak musi odnaleźć i odstawić do aresztu Kenny'ego Manuso, który nie stawił się w sądzie. Sprawa wydaje się prosta, jednak z biegiem czasu coraz bardziej się komplikuje, pojawiają się nowe postacie a sytuacja staje się coraz bardziej niebezpieczna. Zwłaszcza, że Stephanie zaczyna dostawać różne części ciała, hmmm... bez reszty właściciela. Przy okazji z zakładu pogrzebowego giną trumny a z wojskowej bazy ktoś ukradł broń. W tej zagmatwanej sprawie naszej łowczyni pomaga policjant Joe Morelli a także tajemniczy "Leśnik". Nie wspominając o babci Mazurowej, która jest rewelacyjna!

Po drugie dla forsy to kryminał z przymrużeniem oka. Stephanie jest specyficznym łowcą nagród, nie da się ukryć, ale nie da się jej nie polubić. Zwłaszcza, że sama widzi swoje, hmmm... braki. Polubiłam też Joe, który najwyraźniej czuje miętę do pani Plum. Zaś babcia Mazurowa jest bezkonkurencyjna. Czyta się szybko i przyjemnie, choć nie obyło się bez wpadki, ale nie będę mówić o co chodzi, bo musiałabym nieco odsłonić fabułę. W każdym razie, jako relaks po ciężkim dniu się sprawdzi :) Seria o Stephani Plum ma teraz odświeżoną szatę graficzną, mnie się jeszcze stara trafiła (nowe wydanie ma tytuł Po drugie dla kasy). Myślę, że to nie jest moje ostatnie spotkanie z tą dzielną kobietką. Polecam :)

http://czarneespresso.blogspot.com/2015/01/janet-evanovich-po-drugie-dla-forsy.html#comment-form

Przez blogi książkowe przewijało się od czasu do czasu nazwisko Janet Evanovich i zwykle w pozytywnym kontekście. Dlatego byłam ciekawa serii o Stephanie Plum, łowczyni nagród. Niestety, w mojej bibliotece nie było pierwszego tomu, ale co tam. Był drugi :)

Stephanie Plum, jak już wspomniałam, to łowczyni nagród. Pracuje dla swego kuzyna i zwykle zajmuje się mniejszymi...

Druga część serii o Stephanie Plum, na moje nieszczęście trafiłam na inne tłumaczenie, w którym Komandos stał się Leśnikiem, a Grajdoł Miasteczkiem. Mimo mikroskopijnego druku czytało się szybko i przyjemnie, a babcia Mazurowa ( nadal z węgierskich Mazurów) dała popis swojej nieszablonowości.

Druga część serii o Stephanie Plum, na moje nieszczęście trafiłam na inne tłumaczenie, w którym Komandos stał się Leśnikiem, a Grajdoł Miasteczkiem. Mimo mikroskopijnego druku czytało się szybko i przyjemnie, a babcia Mazurowa ( nadal z węgierskich Mazurów) dała popis swojej nieszablonowości.

Druga część przygód młodej i ambitnej łowczyni nagród Stephanie Plum. Tym razem Stephanie szuka Kenny'ego Mancuso, kuzyna znanego już czytelnikom Morellego. Tak, jak w poprzedniej części kobieta zmierzy się z wieloma przeciwnościami losu, które znacznie utrudnią jej wykonanie zlecenia i zgarnięcie nagrody. Nie zawiedzie również babcia Mazurowa, która nieustannie szuka rozrywki i jednocześnie dostarcza ją czytelnikowi. Z niecierpliwością czekam na kolejną część, bo dobrej książki nigdy za wiele :)

Druga część przygód młodej i ambitnej łowczyni nagród Stephanie Plum. Tym razem Stephanie szuka Kenny'ego Mancuso, kuzyna znanego już czytelnikom Morellego. Tak, jak w poprzedniej części kobieta zmierzy się z wieloma przeciwnościami losu, które znacznie utrudnią jej wykonanie zlecenia i zgarnięcie nagrody. Nie zawiedzie również babcia Mazurowa, która nieustannie szuka...

