Powieść krótka i taka pewnie będzie ta recenzja.

Książka niszowa, dlatego nie spodziewałem się fajerwerków. Jest to horror noir zawieszony gdzieś w klimatach postradzieckich. Czyta się to łatwo i szybko. Wszechobecny przestrach i klimat najwyższej klasy horroru utrzymany jest tutaj w perfekcyjny sposób. Szaleństwo bohatera powoli przenosi się na czytelnika.

Tłumaczenie książki wyjątkowo barwne i esencjonalne. Idealnie czuć klimat książki.

Gdyby tylko autor poświęcił kilkadziesiąt stron więcej i bardziej zaszalał, to byłoby naprawdę rewelacyjnie. Niestety w moim odczuciu powieść zakończyła się ciut przedwcześnie, zostawiając masę niedopowiedzeń (podejrzewam, że taki był zamysł autora) i moją rozdziawioną gębę.

No bo co tu się w ogóle wyprawiło? Oceńcie sami.

Powieść krótka i taka pewnie będzie ta recenzja.

Książka niszowa, dlatego nie spodziewałem się fajerwerków. Jest to horror noir zawieszony gdzieś w klimatach postradzieckich. Czyta się to łatwo i szybko. Wszechobecny przestrach i klimat najwyższej klasy horroru utrzymany jest tutaj w perfekcyjny sposób. Szaleństwo bohatera powoli przenosi się na czytelnika.

Tłumaczenie...

Ależ to było dobre. Zwięzłe, wciągające. Takie książki lubię, Bez lania wody, choć przecież dałoby się rozdmuchać tę opowieść na dwadzieścia, trzydzieści albo i więcej arkuszy wydawniczych, a autorowi udało się ją zmieścić w skromnych niespełna czterech. I chwała mu za to. To science-fiction z elementami horroru, bo strach bohatera się udziela, zapewniam. Tak bardzo nie mogłem doczekać się zakończenia, że przeczytałem całość za jednym podejściem. Bałem się, że finał mnie rozczaruje, jednak niepotrzebnie. Był doskonały. Niby niedopowiedziany, ale tylko pozornie. Piękne domknięcie tej historii. Bardzo polecam. Chylę czoła przed Rzajewem Anarem Rasułem Ogłym.

Ależ to było dobre. Zwięzłe, wciągające. Takie książki lubię, Bez lania wody, choć przecież dałoby się rozdmuchać tę opowieść na dwadzieścia, trzydzieści albo i więcej arkuszy wydawniczych, a autorowi udało się ją zmieścić w skromnych niespełna czterech. I chwała mu za to. To science-fiction z elementami horroru, bo strach bohatera się udziela, zapewniam. Tak bardzo nie...

Rozpalone ulice małego miasta, zmęczonego słońcem i lepkiego od kurzu, a w nim niby uwięziony, dręczony skwarem i niewytłumaczalnymi zjawiskami student. Narastająca schizofreniczna atmosfera NIEPOJĘTEGO. Do końca zagadką pozostaje z czym (lub z kim) miał do czynienia bohater. Kafkowski klimat osaczenia połączony z ironią oraz humorem.

Rozpalone ulice małego miasta, zmęczonego słońcem i lepkiego od kurzu, a w nim niby uwięziony, dręczony skwarem i niewytłumaczalnymi zjawiskami student. Narastająca schizofreniczna atmosfera NIEPOJĘTEGO. Do końca zagadką pozostaje z czym (lub z kim) miał do czynienia bohater. Kafkowski klimat osaczenia połączony z ironią oraz humorem.

Historia pewnego studenta. Co jest prawdą, a co fikcją? Czy to choroba psychiczna, której bohater zdaje się nie uświadamiać, czy też coś zupełnie innego sprawia, że w jego otoczeniu dzieją się delikatnie ujmując dziwne rzeczy ...
Obcy? Jeśli tak, dlaczego to właśnie owy chłopak stał się ich kontaktem?
Epizod psychotyczny? Jeśli tak, dlaczego akurat uroiła mu się taka wizja, a nie coś zupełnie innego, bardziej przyziemnego? Przecież był świeżo upieczonym studentem, który cieszył się ze swojego sukcesu ... Nie myślał o raczej przerażających każdego normalnego (?) człowieka rzeczach.
Bardzo dobra książka, w której naprawdę można się pogubić snując domysły i próbując zinterpretować fakty (?) oraz to co tak naprawdę zdarzyło się temu chłopakowi. Polecam ;)).

Historia pewnego studenta. Co jest prawdą, a co fikcją? Czy to choroba psychiczna, której bohater zdaje się nie uświadamiać, czy też coś zupełnie innego sprawia, że w jego otoczeniu dzieją się delikatnie ujmując dziwne rzeczy ...
Obcy? Jeśli tak, dlaczego to właśnie owy chłopak stał się ich kontaktem?
Epizod psychotyczny? Jeśli tak, dlaczego akurat uroiła mu się taka...