Uwielbiam historie przygodowe, a tą - według swoich b. osobistych kryteriów - do takich właśnie zaliczam. Przede wszystkim duże wrażenie zrobiła na mnie ta początkowa scena - pomimo pozornie pogodnych informacji o rodzinie wyczuwało się narastające napięcie, to oczekiwanie..i później przyjazd Riordana, gdy wszystko było jasne jeszcze zanim się odezwał. Przede wszystkim ból Ambrozji, ta pustka w sercu - to zostało niesamowicie opisane, myślałam, że już mi się przejadły wszelkie sceny tragedii rodzinnych (tak częste w książkach),ale tym razem łzy zakręciły mi się w oczach. Siostry nie mogły mi się nie podobać, zawsze imponują mi takie silne kobiety, nie oglądające się na innych, a cała rodzina (wraz ze swoimi bliskimi) stanowiła naprawdę niezłą kompanię - sporo się śmiałam, szczególnie moje serce podbił dziadek. Riordan.. miał w sobie to coś, co sprawia, że mam ochotę zamruczeć.. A co - tajemniczy, niebezpieczny i tak zakochany :) Czego chcieć więcej :) Do tego wartka akcja, kiedy Ambrozja została zmuszona do tańca w tamtej oberży - to niemal obgryzałam pazury. Wiedziałam, że w końcu jakoś się wydostanie, nie byłam jednak pewna,jak daleko posunie się autorka z trudnościami. Oczywiście najwspanialszy mężczyzna musi w pewnym momencie zachować się jak skończony idiota, więc decyzja Riordan na sam koniec zupełnie mnie nie zdziwiła. Ambrozja powinna mu była tyłek skopać. Po za tym cudownie się przy tej książce zrelaksowałam, świetnie się bawiłam, trochę wzruszyłam :)

Uwielbiam historie przygodowe, a tą - według swoich b. osobistych kryteriów - do takich właśnie zaliczam. Przede wszystkim duże wrażenie zrobiła na mnie ta początkowa scena - pomimo pozornie pogodnych informacji o rodzinie wyczuwało się narastające napięcie, to oczekiwanie..i później przyjazd Riordana, gdy wszystko było jasne jeszcze zanim się odezwał. Przede wszystkim ból...

Świetna

Świetna