Klasyka literatury dziecięcej i spory kawał mojego własnego dzieciństwa. W drugim tomie poznajemy nowych mieszkańców Stumilowego Lasu, Tygrysek próbuje swoich sił jako swego rodzaju nauczyciel, a w samej książce pada słynne już pytanie: A czy ty wiesz co tygryski lubią najbardziej?

Obowiązkowa pozycja do czytania na dobranoc!

Klasyka literatury dziecięcej i spory kawał mojego własnego dzieciństwa. W drugim tomie poznajemy nowych mieszkańców Stumilowego Lasu, Tygrysek próbuje swoich sił jako swego rodzaju nauczyciel, a w samej książce pada słynne już pytanie: A czy ty wiesz co tygryski lubią najbardziej?

Obowiązkowa pozycja do czytania na dobranoc!

Mam również wersję tej książeczki po angielsku p.t. "The Hause At Pooh Corner". Przyznam szczerze, że również po angielsku piętnaście let temu przyjemnie mi się tę książeczkę czytało.

Mam również wersję tej książeczki po angielsku p.t. "The Hause At Pooh Corner". Przyznam szczerze, że również po angielsku piętnaście let temu przyjemnie mi się tę książeczkę czytało.

„Po pierwsze, Rozum, a po drugie, Ciężka Praca”.

Znakomita, w niczym nieustępująca pierwszej części, kontynuacja przygód Kubusia Puchatka oraz pozostałych mieszkańców Stumilowego Lasu, do których dołączył Niewiadomoco.

Po bliższym poznaniu Niewiadomoco okazał się być Tygrysem.

Chatka to nic innego jak dom, a dom to nic innego jak własne miejsce na ziemi. Są tacy, co zostają w domu, i tacy, co odchodzą. Zawsze tak było. Każdy może sam wybrać, ale musi to zrobić, póki jeszcze czas. I w żadnym razie się nie rozmyślić.

„Z oczyma ciągle zwróconymi na świat Krzyś wyciągnął rękę i poszukał łapki Puchatka.
– Puchatku – rzekł Krzyś poważnie – jeśli ja... jeśli ja już nie będę... – tu urwał i zaczął znowu – ty zrozumiesz, prawda?”

I Puchatek zrozumiał, bo był Misiem o Bardzo Małym Rozumku. A taki – dajmy na to – Królik, który ma Rozum, „właśnie dlatego nic nie rozumie”.

Ponadczasowa, nieśmiertelna, słowem – Arcydzieło.

„Po pierwsze, Rozum, a po drugie, Ciężka Praca”.

Znakomita, w niczym nieustępująca pierwszej części, kontynuacja przygód Kubusia Puchatka oraz pozostałych mieszkańców Stumilowego Lasu, do których dołączył Niewiadomoco.

Po bliższym poznaniu Niewiadomoco okazał się być Tygrysem.

Chatka to nic innego jak dom, a dom to nic innego jak własne miejsce na ziemi. Są tacy, co...

Ponadczasowa klasyka.

Ponadczasowa klasyka.

Uważam ze jest słabsza trochę i smutniejsza od kubusia Puchatka ale naprawdę świetna. Po pierwsze bardzo zabawna i słowotwórczo inteligentna, po drugie o przyjaźni i o tym naszym dzielnym bądź co bądź prosiaczku. Miło czytać to będąc dorosłym

Uważam ze jest słabsza trochę i smutniejsza od kubusia Puchatka ale naprawdę świetna. Po pierwsze bardzo zabawna i słowotwórczo inteligentna, po drugie o przyjaźni i o tym naszym dzielnym bądź co bądź prosiaczku. Miło czytać to będąc dorosłym

cute

cute

Przyjemna, ale jakoś mnie nie porwała. Mimo wszystko uznaję przeczytanie jej za udany powrót do moich dziecięcych lat.

Przyjemna, ale jakoś mnie nie porwała. Mimo wszystko uznaję przeczytanie jej za udany powrót do moich dziecięcych lat.

W zasadzie mógłbym przekleić tu moją opinię z "Kubusia Puchatka". Jest tak samo ciepła, mądra, z inteligentnym humorem, który przypadnie do gustu zarówno młodszym, jak i starszym, ze względu na swą metaforykę i alegorie. Dodatkowy wzrusz za ostatni rozdział. W kategorii książek dla dzieciaków - 10/10. Czytajmy swoim pociechom takie klasyki.

W zasadzie mógłbym przekleić tu moją opinię z "Kubusia Puchatka". Jest tak samo ciepła, mądra, z inteligentnym humorem, który przypadnie do gustu zarówno młodszym, jak i starszym, ze względu na swą metaforykę i alegorie. Dodatkowy wzrusz za ostatni rozdział. W kategorii książek dla dzieciaków - 10/10. Czytajmy swoim pociechom takie klasyki.

Przygody Puchatka uważam za dość specyficzne. Nie każdemu mogą przypaść do gustu. Dla mnie jest to ciepła opowieść o przyjaźni.

Przygody Puchatka uważam za dość specyficzne. Nie każdemu mogą przypaść do gustu. Dla mnie jest to ciepła opowieść o przyjaźni.

Przykro mi to mówić, ale przygody Puchatka są po prostu... nudne. Oglądając filmy i seriale z Misiem znam o wszystko na pamięć, a sięgniecie po książkę nie sprawia, że się uśmiecham z nostalgią, tylko wzdycham z irytacją. Rozdziały, a właściwie opowiadania, bo powiązanie jest raczej luźne są na tyle krótkie, że nie zdążę się porządnie wgryźć, ani przywiązać i już ląduję w następnym. Może gdybym czytała to za dzieciaka, mój odbiór byłby inny, ale jako dorosły czytelnik jestem głęboko zawiedziona.

Lektor w tym przypadku zadziałał na szkodę, bo czyta w taki sposób, że każda z tych postaci wydaje mi się napuszona i wkurzona, całkowicie zabił ich indywidualne charaktery.

Przykro mi to mówić, ale przygody Puchatka są po prostu... nudne. Oglądając filmy i seriale z Misiem znam o wszystko na pamięć, a sięgniecie po książkę nie sprawia, że się uśmiecham z nostalgią, tylko wzdycham z irytacją. Rozdziały, a właściwie opowiadania, bo powiązanie jest raczej luźne są na tyle krótkie, że nie zdążę się porządnie wgryźć, ani przywiązać i już ląduję w...