Reportaż poprawny, bez "fajerwerków". Bez wątpienia cenne są takie relacje z kraju ogarniętego wojną domową, jednak książka wydaje się być nierozwiniętą.

Reportaż poprawny, bez "fajerwerków". Bez wątpienia cenne są takie relacje z kraju ogarniętego wojną domową, jednak książka wydaje się być nierozwiniętą.

Praca korespondenta wojennego wymaga pasji i niezwykłej odwagi. Podziwiam autora za to wszystko jak i za relację, którą stworzył.

Praca korespondenta wojennego wymaga pasji i niezwykłej odwagi. Podziwiam autora za to wszystko jak i za relację, którą stworzył.

Być jak Michael Herr. Jeszcze się autorowi to nie udało, ale zmierza w dobrym kierunku.

Być jak Michael Herr. Jeszcze się autorowi to nie udało, ale zmierza w dobrym kierunku.

Świetna pozycja. Jednakże trzeba się nastawić bardziej na subiektywny zapis odczuć autora na temat konfliktu w Libii.

Świetna pozycja. Jednakże trzeba się nastawić bardziej na subiektywny zapis odczuć autora na temat konfliktu w Libii.

Ważny i bardzo wartościowy reportaż o wojnie domowej w Libii, która miała miejsce w roku 2011. Obywatele kraju, po 40 latach rządu Kadafiego, postanowili obalić jego władzę. Historię z pierwszej ręki przedstawiam nam dziennikarz wojenny Andrzej Meller. Od zawsze fascynuje mnie praca korespondentów i tutaj po raz kolejny jestem pod ogromnym wrażeniem ich poświęcenia i odwagi!

W książce, która tak naprawdę nie jest długa, mamy pokazane wszystko co najważniejsze. Poznamy ważny kawałek historii, która tak naprawdę cały czas to czy się obok nas. Autor pokazuje wszystko z w konkretny sposób, jasno przedstawiając nam fakty. Bardzo dużo jest tutaj wypowiedzi Libijczyków, widzimy ich codzienność, poglądy i obawy. Książka napisana jest w lekki i ciekawy sposób i ja czułam się, jakbym razem z autorem odwiedzała te libijskie domy i miejscowości.

Bardzo lubię reportaże i zdecydowanie ten jest bardzo wartościowy i godny polecenia! Ważny kawałek historii, którą powinniśmy poznać.

Ważny i bardzo wartościowy reportaż o wojnie domowej w Libii, która miała miejsce w roku 2011. Obywatele kraju, po 40 latach rządu Kadafiego, postanowili obalić jego władzę. Historię z pierwszej ręki przedstawiam nam dziennikarz wojenny Andrzej Meller. Od zawsze fascynuje mnie praca korespondentów i tutaj po raz kolejny jestem pod ogromnym wrażeniem ich poświęcenia i...

Bardzo ciekawy reportaż o wojnie w Libii. Krótki, na temat, w którym dołączone są wypowiedzi i opinie Libijczyków ale także pracujących tam emigrantów. Bez względu na pobudki, książka udowadnia że w takich sytuacjach największe straty i najwięcej cierpienia dotyka ludność cywilną. Ze swej strony polecam. Ja się dowiedziałam o wielu dla mnie nie znanych faktach.

Bardzo ciekawy reportaż o wojnie w Libii. Krótki, na temat, w którym dołączone są wypowiedzi i opinie Libijczyków ale także pracujących tam emigrantów. Bez względu na pobudki, książka udowadnia że w takich sytuacjach największe straty i najwięcej cierpienia dotyka ludność cywilną. Ze swej strony polecam. Ja się dowiedziałam o wielu dla mnie nie znanych faktach.

Czasami sięgam po reportaże, choć jeśli nie są z polecenia, to są to głównie około medyczne. Tym razem polecono mi zerknąć na ten konkretny, ponieważ nie jest długi, a bardzo ciekawy i treściwy. I faktycznie tak było, że przeczytałam za jednym podejściem czując jak by była razem z Mellerem w samym sercu akcji.
Polecam sprawdzić również jeśli nie jesteście przekonani do tego gatunku :) To może być świetny start w reportaże!

