[Opinia ta, to wyłącznie moje subiektywne odczucia i wnioski w odniesieniu do moich subiektywnych gustów i upodobań ;) Uwaga - spoilery!]

Z ciekawością sięgnęłam po książkę Zakochani mimo woli. A dokładniej z ciekawością i niepokojem, ponieważ o autorce nic nie wiedziałam, nie czytałam nic innego pani Hawkins ani żadnych spoilerów na temat samej książki. Tak więc zaczynając czytać byłam niczego nieświadoma.

Zaczyna się ciekawie - hulaka i rozpustnik kontra szara myszka w okularach.
Ucieczka powozem, po to, by wziąć ślub, niestety (stety dla nas czytelniczek) z niewłaściwą kobietą - rozpoczyna powieść.
Tyle faktów poznałam już po pierwszych czterech stronach, więc dobrze się czytało, miałam ochotę na więcej. Zainteresowała mnie ta historia.

Co prawda nic nie wiedziałam co będzie dalej, jak, gdzie, kiedy i dlaczego... nie znałam nawet zarysu fabuły książki. Nie wiedziałam, czy to dobrze, czy źle... Nie miałam się czym przejmować, pomimo tego, że zagryzałam palce do łokci czy on aby jej nie zdradzi. Na szczęście po połowie zaczęłam wierzyć, że nie będzie śfinią. :P
Taki wątek w romansach praktycznie przekreśla w moich oczach książkę. Po prostu nie trawię w nich zdrady.
Wątek z zagrożeniem przemocą fizyczną dla bohaterki to mój ulubiony klejnocik w książkach, tutaj owszem, był ale w bardzo maleńkiej wersji, na koniec i czułam niedosyt. Byłoby atrakcyjniej dla mnie, jeśli bohaterka byłaby w większym, a przede wszystkim częstszym kłopocie ;)

Jeśli chodzi o bohaterów to cóż... polubiłam. Może nie padłam przed nimi na kolana, jednak nie byli najgorsi. Ona to jak już wspomniałam szara myszka, uboga krewna pomiatana przez ludzi, u których mieszka, święcie wierząca w dobroć ludzi i w swoją dobroczynną pracę w Towarzystwie dla kobiet upadłych. Przy tym nie jest jednak zahukana, ani nie upodabnia się do mopa, ale ma własne zdanie i pomimo sprzeciwów Aleca z determinacją stara się osiągnąć swoje cele. On rozpustnik, uwodziciel, lubiący hazard, wino i kobiety. Oczywiście z drugim dnem, ponieważ ma pod tą powłoczką dobre serducho i dosyć szybko ulega urokowi Julii. Podobała mi się bardzo zaborczość Aleca, zazdrość o Julię i jej powrót na salony już nie jako sowa w worku, tylko jako urocza i ponętna kobietka. Taki kopciuszek. ;)

Intryga utkana przez ciemne charaktery powieści łatwo rozwikłana i wiadomo było, kto co i jak.
W tej książce brak większych tajemnic, sekretów trudnych do odkrycia. Niewiele trzeba myśleć przy tej lekturze, ot taka łatwa, lekka i przyjemna. Jak już gdzieś pisałam lubię dużo wszystkiego... więcej niebezpieczeństwa, więcej namiętności (tylko raz właściwie scena łóżkowa i to baardzo płytka i króciutka, skąpa w szczegóły ech),więcej tajemnic (tak, mam do nich słabość...) i więcej dialogów pomiędzy główną parą. Zabrakło mi tego.

To nie znaczy wcale, że mi się nie podobała, bo podobała się, a jakże. O niedostatkach wspominam nawiązując do mojego romansu idealnego, który tkwi gdzieś tam w moim sercu... Ta książka ideału nie sięgnęła, ale odebrałam ja jak najbardziej pozytywnie. :)

[Opinia ta, to wyłącznie moje subiektywne odczucia i wnioski w odniesieniu do moich subiektywnych gustów i upodobań ;) Uwaga - spoilery!]

Z ciekawością sięgnęłam po książkę Zakochani mimo woli. A dokładniej z ciekawością i niepokojem, ponieważ o autorce nic nie wiedziałam, nie czytałam nic innego pani Hawkins ani żadnych spoilerów na temat samej książki. Tak więc...

Przeczytałam książkę dość szybko. Na szczęście nie była dość typowym romansem. Podobał mi się charakter Nicka i Aleca. Przynajmniej dzięki nim i przyjaciołom Aleca nie było nudno. Oczywiście główna bohaterka mnie irytowała, choć na początku lubiłam ją. Mimo, że chciała pomagać i poświęcić życie swe dla innych, to nie interesowało ją nic po za jej chęcią pomocy, przez co cierpieli ludzie koło niej.

Przeczytałam książkę dość szybko. Na szczęście nie była dość typowym romansem. Podobał mi się charakter Nicka i Aleca. Przynajmniej dzięki nim i przyjaciołom Aleca nie było nudno. Oczywiście główna bohaterka mnie irytowała, choć na początku lubiłam ją. Mimo, że chciała pomagać i poświęcić życie swe dla innych, to nie interesowało ją nic po za jej chęcią pomocy, przez co...

