Książka może i dobra - ale wyłącznie dla miłośników ezoteryki, seansów spirytystycznych i rzeczy, których nie są w stanie objąć swoim rozumem. Dla osób twardo stąpających po ziemi, umysłów 'ścisłych' i 'inżynierskich' - zupełnie nie do zaakceptowania. Nie wierzę w horoskopy, magiczną moc kamieni, czerwone kokardki, budowanie piramid przez kosmitów oraz odczynianie uroków - więc i książka nie mogła do mnie trafić.
That's all Folks!

Książka może i dobra - ale wyłącznie dla miłośników ezoteryki, seansów spirytystycznych i rzeczy, których nie są w stanie objąć swoim rozumem. Dla osób twardo stąpających po ziemi, umysłów 'ścisłych' i 'inżynierskich' - zupełnie nie do zaakceptowania. Nie wierzę w horoskopy, magiczną moc kamieni, czerwone kokardki, budowanie piramid przez kosmitów oraz odczynianie uroków -...

Lektura na jeden wieczór, dająca dość szczegółowy obraz jakże ciekawego świata magii i ezoteryki w Ameryce Południowej. Autor przytacza bezpośrednie relacje osób, z którymi rozmawiał, oraz własne komentarze. Niezwykły klimat, jaki tworzy połączenie silnej katolickiej religijności, kultury miejscowych Indian oraz kultów i wierzeń afrykańskich, staje się tłem dla historii konkretnych osób, dla których często kontakt z duchami jest czymś dziedzicznym. Autor zaznacza w przedmowie, że lepiej potraktować lekturę jako zbiór opowiadań, niż jakąś prawdę objawioną, mnie jednak przedstawione relacje ludzi z duchami w jakiś sposób dodawały otuchy, bo pokazywały, że duchy mogą chcieć nam pomagać, a nie tylko straszyć, jak najczęściej się je przedstawia.

Lektura na jeden wieczór, dająca dość szczegółowy obraz jakże ciekawego świata magii i ezoteryki w Ameryce Południowej. Autor przytacza bezpośrednie relacje osób, z którymi rozmawiał, oraz własne komentarze. Niezwykły klimat, jaki tworzy połączenie silnej katolickiej religijności, kultury miejscowych Indian oraz kultów i wierzeń afrykańskich, staje się tłem dla historii...

Na samym początku chciałabym obalić jedną jedyną opinię o tej książce na tym portalu, a mianowicie zarzucanie autorowi pisanie nieprawdy lub wprowadzenie jakiegoś błędu. Otóż na samym końcu wstępu autor wyraźnie zaznacza, że (tu cytując) "Nie chciałbym, aby moją książkę czytano jako serię reportaży, lecz... zbiór opowiadań." Tak też ją przeczytałam - nie przywiązując wagi do tego, czy w książce są przedstawione prawdziwe postacie, wydarzenia, miejsca.

Biorąc pod uwagę powyższy fakt oceniam tą krótką książeczkę na 6/10. Czytało mi się ją dobrze pomimo wielu niezrozumiałych dla mnie pojęć. Lekturka bardzo przyjemna, szybko się ją czyta, taka opowiastka na jedno popołudnie. Bardzo dużo ciekawostek, historie "czarownic" mimo, że krótkie, to jednak wciągają i nakłaniają do bliższego zapoznania się z niezrozumiałymi nazwami.

Na samym początku chciałabym obalić jedną jedyną opinię o tej książce na tym portalu, a mianowicie zarzucanie autorowi pisanie nieprawdy lub wprowadzenie jakiegoś błędu. Otóż na samym końcu wstępu autor wyraźnie zaznacza, że (tu cytując) "Nie chciałbym, aby moją książkę czytano jako serię reportaży, lecz... zbiór opowiadań." Tak też ją przeczytałam - nie przywiązując wagi...

Ok, nie tego się spodziewałam. Jak rozmowy z wróżkami Felicją i Anastazją w Rozmowach w toku. A tak na marginesie - Omar Khayyam był Persem a nie Hindusem i nie pisał o winie, tylko poezję egzystencjalno-tegologiczną. Wypadałoby sprawdzić, zanim się coś napisze.

Ok, nie tego się spodziewałam. Jak rozmowy z wróżkami Felicją i Anastazją w Rozmowach w toku. A tak na marginesie - Omar Khayyam był Persem a nie Hindusem i nie pisał o winie, tylko poezję egzystencjalno-tegologiczną. Wypadałoby sprawdzić, zanim się coś napisze.