Stephanie musi spłacić raty za samochód, bierze więc sprawę Kenny’ego Mancuso. To miała być prosta sprawa i łatwe pieniądze. Jednak jak już mogliśmy się przekonać, w życiu Steph nic nie jest proste i ma ona wielki talent do pakowania się w kłopoty.
Okazuje się, że Morelli też szuka Kenny’ego. Sprawa rodzinna. Okazuje się też, że Kenny jest totalnym świrem, i cała sprawa może się źle skończyć nie tylko dla Stephanie.
Z kolei babcia Mazurowa szuka rozrywki i towarzystwa w domach pogrzebowych, na wystawianiu zwłok. A przy okazji rozgląda się za najlepszym domem pogrzebowym w mieście. Jej wybór pada na dom Spira Stivy, jednak on nie ma głowy do wybryków babci Mazurowej, bo właśnie zgubił dwadzieścia cztery trumny. I ma nadzieję, że Steph pomoże mu je znaleźć.
W tym całym zamieszaniu nie będzie łatwo doprowadzić sprawę do końca. A jednak czas nagli, fragmenty ciał zmieniają właścicieli, a babcia Mazurowa jest w niebezpieczeństwie. No i oczywiście kasa też się przyda.

Już po przeczytaniu pierwszego tomu miałam wrażenie, że seria o łowczymi nagród stanie się jedną z moich ulubionych. Tom drugi tylko mnie w tym przekonaniu utwierdził. Stephanie nadal bezbłędnie pakuje się w tarapaty, ale już jakby lepiej sobie radzi w wygrzebywaniem się z nich. W końcu nie zawsze Morelli będzie występował w roli rycerza na białym koniu, prawda? A może zawsze. Kto wie. Uwielbiam takie komedie omyłek, a w przygodach Steph i komedii i omyłek mamy pod dostatkiem. Nie wiem jak Evanovich to robi, ale ja nie potrafię odłożyć jej książek dopóki nie dotrę do końca. Wiele czynników się na to składa.
Na przykład humor i ociekający sarkazmem bohaterowie. Przy niektórych dialogach naprawdę ciężko opanować atak śmiechu. Szczególnie jeśli są to dialogi między Stephanie a Morellim, albo Stephanie i jej matką. Że już o babci Mazurowej nie wspomnę.
Steph, która nadal nosi broń, ale nie chce jej używać. Za to wyposażyła się w nowy paralizator. I latarkę. I tylko czeka, żeby ich użyć.
Babcia Mazurowa, cóż to jest za bohaterka! W tej części jest jej jeszcze więcej, a to zwiastuje ubaw po pachy. Przy okazji babcia na końcu udowodni nam, że też świetnie nadaje się na łowcę nagród, a sceny z jej udziałem potrafią doprowadzić do łez. Ze śmiechu oczywiście.
Relacja Steph z Morellim też mi się podoba. Z jednej strony i tak wiemy już, jak to się kiedyś skończy. Ale z drugiej fajnie, że autorka nie poszła na łatwiznę. Morelli musi jeszcze trochę się postarać, a nam ich prywatne sprawy nie przerywają akcji.
No właśnie. Najważniejsze. Akcja i jeszcze raz akcja! I fakt, że autorka potrafi nas zaskoczyć na każdym kroku. Bo to, że coś będzie się działo, to wiadomo. Ale co, to zawsze jest niespodzianka. Czasami krwawa, czasami wybuchowa, ale jednak niespodzianka.
I to wszystko sprawia, że nie sposób nie polubić tej serii. I że chcę jeszcze, i jeszcze! Na szczęście niedługo wyjdzie tom trzeci, a potem mam nadzieję kolejne. Bo ja nie chcę się rozstawać ze światem Stephanie Plum, i jestem pewna, że Wy będziecie mieli takie same odczucia.

