Przyjemnie się czyta. Tło historyczne jest głównym atutem książki. I oczywiście, jak po przeczytaniu każdej książki tego autora, warto sięgnąć do Bibli.

Przyjemnie się czyta. Tło historyczne jest głównym atutem książki. I oczywiście, jak po przeczytaniu każdej książki tego autora, warto sięgnąć do Bibli.

Pierwsza znana królowa Saby, Makeda, to postać, która trwale zapisała się w kulturze, min. przez słynne przepowiednie oraz wątek biblijny. Według Starego Testamentu była największą i najmądrzejszą królową, która przybyła do króla Salomona i zachwyciła się jego mądrością, przez co ten popadł w pychę, otoczył się cudzoziemskimi nałożnicami i zaczął składać ofiary bożkom. Z kolei według tradycji etiopskiej tę dwójkę miał połączyć romans, którego owocem był syn Menalik. Mówi się, również, że biblijna Pieśń nad Pieśniami opowiada właśnie o Salomonie i królowej Saby. Historię Makedy wziął na warsztat min. Marek Halter, żydowki pisarz, autor znany mi z dwóch innych książek o słynnych biblijnych kobietach - ,,Sara" i ,,Sefora".

Makedę poznajemy jako sześcioletnią dziewczynkę, jedyną córkę króla Akeby i jego zmarłej żony Bilkis. Po śmierci Bilkis Akeba przysiągł, że nigdy się nie ożeni, a Makeda pozostanie jego jedyną dziedziczką i następczynią tronu. Czyni wiele, by móc oddać córce potężne, silne królestwo, jednak przez rozmaite błędy króla jego kraj zostaje podzielony, a stolica podbita. Makeda mimo miłości do ojca nie umie zaakceptować jego porażki i gdy dorasta, postanawia uczynić wszystko, by odzyskać swoje królestwo i udowodnić, że ma pełne prawo do tronu.

Chociaż polski opis skupia się głównie na nakreśleniu relacji Makedy z Salomonem, to wątek miłosny stanowi zaledwie dwa ostatnie rozdziały książki, a jej główną częścią są działania bohaterki i jej dążenie do tego, by udowodnić, że mimo swojej płci jest godna korony. Makeda to postać bardzo silna, odważna, mająca własne zdanie i potrafiąca je wyrażać. Jest dumna i nie umie zaakceptować tego, że jej ojciec poddał się wrogowi, a jednocześnie wciąż jest młodziutką dziewczyną, która chwilami postępuje pochopnie i przesadnie ulega emocjom. Autor opisu określił ją jako ,,postać niesłychanie nowoczesną" i rzeczywiście Makeda zdecydowanie wyprzedza epokę. Nie godzi się z podrzędną rolą kobiety w społeczeństwie, chce działać tak jak mężczyzna i nie godzi się na żadne półśrodki - ma zamiar przejąć władzę na skutek udowodnienia swojej wartości, a nie poprzez małżeństwo i uwodzenie, sprzeciwia się też przeciwko ocenianiu jej przez pryzmat urody i cielesności. Potrafi wytknąć błędy Salomonowi i otwarcie mówi, że jego wielożeństwa są sprzeczne z ideami głoszonej przez niego wiary i ubliżają kobietom. Jest również kobietą otwartą i tolerancyjną, która widzi wartość każdego człowieka, niezależnie od pochodzenia i wiary, nie narzuca swoich przekonań. To wszystko sprawia, że wyróżnia się na tle epoki, ale jednocześnie nadal ma pewne charakterystyczne dla tamtych czasów zachowania, zwłaszcza pod względem jej wyobrażeń o zemście i honorze. To sprawia, że Makeda jest postacią prawdziwą i da się uwierzyć, że taka osoba naprawdę mogła istnieć.

Pozostałe postacie również zasługują na uwagę. Akeba, ojciec Makedy, to silny król, który z czasem na skutek złych decyzji traci wiele i uświadamia sobie, że nie był najlepszym politykiem. Jednocześnie ma w sobie pewną mądrość, która sprawia, że jako pierwszy dostrzega, że Makeda mogłaby być dobrym przywódcą. Ważną rolę pełni jego relacja z Kirishą, córką jednego z sąsiednich władców, która została oddana na nałożnicę Akeby, aby nakłonić go do kolejnego małżeństwa. Mimo że król nie ma zamiaru łamać swojej przysięgi, Kirisha lojalnie trwa przy nim,kocha go bezinteresownie, staje się także towarzyszką i oddaną opiekunką Makedy. Jest całkiem inną postacią niż tytułowa bohaterka, bardziej łagodną i spokojną, rezygnującą z własnych pragnień dla dobra innych, a jednocześnie kobiety łączy głęboka przyjaźń, która przetrwała lata. Wrażenie robi Himiyam, doradca Akeby, dalekowzroczny polityk dostrzegający błędy swoich władców, oraz Tan'Amar, generał przez wiele lat trwający przy Makedzie i zakochany w niej, chociaż ta jest świadoma, że jej uczucie do niego to bardziej wdzięczność. Nie mogło oczywiście zabraknąć też króla Salomona, który, chociaż pojawia się pod koniec, jest bardzo ciekawą i starannie przedstawioną postacią. Poznajemy go jako władcę, który zagubił się we własnej próżności i żądzy chwały, zapomniał o zasadach przodków, podkreślona jest jego pycha, naiwność i przedmiotowe traktowanie kobiet. Mimo to Makeda dostrzega w nim przebłysk mądrego, honorowego człowieka, którym niegdyś był, i staje się narzędziem jego ratunku, nie zguby, a ich związek, choć krótkotrwały, jest opisany niezwykle pięknie i poetycko.