Książka zaczyna się w momencie kiedy to Alec MacLean, hrabia Hunterston uprowadza pannę Frant i wywozi ją z Londynu, aby ją poślubić. Jednak w czasie drogi odkrywa, ku swojemu ogromnemu zdumieniu, że porwał nie tą pannę Frant – zamiast pięknej Teresy w powozie siedzi jej uboga kuzynka i przyzwoitka – Julia Frant. Alecowi grozi katastrofa - jeśli do północy nie ożeni się z Teresą, nie odziedziczy fortuny dziadka. W czasie postoju Julia przegląda testament i odkrywa, że właściwie nic nie stoi na przeszkodzie, żeby to ona została żoną Aleca. Proponuje, więc mu ślub – pod warunkiem jednak, że przyszły małżonek odda jej połowę majątku (który to Julia planuje przeznaczyć na cele dobroczynne).

Tyle opisu – brzmi banalnie, prawda? Nic bardziej mylnego, chociaż przyznam szczerze, że czytając pierwszy rozdział miałam pewne obawy. Szybko się jednak te obawy rozwiały, głównie za sprawą wspaniałego zestawu postaci, które tworzą te powieść. Żeby wymienić kilka najważniejszych, to przede wszystkim:

Julia Frant – kuzynka pięknej Teresy, do momentu porwania przez Aleca i błyskawicznych zaślubin, mieszkała z Teresą i jej matką i jako uboga krewna służyła Teresie za przyzwoitkę, przez towarzystwo uznawana za zasadniczą i nieciekawą (pełniąc rolę strażniczki zasad moralnych kuzynki zyskała sobie przydomek panny Smok) – tak naprawdę Julia jest jednak kobietą temperamentną, zdecydowaną, walcząc zawsze w obronie słabszych, potrzebujących - aktywna działaczka Towarzystwa Pomocy Kobietom Upadłym; osobiście bardzo lubię takie bohaterki, a więc Julia prawie od razu zyskała moją sympatię.

Alec MacLean – można go określić jednym słowem – hulaka – jest typowym przedstawicielem tegoż gatunku;); poślubia Julię, żeby zdobyć majątek dziadka – szybko jednak dochodzi do wniosku, że to małżeństwo nie jest wcale złem koniecznym. Razem z Julią tworzą duet, którego nie da się nie lubić.

Teresa – samolubna, egocentryczna, interesowna; czuje wielką słabość do Nicka, kuzyna Aleca, z którym to knuje intrygi mające na celu odebranie Alecowi majątku

Nick –typowy ‘zimny drań, bez skrupułów i sumienia (ale czy na pewno;)

Lucien – przyjaciel Aleca, wdowiec, z lekko tajemniczą przeszłością (jak dla mnie świetny materiał na bohatera pierwszoplanowego)

Edmund – przyjaciel Aleca i Luciena, wciąż młodzieńczo nieporadny, jednak w przyjaźni bardzo oddany.

Lady Maddie Brilington – ciotka Edmunda; otrzymuje 'zadanie' wprowadzenia Julii w wielki świat arystokracji, apodyktyczna, bardzo barwna postać o złotym sercu :)

No i służba – odziedziczona przez Aleca po dziadku, czyli Johnston, Burroughs i pani Winston – wszyscy troje notorycznie 'wściubiają' nos w nie swoje sprawy, ale robią to tylko i wyłącznie z troski, oczywiście ;)

To są najważniejsze postaci tej historii, ale nie jedyne;) A wszyscy, którzy się na kartach książki pojawiają są wielobarwni, ciekawi i nietuzinkowi. Właśnie dzięki nim książka jest taka porywająca i ciekawa. Poza tym akcja toczy się wartko, bez zbędnych przestojów, jedno wynika z drugiego. Nielogiczności albo nie występują albo ich nie zauważyłam, co tak czy inaczej zaliczam autorce na plus.

No i nie mogę też nie wspomnieć o błyskotliwym humorze od którego cała historia aż się skrzy. Dla mnie rewelacja :)

Książka zaczyna się w momencie kiedy to Alec MacLean, hrabia Hunterston uprowadza pannę Frant i wywozi ją z Londynu, aby ją poślubić. Jednak w czasie drogi odkrywa, ku swojemu ogromnemu zdumieniu, że porwał nie tą pannę Frant – zamiast pięknej Teresy w powozie siedzi jej uboga kuzynka i przyzwoitka – Julia Frant. Alecowi grozi katastrofa - jeśli do północy nie ożeni się z...

Fajna powieść z postaciami, których nie sposób od razu nie polubić. Porywająca nie jest, ale dobrze napisana i dobrze się ją czyta.

Fajna powieść z postaciami, których nie sposób od razu nie polubić. Porywająca nie jest, ale dobrze napisana i dobrze się ją czyta.

Z cyklu "Jak przetrwać stresujące wieczory i oderwać się od nauki" :)
Uśmiałam się niesamowicie :)

Z cyklu "Jak przetrwać stresujące wieczory i oderwać się od nauki" :)
Uśmiałam się niesamowicie :)