Najnowsze artykuły
- ArtykułySpecjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?Anna Sierant60
- ArtykułyKeith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiałLukasz Kaminski2
- ArtykułySzczepan Twardoch pisze do prezydenta. Olga Tokarczuk wśród sygnatariuszyKonrad Wrzesiński29
- ArtykułySkandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”Ewa Cieślik2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Juliet Landon
11
5,5/10
Pisze książki: literatura obyczajowa, romans
Juliet Langdon zaczęła karierę pisarską jako autorka książek o... hafciarskich wzorach. Dopiero później zajęła się romansami. Fascynacja historią i historycznymi postaciami znajduje odzwierciedlenie na stronach jej powieści. Swój pierwszy romans Langdon wydała w 1994 roku i ma już na koncie kilka poczytnych powieści. W głowie za to kolejne pomysły, które czekają, by przelać je na papier.http://
5,5/10średnia ocena książek autora
133 przeczytało książki autora
183 chce przeczytać książki autora
3fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Droga do raju Juliet Landon
4,9
Tak kuriozalnej książki dawno nie czytałam (a mam za sobą kilka setek przeczytanych romansów historycznych różnej jakości). Rzadko zdarza się książka tak zła, że mam ochotę wypisać wady w punktach, bo tak mnie zirytowały; więc zaczynajmy:
1. Wprowadzenie postaci Jane Austen i Georga Brummela do tekstu - niesamowicie bawią mnie takie zabiegi, gdy postaci historyczne nie mają znaczenia dla fabuły, ale są wprowadzone, bo to niby dodaje autentyczności, co w zupełności nie sprawdza się w tym przypadku
2. Główną bohaterkę napastują po kolei 4 mężczyźni – no naprawdę? Nie można był jakiegoś innego dramatu wymyślić
3. Główna bohaterka mówi swojemu wujowi, że jest kochanką jakiegoś arystokraty, a on jej odpowiada, że super, bo to mężczyzna dla niej – czy muszę coś więcej dodawać?
4. Ten sam wuj opowiada Letycji, jak to jej matka będąc zaręczona z jej ojcem, przespała się z innym, bo chciała mu zrobić na złość – nawet w dzisiejszych, bardziej wyzwolonych czasach rzadko kto opowiada dzieciom takie historie na temat ich rodziców a co dopiero w rządzonym przez konwenanse świecie arystokracji brytyjskiej XIX wieku
5. Łzawe pojednanie z matką też nie wypada najszczęśliwiej pod względem logicznym
W całym tekście jest mnóstwo elementów, które niesamowicie irytują i sprawiają, że człowiek nie jest w stanie cieszyć się lekkością tekstu, charakterystyczną dla tego gatunku. Historia nie wciąga, nie przyspiesza serca, fabuła kuleje, a bohaterowie nudzą. To wszystko co mam w tym temacie do powiedzenia.
Duma i przeznaczenie Juliet Landon
5,8
Odradzam, szkoda Waszego czasu. Historia kompletnie o niczym, bohaterowie płascy i do konca ksiazki pozostaja dla czytelnika obojetni. Zachowania bohaterow nie maja zadnego sensu i wytlumaczenia, oddanie realiow epoki zerowe, nic tu sie nie klei. Nawet jak na harlequinowy romans historyczny (ktore z reguly sa dosc kiepskie i pisane na kolanie),ten jest po prostu bardzo kiepski. Poszukajcie innego :)