Stephanie musi spłacić raty za samochód, bierze więc sprawę Kenny’ego Mancuso. To miała być prosta sprawa i łatwe pieniądze. Jednak jak już mogliśmy się przekonać, w życiu Steph nic nie jest proste i ma ona wielki talent do pakowania się w kłopoty.
Okazuje się, że Morelli też szuka Kenny’ego. Sprawa rodzinna. Okazuje się też, że Kenny jest totalnym świrem, i cała sprawa...

Ta część dorównuje swojej poprzedniczce albo nawet ją przewyższa. Książka zniewalająca, historia z trumnami zabawna i jednocześnie bardzo interesująca zatem wątek kryminalnej zagadki jak najbardziej na plus. Babcia Mazurówna powala na łopatki, jej teksty i wizyty w domach pogrzebowych pozostaną w mojej pamięci na bardzo długi czas, a oprócz tego perytepie Śliwki jak zwykle zabawne, nie można jej nie kochać. Również jak zawsze zadziorny Morelli będzie towarzyszył naszej bohaterce, niekoniecznie ułatwiając jej życie. No i te wizyty u rodziców Plum haha :)

Ta część dorównuje swojej poprzedniczce albo nawet ją przewyższa. Książka zniewalająca, historia z trumnami zabawna i jednocześnie bardzo interesująca zatem wątek kryminalnej zagadki jak najbardziej na plus. Babcia Mazurówna powala na łopatki, jej teksty i wizyty w domach pogrzebowych pozostaną w mojej pamięci na bardzo długi czas, a oprócz tego perytepie Śliwki jak zwykle...

Droga Tachykardio!

Z kontynuacjami książek w serii różnie, prawda? Sama musisz przyznać, często kolejne tomy mają to do siebie, że bywają gorsze niż wcześniejsze części. Ma się wtedy wrażenie, że Autor się wypalił i pomysł na dalszy ciąg ugrzązł w bagnie pomysłów. Jednak zdarza się tak, że kolejna część jest tak samo dobra. Zdziwiona? Też byłam jak dotarłam do końca kolejnej książki Janet Evanovich „Po drugie dla kasy” opowiadającej o losach łowczyni nagród Stephanie Plum. A wiesz co jest jeszcze lepsze? Znów podczas czytania miałam uśmiech od ucha do ucha, a napady śmiechu zdarzały się dokładnie tak samo często jak podczas czytania części pierwszej. To co, chcesz posłuchać w jakie tarapaty znów wpadła Moja Ulubiona Śliweczka?

Stephanie Plum to łowczyni nagród, która pracuje u swojego kuzyna Vinniego. Tym razem ma za zadanie złapać Kenny’ego Mancusa, bo musi mieć przecież kasę na życie. Nie szuka go sama. Po piętach depcze jej Joe Morelli, który stara się za wszelką cenę wydobyć informacje o Kenny’m od Stephanie. Na dodatek Babcia Mazurowa postanawia trochę się rozerwać i szuka najlepszego w mieście zakładu pogrzebowego. Nie, skąd, nie wybiera się na tamten świat, ale przecież nigdy nic nie wiadomo. Więc wraz ze swoją wnuczką udaje się na tzw „tour” po pobliskich zakładach pogrzebowych. W jednym z nich Spiro Stiva – syn właściciela – szuka dwudziestu czterech trumien które kupił po okazyjnej cenie. Prosi o pomoc Stephanie by ta pomogła mu znaleźć złodzieja. Oczywiście, nie obejdzie się bez komplikacji, bo przecież wiadomo, że Stephanie co rusz wpada w kłopoty. Nie obejdzie się też bez trupów, nie koniecznie z wszystkim członkami. Czy dzięki Babci Mazurowej uda się Stephanie złapać Kenny’ego? O tym przekonać się musisz sama.

