Książka-antymeduza, to jest z gatunku tych, które otwierają oczy. Nigdy przedtem nie przeszło mi przez myśl, aby spojrzeć na komunizm jako „wynaturzenie języka, totalnie i od podstaw" tudzież (tudzież to nie albo!!! – Wiem, wiem, proszę, nie bijcie!) „deprawację i korupcję języka ludzkiego", a na stalinizm – jako „semantyczną instrumentalizację wszystkiego". Do teraz tkwiłem w traktowaniu w kliszy postrzegania zjawiska stalinizmu przez pryzmat polityki, ekonomii, historii, nigdy zaś – kultury (Socrealizm spłycałem do stylu architektonicznego lub, rzadziej, pisaniny propagandowej.). I znowu, nie chodzi koniecznie o pustosłowie, czyli budowanie wypowiedzi w oparciu o nowoutarte zwroty, które pozwalają zastosować się zawsze, nie chodzi o nowomowę, którą już wywęszono i wielokrotnie zbadano, ani o militaryzację języka, która z marszu jawi nam się jako niestosowna (Czy aby na pewno? Kto teraz skrzywił się na moje „z marszu"? No, przyznać się!). To wszystko jest dzisiaj już oczywiste. Tu chodzi o faktyczną korupcję języka, o wykoślawienie znaczeń najbardziej fundamentalnych, takich jak na przykład wolność, ojczyzna, praca.

Bardzo serendepitalnie się złożyło, że będąc w trakcie czytania tej książki, miałem szansę spostrzec, jak mój znajomy opacznie rozumie słowo „patriotyzm". (W skrócie: patriotyzm stał się dla niego tym, co ja nazwałbym etnocentryzmem. Zakładam, że nie dla niego jednego.) Przeraziło mnie to, ale i utwierdziło w tym, że należy – za Watem – przyjąć postawę całkowitej nieufności wobec słów. Mowy trzeba nauczyć się od podstaw, słowo po słowie, aż każdemu zostanie przywrócone jego pierwotne znaczenie. Tylko wtedy możliwe jest pisanie prawdziwej literatury.

Książka-antymeduza, to jest z gatunku tych, które otwierają oczy. Nigdy przedtem nie przeszło mi przez myśl, aby spojrzeć na komunizm jako „wynaturzenie języka, totalnie i od podstaw" tudzież (tudzież to nie albo!!! – Wiem, wiem, proszę, nie bijcie!) „deprawację i korupcję języka ludzkiego", a na stalinizm – jako „semantyczną instrumentalizację wszystkiego". Do teraz...

Teksty Wata zostały opublikowane pośmiertnie, ocalone i pracowicie deszyfrowane z bazgranych nieczytelnie notatek i strzępów. Zgodnie z tym, co o sobie powiedział, że jest "chory na komunizm" krąży tu wokół zagadnień tej idei wielkiej i przeklętej, stalinizmu, sowieckiego systemu terroru i przemocy, a także rosyjskiej kultury i literatury, zmagając się m.in. z Dostojewskim. Bardzo ciekawe.

Teksty Wata zostały opublikowane pośmiertnie, ocalone i pracowicie deszyfrowane z bazgranych nieczytelnie notatek i strzępów. Zgodnie z tym, co o sobie powiedział, że jest "chory na komunizm" krąży tu wokół zagadnień tej idei wielkiej i przeklętej, stalinizmu, sowieckiego systemu terroru i przemocy, a także rosyjskiej kultury i literatury, zmagając się m.in. z Dostojewskim....