Książka ojca Apostoli to fascynująca, kompletna i wierna opowieść o wydarzeniach, jakie miały miejsce w Fatimie w 1917 roku. Przedstawia ich historyczny kontekst, opisuje dokładnie okoliczności i relacjonuje treść kolejnych objawień Anioła Pokoju i Matki Bożej, w tym również tych, których siostra Łucja doświadczyła w Pontevedra i w Tuy.

Autor książki podreśla, że orędzie fatimskie ma charakter profetyczny i jako takie w sposób oczywisty wzbudza kontrowersje, a na jego temat pojawia się wiele rozmaitych spekulacji. Dlatego też starannie analizuje i rozjaśnia związane z nim wątpliwości, szczególnie zaś kwestie tzw. trzeciej tajemnicy fatimskiej i poświęcenia Rosji.

Książka ta jest też wezwaniem, by na nowo wsłuchać się w przesłanie Matki Bożej. Udowadnia, że orędzie fatimskie nic nie straciło na aktualności i może nadal służyć nam jako światło rozjaśniające mroki historii.

Papież Jan Paweł II stwierdził kiedyś, że orędzie fatimskie jest obecnie bardziej naglące niż było w roku 1917! Dlatego właśnie ta wspaniała książka o objawieniach w Fatimie jest tak ważna. Ojciec Apostoli przedstawia kolejnemu pokoleniu treść pilnego, niebiańskiego przesłania nadziei. Świat potrzebuje orędzia fatimskiego bardziej niż kiedykolwiek, modlę się więc, aby czytając tę książkę, ludzie wracali do Jezusa, Maryi i Kościoła.

Donald Calloway MIC

Ojciec Andrew Apostoli CFR, współzałożyciel Wspólnoty Franciszkańskich Braci Odnowy, należy do największych znawców objawień fatimskich. Od kilkudziesięciu lat głosi na ten temat rekolekcje. Jest częstym gościem amerykańskiej katolickiej stacji telewizyjnej EWTN. Prowadził tam m.in. cykliczny program Matka Boża Fatimska i nabożeństwo pięciu pierwszych sobót.



Podczas drugiego pobytu w klinice Gemelli Jan Paweł II zaczął zastanawiać się nad okolicznościami zamachu na swoje życie. Jego uwagę zwróciła wyjątkowa zbieżność dat. Otóż zamach miał miejsce 13 maja, czyli w dzień, w którym Matka Boża Fatimska po raz pierwszy ukazała się dzieciom. Poprosił, aby przyniesiono mu tekst trzeciej tajemnicy, który w tamtym czasie trzymano w tajnym archiwum Kongregacji Nauki Wiary. Prefekt kongregacji, kardynał Seper, przekazał zastępcy sekretarza stanu, kardynałowi Martinezowi Somalo, dwie koperty: białą, z oryginalnym, portugalskim tekstem napisanym przez siostrę Łucję, i pomarańczową, z włoskim tłumaczeniem. Kardynał Somalo przekazał je Ojcu Świętemu. Kiedy papież skończył czytać tekst trzeciej tajemnicy, zrozumiał

swoją rolę w przesłaniu z Fatimy. Były sekretarz Jana Pawła II, kardynał Dziwisz, tak opisał jego reakcję:

“Po przeczytaniu nie miał już wątpliwości. W tej «wizji» rozpoznał własne przeznaczenie. Przekonał się, że zostało mu ocalone życie, co więcej, zostało mu na nowo przekazane w darze dzięki Jej interwencji, dzięki Jej opiece. Tak, to prawda, «biskup w białych szatach» został zabity, jak podaje siostra Łucja. Natomiast Jan Paweł II uniknął niemal pewnej śmierci. A więc? A może właśnie to chciała powiedzieć? Że szlaki dziejów i życia ludzkiego nie są z góry wyznaczone? I że istnieje Opatrzność, istnieje «macierzyńska dłoń» zdolna doprowadzić do tego, że chybił ten, który wymierzył pistolet, będąc całkowicie pewny, że zabije? Ojciec Święty mówił: «Jedna ręka strzelała, a inna prowadziła kulę».” [fragment książki]