Takie mieszczańskie te wiersze. Trochę za dużo w nich abstrakcji, im więcej czytam Sendeckiego, tym bardziej się gubię. Jest kilka super wierszy, nie mogę powiedzieć, że nie, mój ulubiony to "No logo", w ogóle lubię atmosferę tego tomiku, kojarzy mi się z narkotykami, głośną muzyką, niebieskim światłem. Tyle tylko, że w tym momencie życia doceniam moje wygodne, czyste mieszkanie, w którym ładnie pachnie, nie lubię już chodzić po piwnicach i brzydko pachnących lepiankach, nie ten etap w życiu. Czasem mi to przeszkadza, ale zbytnio przywykłam do luksusu czystej kanapy, nieuwalonej sosem czosnkowym albo płynami ustrojowymi. Z poezją też tak jest, tyle jej już wchłonęłam w siebie, że wiem co lubię. Sendecki mnie drażni, kusi wersami, ale po to tylko, żeby mnie wciągnąć w literacki labirynt, który nie całkiem mi się podoba. Lubię pokręcony artyzm, taki jak w wierszu "Nie i nie", wręcz uwielbiam, ale nie lubię, kiedy jest chaos na siłę.
Podobają mi się coraz śmielsze zabawy słowem.

Takie mieszczańskie te wiersze. Trochę za dużo w nich abstrakcji, im więcej czytam Sendeckiego, tym bardziej się gubię. Jest kilka super wierszy, nie mogę powiedzieć, że nie, mój ulubiony to "No logo", w ogóle lubię atmosferę tego tomiku, kojarzy mi się z narkotykami, głośną muzyką, niebieskim światłem. Tyle tylko, że w tym momencie życia doceniam moje wygodne, czyste...

Bardzo hermetyczna, chociaż są momenty, które zapadają w pamięć i są możliwe do odczytania.

Bardzo hermetyczna, chociaż są momenty, które zapadają w pamięć i są możliwe do odczytania.