Pierwszą książką Jodi Picout, jaką czytałam wiele lat temu była "Bez mojej zgody", która zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Od tego czasu sięgam po książki tej autorki regularnie , lecz nadal tę pierwszą uważam za najlepszą.
"Pół życia" to historia przyrodnika badającego wilki, tak nimi zafascynowanego, że wydaje się, że jego najbliżsi mają prawo czuć się przez niego zaniedbywani.
Autorka jak zwykle zmusza czytelnika do zastanowienia nad fundamentalnymi kwestiami: więzi, które łączą nas z najbliższymi, oraz sensu podtrzymywania przy życiu za wszelką cenę.
Polecam.

Pierwszą książką Jodi Picout, jaką czytałam wiele lat temu była "Bez mojej zgody", która zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Od tego czasu sięgam po książki tej autorki regularnie , lecz nadal tę pierwszą uważam za najlepszą.
"Pół życia" to historia przyrodnika badającego wilki, tak nimi zafascynowanego, że wydaje się, że jego najbliżsi mają prawo czuć się przez niego...

Ta książka nie zrobiła na mnie dobrego wrażenia. Na pewno podobało mi się tło fabularne tej książki oraz dość skuteczne wplątanie wilków do historii rodziny. Uważam też, że zakończenie było bardzo właściwe - autorka zręcznie manewrowała pomiędzy możliwymi finałami tej historii, bardzo długo nie odsłaniając wszystkich kart.

Z drugiej strony raziła mnie głupota postaci w tej książce. Bohaterowie nie zastanawiali się, jakie konsekwencje będą miały ich czyny, tylko starali się zrobić co im przyszło do głowy. Miałem ochotę zostawić lekturę po jednej z takich decyzji. Na szczęście wraz z rozwojem fabuły, autorka wyjaśniała coraz lepiej przeszłość bohaterów, ich bagaż emocjonalny oraz ciemne plamy z ich historii.

Podsumowując: nie uważam, że była to świetna książka, ale będę otwarty na inne powieści autorki (szczególnie te lepiej oceniane).

Ta książka nie zrobiła na mnie dobrego wrażenia. Na pewno podobało mi się tło fabularne tej książki oraz dość skuteczne wplątanie wilków do historii rodziny. Uważam też, że zakończenie było bardzo właściwe - autorka zręcznie manewrowała pomiędzy możliwymi finałami tej historii, bardzo długo nie odsłaniając wszystkich kart.

Z drugiej strony raziła mnie głupota postaci w tej...

Fajna opowieść, ale mam wrażenie, że Luke Warren kurczę - może i rozumiał wilki, ale za to nawet nie próbował zrozumieć własnej rodziny. A w efekcie całkowicie ją zniszczył i doprowadził do tego, że jego dzieci kompletnie przestały ze sobą rozmawiać. Niespodziewany wypadek, gdy zachodzi potrzeba podjęcia decyzji o dalszym podtrzymywaniu życia Luke'a sprawia, że jego dzieci muszą zacząć ze sobą rozmawiać. Inne stanowiska sprawiają, że Cara i Edward staną w krytycznym momencie.

Fajna opowieść, ale mam wrażenie, że Luke Warren kurczę - może i rozumiał wilki, ale za to nawet nie próbował zrozumieć własnej rodziny. A w efekcie całkowicie ją zniszczył i doprowadził do tego, że jego dzieci kompletnie przestały ze sobą rozmawiać. Niespodziewany wypadek, gdy zachodzi potrzeba podjęcia decyzji o dalszym podtrzymywaniu życia Luke'a sprawia, że jego dzieci...

Ciekawy motyw, zakończenie i ogólna forma książki.

Ciekawy motyw, zakończenie i ogólna forma książki.

Książka która jest jedną wielką emocją. Świat wilków, świat szpitala, świat rodziny. Historia od której nie sposób się oderwać. Trudna ale piękna.

Książka która jest jedną wielką emocją. Świat wilków, świat szpitala, świat rodziny. Historia od której nie sposób się oderwać. Trudna ale piękna.

W poprzedniej powieści Jodi było o słoniach („Już czas”),przyszła pora na wilki.
W komentarzu autorka zdradza, że wiedza o tych zwierzętach i w ogóle inspiracja tematem pojawiła się po lekturze książki „Żyjący z wilkami”. Przeczytałam więc i ja. Opowieść - wspomnienie człowieka, który miał wystarczająco dużo samozaparcia i odwagi, by dołączyć do tych dzikich zwierząt i przez rok żyć jako pełnoprawny członek stada. Niewiarygodna historia!

Luke - bohater „Pół życia”, zawodowo badacz przyrody, prywatnie mąż i ojciec, robi to samo. Wilki go przyjmują, a autorka nie szczędzi czytelnikowi opisów życia wilków i tego co musi uczynić człowiek, by uznały go z swego. Szalenie ciekawe to fragmenty.
Gdy po udanej eskapadzie Luke wraca do domu - nic nie jest takie samo. Rodzina musi się zmierzyć z powracającym na jej łono tatą.
Sprawa komplikuje się bardziej, gdy autorka dokłada, jak to ona, trudną sytuację wymagającą podejmowania niejednoznacznych etycznie decyzji. I zaczyna się: nie wiem z kim trzymać, kogo poprzeć, każdy ma swoje racje, a wyrok w sądowym procesie jest dyskusyjny i w niczym nie pomaga.
Jest się nad czym zastanawiać, nie tylko w kontekście tej powieści, ale i w życiu. Główne dylematy dotyczą tym razem eutanazji oraz nieokiełznanej pasji, która miast dawać radość - może niszczyć życie.

