Jestem świeżo po lekturze. Na plus na pewno faktografia, opis wielu lokacji w Warszawie, które są związane z powstaniem styczniowym oraz przystępny język narracji.

Na minus: kłująca w oczy dialektyka leninowsko-marksistowska i postrzeganie samej irredenty jako starcia klas posiadających z coraz potężniejszym proletariatem. Co kilka stron uwidaczniają się również sympatie autora: "czerwoni" - nieskalani niczym bohaterowie, "biali" - kunktatorzy, którzy sprzeciwiali się walce i liczyli wyłącznie na pomoc państw zachodnich.

Jestem świeżo po lekturze. Na plus na pewno faktografia, opis wielu lokacji w Warszawie, które są związane z powstaniem styczniowym oraz przystępny język narracji.

Na minus: kłująca w oczy dialektyka leninowsko-marksistowska i postrzeganie samej irredenty jako starcia klas posiadających z coraz potężniejszym proletariatem. Co kilka stron uwidaczniają się również sympatie...

Praca powstała w czasach, kiedy o historii mówiło się, zwracając przede wszystkim uwagę na to, jaką rolę w opisywanych wydarzeniach odegrał lud pracujący miast i wsi. Marksizm, a raczej socrealistyczne przykazania są bardzo widoczne w tej książce. Wziąwszy to pod uwagę i traktując różne socrealistyczne stwierdzenia jako konieczne ozdobniki, zabrałam się za lekturę i okazała się ona całkiem satysfakcjonująca. Wiele w niej ciekawych a nieznanych mi wcześniej faktów, przejmująca charakterystyka takich postaci jak Stefan Bobrowski czy Jarosław Dąbrowski, potoczysty wykład i znana erudycja profesora Kieniewicza powodują, że czyta się tą książkę z zaciekawieniem. Zwłaszcza, że temat Warszawy w powstaniu styczniowym nie jest często podejmowany.

Praca powstała w czasach, kiedy o historii mówiło się, zwracając przede wszystkim uwagę na to, jaką rolę w opisywanych wydarzeniach odegrał lud pracujący miast i wsi. Marksizm, a raczej socrealistyczne przykazania są bardzo widoczne w tej książce. Wziąwszy to pod uwagę i traktując różne socrealistyczne stwierdzenia jako konieczne ozdobniki, zabrałam się za lekturę i okazała...