Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Blizny to mapa bólu, ukrytego zbyt głęboko, aby pamiętać.

zamiast szukać tego, co stracone, lepiej skupić się na tym co nadejdzie

Stałem się mostem pomiędzy światem ludzi i światem zwierząt. Pasowałem do obu i do żadnego nie należałem. Połowa mojego serca została z wilkami, połową mieszkałem z rodziną. Gdybyście nie wiedzieli: do życia potrzebne jest całe.

Właśnie to lubię w zdjęciach. Są dowodem, że kiedyś, choćby przez chwilę, wszystko układało się po naszej myśli.

Najważniejszy wilk w stadzie to nie ten, który używa przemocy, lecz ten, który może, ale tego nie robi.

Budziłem się z płaczem. Zwykle uspokajał mnie ojciec...
- Wiesz co - powiedział mi kiedyś w przypływie irytacji - masz w głowie tylko jedną szklankę łez. One mają ci starczyć na całe życie. Jeśli je zmarnujesz, nie będziesz mógł płakać naprawdę.
Po dziś dzień prawie w ogóle nie płaczę.

Zwątpienie jest jak farba; z chwilą gdy rozleje się po utkanej przez Ciebie tkaninie złudzeń, nigdy nie pozbędziesz się plamy.

Chwila nieuwagi, a ludzie, których znasz, zmieniają się nie do poznania.

Odchodząc myślisz, że wszystko staje w miejscu. Że cały świat zamiera w oczekiwaniu twojego powrotu. Ale nic nie trwa bez ruchu.

Bo nienawiść to rewers miłości. Jak orzeł i reszka. Jeśli nie wiesz, co znaczy kogoś kochać, skąd możesz wiedzieć, czym jest nienawiść? Jedno nie istnieje bez drugiego.

U wilków nie ma żałoby. Natura sprawia, że godzisz się z rzeczywistością. Możesz siedzieć i płakać, jeśli masz ochotę, ale przez to łatwo zginąć, bo tracisz czujność.
Widziałem, jak wilki przechodzą nad bratem, który zginął w czasie polowania, i idą dalej, nie patrząc za siebie. Słyszałem, jak przez cztery, pięć dni wołają zaginionego w nadziei, że wróci. Śmierć to zdarzenie. Jest, a potem trzeba żyć dalej.
Gdy ginie alfa, wraz z nim odchodzi mądrość stada, może ono się rozpaść w ciągu paru dni, jeśli nie znajdzie się nikt na jego miejsce. W tym wypadku występuje anarchia. Rodzina idzie w rozsypkę, ginie albo umiera z głodu.
Przetrwanie zależy od tego, ile jesteś wart.
Jeśli ratowanie cię kosztuje stado za dużo czasu i energii, odmawiasz pomocy i dajesz za wygraną. Śmierć nie jest kwestią indywidualnego wyboru. Wszystko sprowadza się do potrzeb rodziny.
I dlatego, będąc wilkiem, przeżywasz każdy dzień, jak gdyby był ostatnim.

Możesz wyrwać człowieka z lasu, ale lasu z człowieka ani rusz.

Dom to miejsce, w którym wiesz, gdzie mieszkają sztućce, kryją się kubki i znajdują czyste talerze.

Najstraszniejsza na świecie jest myśl, że umrze, ktoś, kogo kochasz.

Między wilkami nie ma miłości. Jest bezwarunkowe zaangażowanie. Gdy robisz coś, co do ciebie należy, i nie migasz się od obowiązków, stajesz się częścią rodziny. Pozostali cię uzupełniają.

Ludzie myślą, że odszedłem wyczerpany trudnymi warunkami - pogodą, chłodem, głodem i ciągłym strachem przed drapieżnikami. Ale rzeczywisty powód jest o wiele prostszy.

Gdybym tego nie zrobił, zostałbym na zawsze.

Czy wiesz, jaka jest różnica między marzeniem a celem?, pytał. Plan.