Wiesz, nie miałam żadnych obaw co do tego, że kolejna część przygód Śliweczki będzie gorsza. Wręcz przeciwnie, wiedziałam, że będę się równie dobrze bawić jak przy części pierwszej. Nie wiem skąd takie moje małe zapewnie. Podświadomie wierzyłam, że Autorka nie mogła „zmaścić” kolejnych części. Główna bohaterka nadal ma tendencję do wpadania w tarapaty, z których wyciąga ją Morelli. Muszę przyznać, że facet coraz bardziej zaczyna mi się podobać. Zdaję sobie sprawę, że nie wiem jak wygląda ten bohater, ale… Ostatnimi czasy lubię sobie wizualizować bohaterów. Tak więc Stephanie Plum wygląda jak Katherine Heighl (tak wiem, ta aktorka grała Śliweczkę w filmie) natomiast Morelli wygląda dokładnie tak samo jak Gerard Butler.

Akcja znów leci na łeb na szyję, że nie potrafisz się oderwać od kolejnych stron. Co chwila masz ochotę na więcej i więcej. Ale tak to już jest z książkami które są dobrze napisane, mają nietuzinkowych bohaterów a ich przygody są prawie z życia wzięte. W tej części Stephanie jakby mniej była gapowata, ale nadal ma cięty język. Więcej jest też Babci Mazurowej, która podobnie jak wnuczka co rusz wpada w tarapaty. Jest tutaj jedna rzecz na którą warto zwrócić uwagę. Otóż, jeśli krzywdzisz kogoś z mojej rodziny, bądź przygotowany, że ja skrzywdzę Cię jeszcze mocniej. Czyli krzywd wyrządzonych rodzinie nie wybacza się, lub coś w tym stylu. Czyż nie brzmi to jak motto mafii?

Tak więc droga Tachykardio, biegiem do księgarni po kolejną część przygód Śliweczki. Ale proszę Cię nie czytaj tego przed egzaminami, bo obawiam się, że wszystko inne pójdzie w odstawkę. A nie chcę żebyś przeze mnie miała kłopoty. Gorąco polecam.

Pozdrawiam
Archer

recenzja znajduje się także tutaj: http://archer81.blogspot.com/2012/05/201.html

Droga Tachykardio!

Z kontynuacjami książek w serii różnie, prawda? Sama musisz przyznać, często kolejne tomy mają to do siebie, że bywają gorsze niż wcześniejsze części. Ma się wtedy wrażenie, że Autor się wypalił i pomysł na dalszy ciąg ugrzązł w bagnie pomysłów. Jednak zdarza się tak, że kolejna część jest tak samo dobra. Zdziwiona? Też byłam jak dotarłam do końca...

1/10 jest za to, że autorka w tej części skumulowała to co było złe w poprzedniej i dodała trochę nowego...

Żałosne :(

1/10 jest za to, że autorka w tej części skumulowała to co było złe w poprzedniej i dodała trochę nowego...

Żałosne :(

Trzeba przyznać, że to wydanie jast znacznie grorsze, ale czego się nie robi, żeby przeczytać kolejny tom ciekawej serii. ( najgorsza rzecz to przetłumaczenie komandosa jako "Leśnika" normalnie pokładałam się ze śmiechu jak to czytałam) :)

Trzeba przyznać, że to wydanie jast znacznie grorsze, ale czego się nie robi, żeby przeczytać kolejny tom ciekawej serii. ( najgorsza rzecz to przetłumaczenie komandosa jako "Leśnika" normalnie pokładałam się ze śmiechu jak to czytałam) :)

Podobno nie czytam książek dwa razy. Kłamałam.
Szczególnie, gdy trzy ostatnie tytuły były ,,ciężkie" i wypadało by się trochę zrelaksować przy czymś lekkim i zabawnym. Babciu szykuj się! :)

Podobno nie czytam książek dwa razy. Kłamałam.
Szczególnie, gdy trzy ostatnie tytuły były ,,ciężkie" i wypadało by się trochę zrelaksować przy czymś lekkim i zabawnym. Babciu szykuj się! :)