Po poprzednich książkach Haltera miałam duże wymagania i ,,Królowa Saby" idealnie zaspokoiła moją potrzebę pięknej, doskonale napisanej, wartościowej literatury. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie jest to powieść dla każdego. Jest dość wymagająca i zdecydowanie nie poprawia humoru, chociaż nie emanuje taką goryczą jak ,,Sara" i ,,Sefora". Wątek religii (chociaż bardziej judaistycznej niż chrześcijańskiej) odgrywa istotną rolę, więc zdecydowanie nie jest to książka dla ludzi, których takie wątki drażnią, ale też autor pisze ze świadomością, że wątki biblijne można interpretować symbolicznie, nie trzyma się całkowicie Starego Testamentu i zwraca uwagę na niedoskonałość postaci. Mi to odpowiada, bo w ten sposób łączy się czynnik ludzki z tym bardziej mistycznym, a całość nie jest ani moralizatorska ani sztucznie szokująca. Jest za to ogromnie wartościowa. Halter jest działaczem na rzecz praw człowieka, działał min. na rzecz pojednania chrześcijańsko-żydowskiego i żydowsko-arabskiego i z tej książki bije głęboki humanitaryzm, przekonanie o równości wszystkich, akceptowania ich wyborów, niepoddawania się negatywnym uczuciom. To także historia o ogromnej sile kobiecości, pokazująca, że płeć piękna mogła mieć duży wpływ na wydarzenia znane z Biblii, ale jednocześnie nieprzesadna, ponieważ Makeda nadal ma swoje słabości i wahania. Opowieść o błędach i zmarnowanych szansach, ale też nadziei i zaczynaniu od nowa, nawet na zgliszczach, o zrozumieniu wobec siebie i innych, a także głębokiej miłości - tej romantycznej między Makedą i Salomonem, rodzącej się powoli między Akebą a Kirishą, a także o relacjach między członkami rodziny czy przyjaciółmi. Całości dopełnia styl Haltera. Jest jednocześnie barwny i bogaty, stylizowany na biblijny, a zarazem płynny i bardzo ,,jego". ,,Królowa Saby" świetnie przedstawia starożytny klimat, przenosząc czytelnika na pustynie Bliskiego Wschodu, subtelnie też wplata informacje o ówczesnym życiu.

Mam wrażenie, że tą (dość długo) recenzją nie wyczerpałam do końca tematu i nie oddałam tego, jak wspaniała jest to książka - jednocześnie pełna emocji, z pięknym przesłaniem i doskonała technicznie. Jak podkreślałam, nie jest to literatura dla każdego, ale jeśli kogoś te opisy zaciekawiły, to z całego serca polecam.

,,Mądrość mówi wieloma językami i chodzi pod dłońmi wielu bogów. Mieszka w ciele kobiet i w ciele mężczyzn. Mądrość nie dzieli, mądrość łączy."

Pierwsza znana królowa Saby, Makeda, to postać, która trwale zapisała się w kulturze, min. przez słynne przepowiednie oraz wątek biblijny. Według Starego Testamentu była największą i najmądrzejszą królową, która przybyła do króla Salomona i zachwyciła się jego mądrością, przez co ten popadł w pychę, otoczył się cudzoziemskimi nałożnicami i zaczął składać ofiary bożkom. Z...

Została wybrana przez łaskawych bogów, którzy obdarzyli ją urodą godną nieśmiertelności, a krew ojca, króla Saby, szumiała w jej ciele o wszystkim, co śmiertelne i na wskroś ludzkie.

Taki obraz Makedy, córki Akeby Wielkiego, zarysował francuski pisarz Marek Halter w powieści „Królowa Saby”, proponowanej przez Wydawnictwo Zysk i S-ka. I taką też tajemnicą podszyte są niezwykłe dokonania wojowniczki, jakie pozwoliły przetrwać i rozwijać się w pokoju królestwie Saby oraz, co znamienne, zachować pamięć o nim w natchnieniu urzeczonych artystów. Zdecydowała o tym zmysłowa magia postaci władczyni, połączenie mądrości z miłością, wypełnione do granic kobiecości. Przyrzeczenia, jakie składa sobie młoda Makeda, a które spełnia i którymi żyje dojrzała królowa.

