Powrót do czasów dzieciństwa. Książka na pewno warta przeczytania bez względu na biografię autora. Świetny styl, barwne opisy świata, którego już nie ma.

Powrót do czasów dzieciństwa. Książka na pewno warta przeczytania bez względu na biografię autora. Świetny styl, barwne opisy świata, którego już nie ma.

Oto jeszcze jeden pisarz z czasów prehistorycznych, czyli z PRLu. Wiedziałem, że jego książki istnieją, i pewnie na tym skończyłaby się moja wiedza o nim, gdyby nie audiobook przypadkiem zdobyty - no i spróbowałem. Jeszcze nie umiem się otrząsnąć z szoku, bo to literatura najwyższych lotów, godna najwyższego podziwu i wszelkich zaszczytów. Raczej awangardowa, ale nie tak, by utrudniać czytanie, przeciwnie - kto czyta uważnie, będzie ucztował przy stole zastawionym pierwszorzędnym stylem, bogatym językiem, pełnym niebanalnych, wyrazistych metafor, będzie oglądał szereg obrazów przechodzących jeden w drugi w sposób niepojęty, baśniowy nieomal, a w tych obrazach zobaczy żywych przedwojennych Żydów w Polsce i ich współbycie (albo i nie) z Polakami, zobaczy je oczami Polaka i usłyszy, jak ów Polak próbuje sobie z tym poradzić, usłyszy opowieść o żydowskim świecie splecionym z polskim światem w jedną chałkę, w jeden Chagallowo-Malczewski pejzaż. Dopiero pod koniec, zupełnie niepotrzebnie, pojawią się skrawki eseistycznego pisania, nieco psujące tę żywą, poetycką i jednocześnie klarowną narrację.
Zabierając się do lektury poczytałem nieco o autorze i co znalazłem? Ano był z niego dobrowolny, z pasją oddający się tej robocie donosiciel peerelowskiej bezpieki. Z lubością ponoć szkodził kolegom, a sobie załatwiał reżimowe apanaże w postaci dużych nakładów, wyjazdów itp. Proszę mi wierzyć, nie jestem endekiem szukającym wrogów wszędzie, gdzie oni są czy ich nie ma, ta jednak historia wydaje się jasna i oczywista - ten świetny pisarz jako człowiek był gnidą. Nie pierwszy on i nie ostatni, dość wspomnieć Tomasza Manna, sumienie narodu niemieckiego, w życiu prywatnym pierwszej wody sk....syna jakich mało, tym niemniej wiedza o tym wpływa w pewien sposób na odbiór jego prozy.
Z kolei audiobook czytany jest (wręcz znakomicie) przez Józefa Duriasza, aktora z piękną kartą działalności opozycyjnej. Czy to nie jest materiał na powieść? Aktor po latach dowiaduje się, że genialny autor czytanej przez niego powieści był ubecką gnidą, i oto aktor wspomina, rozmyśla, usiłuje się w sobie z tym faktem uporać, i...

Oto jeszcze jeden pisarz z czasów prehistorycznych, czyli z PRLu. Wiedziałem, że jego książki istnieją, i pewnie na tym skończyłaby się moja wiedza o nim, gdyby nie audiobook przypadkiem zdobyty - no i spróbowałem. Jeszcze nie umiem się otrząsnąć z szoku, bo to literatura najwyższych lotów, godna najwyższego podziwu i wszelkich zaszczytów. Raczej awangardowa, ale nie tak,...