To nie jest jakaś tam obyczajówka, tylko książka, która edukuje, poszerza horyzonty, daje do myślenia i przede wszystkim wzbudza emocje.

W poprzedniej powieści Jodi było o słoniach („Już czas”),przyszła pora na wilki.
W komentarzu autorka zdradza, że wiedza o tych zwierzętach i w ogóle inspiracja tematem pojawiła się po lekturze książki „Żyjący z wilkami”. Przeczytałam więc i ja. Opowieść - wspomnienie człowieka, który miał wystarczająco dużo samozaparcia i odwagi, by dołączyć do tych dzikich zwierząt i...

Moim zdaniem autorka ma tę umiejętność, że zaczynając czytać jej książkę, chce się ją skończyć.
Ta książka opowiada historię jaką nie raz pisze życie- rozbita rodzina, której członkowie stają w obliczu tragedii i wyboru. Każdy nosi swoje rany, każdy ma swoje racje i każdy odbudował życie na nowo chcąc nie rozpaść się na kawałki.
Wątek z wilkami to ciekawe urozmaicenie; uświadamia,że może łatwiej by było żyć w watasze, gdzie role i zachowania są wpisane w naturę tych zwierząt. Ludzie czasami tak utrudniają sobie życie.

Moim zdaniem autorka ma tę umiejętność, że zaczynając czytać jej książkę, chce się ją skończyć.
Ta książka opowiada historię jaką nie raz pisze życie- rozbita rodzina, której członkowie stają w obliczu tragedii i wyboru. Każdy nosi swoje rany, każdy ma swoje racje i każdy odbudował życie na nowo chcąc nie rozpaść się na kawałki.
Wątek z wilkami to ciekawe urozmaicenie;...

Daje 8 za to przygotowanie autorki z zakresu wiadomości o życiu wilków jak o analizie stanu człowieka w śpiączce. Do tej pory, patrząc na lasy wyobrażam sobie sceny książki, w których mamy człowieka żyjącego z wilkami. Super informacje o zachowaniach w stadzie i hierarchii.

Daje 8 za to przygotowanie autorki z zakresu wiadomości o życiu wilków jak o analizie stanu człowieka w śpiączce. Do tej pory, patrząc na lasy wyobrażam sobie sceny książki, w których mamy człowieka żyjącego z wilkami. Super informacje o zachowaniach w stadzie i hierarchii.

Recenzja książki pt. "Pół życia" autorka: Jodi Picoult
cyt. " Zamiast szukać tego, co stracone, lepiej skupić się na tym co nadejdzie".
cyt. "Mówił, że nie może stać z założonymi rękami, bo nie sposób spisać życia na straty".
cyt. "Czasem trzeba doświadczyć chaosu, zanim narodzi się ten, kto zapanuje nad sytuacją". (cytaty zawarte w ww. książce)

Książka pt. "Pół życia" to kolejna pozycja Jodi Picoult, z którą się zapoznałam. Autorka ponownie poruszyła niezwykle istotne tematy. Wiele miejsca poświęciła ludzkiej egzystencji, granicy między życiem a śmiercią, relacjom rodzinnym. Pojawiają się również bardzo ciekawe wątki o życiu wilków, ich zwyczajach. Pasjonat tych zwierząt Luke ulega poważnemu wypadkowi. W wyniku tego wydarzenia splatają się losy oddalonej od siebie rodziny. Mimo licznych różnic i animozji muszą podjąć decyzję odnośnie życia Luka, który w wyniku poniesionych obrażeń pozostaje w stanie śpiączki i lekarze nie rokują poprawy. W treści odnajdziemy inspirujące mądrości. Zdarzenia, losy bohaterów, ich odczucia skłaniają do licznych refleksji. Bez wątpienia jest to wartościowa pozycja.

Recenzja książki pt. "Pół życia" autorka: Jodi Picoult
cyt. " Zamiast szukać tego, co stracone, lepiej skupić się na tym co nadejdzie".
cyt. "Mówił, że nie może stać z założonymi rękami, bo nie sposób spisać życia na straty".
cyt. "Czasem trzeba doświadczyć chaosu, zanim narodzi się ten, kto zapanuje nad sytuacją". (cytaty zawarte w ww. książce)

Książka pt. "Pół...

Dawno nie czytałam nic tej autorki i po sporej przerwie czytało mi się rewelacyjnie.Piękna, wzruszająca historia. Wątek o wilkach niesamowity.Całość rewelacyjna, polecam.

Dawno nie czytałam nic tej autorki i po sporej przerwie czytało mi się rewelacyjnie.Piękna, wzruszająca historia. Wątek o wilkach niesamowity.Całość rewelacyjna, polecam.