Autor w lekko eteryczny, poetycki i subtelny sposób opisał niemal umysłowy początek romansu królowej Saby i króla Salomona, powoli i soczyście śledząc jak wyrachowanie i władczość Makedy w obecności ukochanego stają się namiętnością i oddaniem kobiety. Przede wszystkim jednak, Marek Halter, czerpiąc inspiracje do wierszy-pieśni królowej, przeplatających powieść, z biblijnej Pieśni nad Pieśniami, Księgi Przysłów i Eklezjasty, których autorem jest prawdopodobnie sam Salomon, pięknie podkreślił znamienne znaczenie słów, padających w samej powieści, że „największą siłą miłości jest pamięć”.

Joanna Roś

Została wybrana przez łaskawych bogów, którzy obdarzyli ją urodą godną nieśmiertelności, a krew ojca, króla Saby, szumiała w jej ciele o wszystkim, co śmiertelne i na wskroś ludzkie.

Taki obraz Makedy, córki Akeby Wielkiego, zarysował francuski pisarz Marek Halter w powieści „Królowa Saby”, proponowanej przez Wydawnictwo Zysk i S-ka. I taką też tajemnicą podszyte są...

Zachwycona lekturą "Sefory" spodziewałam się czegoś bardziej... no właśnie, bardziej.

Zachwycona lekturą "Sefory" spodziewałam się czegoś bardziej... no właśnie, bardziej.

Wehikuł czasu tym razem przeniesie nas do królestwa Saby.

Marek Halter, francuski powieściopisarz, który w swoich książkach wskrzesza czasy bardzo odległe, w Polsce znany jest głównie ze swojej "trylogii Kanaan” – „Sara”, „Sefora” i „Lila”, czyli trzech opowieści o niezwykłych kobietach doskonale znanych nam ze Starego Testamentu.
Tym razem autor przenosi nas jednak w inny czas - w XI w p.n.e., do legendarnego królestwa Saby (biblijna Szeba, współczesny Jemen) – kraju złota, mirry i kadzidła. Władała nim wówczas kobieta o imieniu Makeda – potomnym znana głównie z przekazów i legend sławiących jej ogromną urodę idącą w parze z równie wielką mądrością. Pomimo młodego wieku potrafiła ona zaskarbić sobie szacunek wszystkich możnych swojego ogromnego królestwa, nazywano ją królową wojny i pokoju, królową miłości i zmysłowości, siły i mądrości.
Makeda zapamiętana została głównie z powodu wizyty, jaką złożyła Salomonowi, zaintrygowana jego ogromnymi skarbami i krążącymi legendami o niesłychanej mądrości tego izraelskiego władcy. Według przekazów i legend Makeda i Salomon mieli syna Menelika, który stał się pierwszym cesarzem Etiopii ( dawnej Abisynii). Z tego powodu Etiopczycy uważają królową Saby za matkę narodu, i wszyscy tamtejsi władcy wywodzą od niej w linii prostej swoje pochodzenie. A skoro Ewangelie wyprowadzają ród Jezusa od Salomona, tym samym cesarze etiopscy uznają się za kuzynów samego Jezusa. Cesarz Hajle Sellasje rozkazał nawet zapisać ten fakt w 1955 r. w etiopskiej konstytucji.
Mimo to badacze historii nadal nie wiedzą z niezbitą pewnością, czy Makeda istniała naprawdę, czy jest tylko wytworem rozpalających wyobraźnię arabskich legend.

Marek Halter postanowił potraktować postać królowej jak najbardziej realnie, nadając jej wszelkie cechy, jakie powinna posiadać władczyni z prawdziwego zdarzenia. Bardzo emocjonalnie odmalował jej portret.
Powieść podzielona została na pięć części oaz epilog, które odpowiadają kolejnym etapom życia Makedy – od wczesnego dzieciństwa w Mariabie, bogatej, potężnej twierdzy otoczonej zapierającym dech w piersi krajobrazami. Najwięcej miejsca poświęcił autor na opisanie spotkania Makedy i Salomona, jest to rozbudowana i najbardziej emocjonalna część tej historii, jednocześnie też bardzo ciekawa.

Książka przypadnie do gustu wszystkim, którzy lubią opowieści snute pięknym językiem. W których panuje nieco baśniowy klimat. I których bohaterowie zostają z nami na dłuższy czas.

Wehikuł czasu tym razem przeniesie nas do królestwa Saby.

Marek Halter, francuski powieściopisarz, który w swoich książkach wskrzesza czasy bardzo odległe, w Polsce znany jest głównie ze swojej "trylogii Kanaan” – „Sara”, „Sefora” i „Lila”, czyli trzech opowieści o niezwykłych kobietach doskonale znanych nam ze Starego Testamentu.
Tym razem autor przenosi nas jednak...