Czasami sięgam po reportaże, choć jeśli nie są z polecenia, to są to głównie około medyczne. Tym razem polecono mi zerknąć na ten konkretny, ponieważ nie jest długi, a bardzo ciekawy i treściwy. I faktycznie tak było, że przeczytałam za jednym podejściem czując jak by była razem z Mellerem w samym sercu akcji.
Polecam sprawdzić również jeśli nie jesteście przekonani do tego...

„Zenga Zenga, czyli jak szczury zjadły króla Afryki” to reportaż Andrzeja Mellera dotyczący tzw. Arabskiej Wiosny w Libii. Po ponad 40 latach rządów Kadafiego ludzie postanowili obalić jego reżim, co skończyło się krwawymi potyczkami i w konsekwencji wojną domową.
Problem polega na tym, że tekst jest bardzo krótki, a przy tym chaotyczny. Dziennikarz nie skupia się na żadnym konkretnym aspekcie, po prostu tu rzuci hasło, tam kolejne, i leci dalej. Przeskakuje z miejsca na miejsce, wspomina ludzi, ale to wszystko jest płytkie i zrobione w biegu. Zupełnie jakby wydał swoje notatki, a nie pełnoprawny tekst. Wzmianki o Libii zajmują tyle samo miejsca co opis pracy korespondenta wojennego. Co gorsza, ten drugi temat wydaje się ciekawszy na tle pobieżności wątku libijskiego.
Lubię reportaże, dlatego żałuję, że nie udało mi się zaangażować w historię. Nie mogę z czystym sumieniem polecić tej książki, bo ani się z niej niczego sensownego nie dowiedziałam, ani mnie nie zainteresowała.

„Zenga Zenga, czyli jak szczury zjadły króla Afryki” to reportaż Andrzeja Mellera dotyczący tzw. Arabskiej Wiosny w Libii. Po ponad 40 latach rządów Kadafiego ludzie postanowili obalić jego reżim, co skończyło się krwawymi potyczkami i w konsekwencji wojną domową.
Problem polega na tym, że tekst jest bardzo krótki, a przy tym chaotyczny. Dziennikarz nie skupia się na żadnym...

"Zenga Zenga" to reportaż dość krótki, ale napisany w bardzo ciekawy sposób. Przedstawia on drogę, jaką przeszli Libijczycy, aby pokonać dyktatora, który rządził krajem przez ponad czterdzieści lat.
Bardzo podziwiam pracę korespondentów wojennych, ponieważ z narażeniem swojego życia docierają do miejsc, do których zwykły obywatel bałby się przyjechać. To dzięki nim wiemy co dzieje się w miejscach dotkniętych wojną.
W książce podobało mi się to, że autor nie upiększał rzeczywistości. Pisał wprost o liczbie ofiar, o zachowaniu mieszkańców Libii, o tych dobrych, ale też o tych złych. Na plus oceniam również kalendarium, które znalazło się na końcu książki. Zabrakło mi trochę informacji, o tym jak ma się obecnie sytuacja w Libii. Może jeśli książka doczeka się kolejnej edycji, takie informacje się pojawią?

"Zenga Zenga" to reportaż dość krótki, ale napisany w bardzo ciekawy sposób. Przedstawia on drogę, jaką przeszli Libijczycy, aby pokonać dyktatora, który rządził krajem przez ponad czterdzieści lat.
Bardzo podziwiam pracę korespondentów wojennych, ponieważ z narażeniem swojego życia docierają do miejsc, do których zwykły obywatel bałby się przyjechać. To dzięki nim wiemy...

Książka tyleż ciekawa co i chaotyczna, krótka, nie zagłębiająca się w temat. Stanowi niewątpliwie ciekawy opis wspomnień autora ale jedynie w postaci telegraficznego skrótu gdzie uzyskujemy jedynie urywki, kilka zdań, jedną informacje i już jesteśmy w innym miejscu i czasie. Ciężko przez to zagłębić się i wczuć w atmosfere.

Książka tyleż ciekawa co i chaotyczna, krótka, nie zagłębiająca się w temat. Stanowi niewątpliwie ciekawy opis wspomnień autora ale jedynie w postaci telegraficznego skrótu gdzie uzyskujemy jedynie urywki, kilka zdań, jedną informacje i już jesteśmy w innym miejscu i czasie. Ciężko przez to zagłębić się i wczuć w atmosfere.