Błędy są jak wspomnienia schowane na strychu: stare listy miłosne po wypalonych związkach, fotografie zmarłych krewnych, zabawki z dzieciństwa za którymi tęsknisz. Co z oczu, to z serca, ale gdzieś w środku wiesz, że unikasz z nimi kontaktu.

Po tym, gdy po raz pierwszy znalazłam się w zagrodzie wilków, obudziłam się w nocy i zobaczyłam ojca siedzącego na łóżku, z twarzą na tle blasku księżyca.
- Kiedyś w puszczy gonił mnie niedźwiedź. Byłem pewny, że już po mnie. Nie sądziłem, że może mnie spotkać coś straszniejszego - powiedział. - Myliłem się. - Wyciągnął rękę i wsunął mi kosmyk za ucho. - Najstraszniejsza na świecie jest myśl, że umrze ktoś, kogo kochasz.

Okazuje się, że litość i zemstę dzieli cienka granica. Tak cienka, że straciłem ją z oczu.

W drodze powrotnej wyły do mnie i ten dźwięk niezawodnie rzucał mnie na kolana. Był jak telefon od ukochanej osoby dryfującej na krze: wróciłam, jestem bezpieczna i znowu twoja.

Widywałem też spojrzenie, jakie alfa posyła tym, z których nie ma już żadnego pożytku dla stada. Czasem dzieje się tak z powodu choroby, czasem wieku. I może w czasie kolejnego zwiadu lub polowania odchodzą z własnej woli.
Kładą się pod drzewem. I nie wracają.

Jak pogoń za wiatrem. I bez przerwy na drugim planie.

Czasem trzeba doświadczyć chaosu, zanim narodzi się ten, kto zapanuje nad sytuacją.

Faceci. Nie sposób z nimi żyć...i nie wolno ich legalnie zastrzelić - wtrąca Zirkonia - Osiem lat temu spławiłam męża i kupiłam sobie lamę. Do dzisiaj winszuję sobie tej decyzji.

..nazywają to tańcem śmierci : moment, gdy dwa drapieżniki mierzą się wzrokiem . Dla wilka w świecie naturalnym mózg nie ma wyboru. Nie mówi na przykład: 'Nadchodzi niedźwiedź , już po mnie' , tylko myśli 'Co ja wiem o tym niedźwiedziu ? ' (...) Nagle niedźwiedź przestaje być zagrożeniem. Wie , że jesteś drapieżnikiem, a ty wiesz o nim to samo. Szanujecie swoje terytorium ; odwracacie się powoli, oko w oko. Przestrzeń między wami to różnic między życiem a śmiercią . Czy widzi w Tobie ofiarę? A może równego przeciwnika, który nie pozostanie mu dłużny? Gdy zasiejesz w nim wątpliwość , istnieje duża szansa, że Cię nie ruszy.

Kiedyś wierzyłam we wszystko, co mi mówił, ponieważ był starszy i mądrzejszy niż ja. Lecz, jak się okazuje, dorosłość nie oznacza, że stajesz się nieustraszonym człowiekiem. Po prostu boisz się czegoś innego.

Kiedy Abenakowie zaczynają opowiadać, robią to na różne sposoby. Na przykład: 'Waji mjassaik', 'na początku'. Albo: 'N'dalgommek', 'wszyscy moi krewni'. Lub zacząć od przeprosin: 'Anhaldamawikw kassi paliawaliakw', co znaczy 'Przepraszam za wszystkie przykrości, na które naraziłem cię przez ostatni rok.'
Po moim powrocie do świata ludzi pasowałyby wszystkie.

Mówił, że nie może stać z założonymi rękami, bo nie sposób spisać życia na straty.

- Bo nienawiść to rewers miłości. Jak orzeł i reszka. Jeśli nie wiesz, co oznacza kogoś kochać, skąd możesz wiedzieć czym jest nienawiść ? Jedno nie istnieje bez drugiego....