Jak to przyjemnie poczytać rozmowę, w której główny bohater nie daje się prowokować, wodzić za nos, twardo obstaje przy swoim.

Nie tłumaczy się z błędów, nie pieje z zachwytu nad czymś udanym. Zna swoją wartość, waży słowa, choć bywa, że szarpnie go nerw i porwie irytacja wynikająca ze strasznej natarczywości przepytującej, z jej zafiksowania na jednym temacie – polityce.

Na szczęście Gogolewski od początku do końca wie, jak chce poprowadzić tę rozmowę i nie ułatwia swej interlokutorce pracy. Wręcz przeciwnie.

I dobrze, bo inaczej trzymałabym w rękach nudną spowiedź na nutę bogo-ojczyźnianą, z obowiązkowym elementem kajania się, uderzania w pierś itd.

Tymczasem przeczytałam świetną książkę, opowiadającą nie tylko o aktorze, ale i o stosunku do zawodu aktora, o awansie społecznym wydartym życiu własnymi rękami, o niesnaskach, nienawiściach, metafizyce, patriotyzmie, pasji, talencie, intuicji, romansach i koniaku, wspaniałomyślności i małostkowości, porażkach i sukcesach, błędach i niemylności, egocentryzmie i miłości – słowem o człowieku, a nie o pomniku i to w dodatku nie z marmuru ani brązu, tylko z lastryko.

Bo Gogolewski to przede wszystkim kawał historii teatru, AKTOR!, a nie modny bohater serialu albo wyfotoszopowana gwiazda z okładki – Pitusiewicz, Cipalska czy inny Wzdręga, jak to mawiał Łapicki. ;)

Jak to przyjemnie poczytać rozmowę, w której główny bohater nie daje się prowokować, wodzić za nos, twardo obstaje przy swoim.

Nie tłumaczy się z błędów, nie pieje z zachwytu nad czymś udanym. Zna swoją wartość, waży słowa, choć bywa, że szarpnie go nerw i porwie irytacja wynikająca ze strasznej natarczywości przepytującej, z jej zafiksowania na jednym temacie –...

Wywiad-rzeka z Ignacym Gogolewskim, obejmujący życie aktora do 2007 r. Właściwie jest to raczej rozmowa o jego rolach teatralnych i pracy, bo choć Jolanta Ciosek drąży, dopytuje, prowokuje, to Gogolewski unika jak może tematów swych byłych kobiet, dzieci i polityki.
Gogolewski jest artystą przedwojennym, o bardzo konserwatywnych poglądach na życie i teatr. Pozostawia wiele niedomówień na zasadzie "o zmarłych dobrze lub wcale", "nie wracajmy do tego", "nie wypada mówić" itp. Jednocześnie mocno krytykuje aktorstwo współczesne, sprowadzając je do roli udziału w reklamach i telewizyjnych show, czym - moim zdaniem - trochę upraszcza i spłyca. Wszak istnieje współczesna elita aktorska. Gogolewski jest bardzo przywiązany do przeszłości, o czym mówi wprost. Teraźniejszość i przyszłość to nie jego świat. Sztukę odbiera emocjonalnie, a nie intelektualnie, nie łączy spraw światopoglądowych z artystycznymi. W ogóle w jego życiu sprawy artystyczne są najważniejsze, przez co wielokrotnie wspominano w książce o samotnictwie Gogolewskiego. Aktor czuje się dobrze w samotności, nie nudzi się sam z sobą, a rodzina, ludzie, świat zewnętrzny był zawsze na drugim lub dalszym planie. Zresztą aktor mówi wprost, że wielokrotnie nie rozumiał i nie rozumie otaczającej go rzeczywistości.
Ciekawie Gogolewski i inni opowiadali o kontrowersyjnym epizodzie w życiu aktora - pracy artystycznej podczas stanu wojennego. Bardzo pięknie też mówi o PRL-u, którego nie przekreśla całkowicie, nie wartościuje wyłącznie w pozytywnym bądź negatywnym świetle. To aktor myślący.
Wkurzały mnie trochę jego bogobojne wstawki: jak to, że prowadzi rozmowy z Aniołami, jak całkowicie zdaje się na Opatrzność.
Ogólny obraz Gogolewskiego po tej lekturze: zakochany w sobie egocentryk, epigon teatru, który odchodzi.
Poza wywiadem są wspomnienia innych artystów o Gogolewskim, w większości wystawili mu laurkę.
Po wspomnieniach autorka zadała sobie trud wymienienia w kolejności chronologicznej wszystkich ról teatralnych i filmowych Gogolewskiego. Mrówcza praca.

Wywiad-rzeka z Ignacym Gogolewskim, obejmujący życie aktora do 2007 r. Właściwie jest to raczej rozmowa o jego rolach teatralnych i pracy, bo choć Jolanta Ciosek drąży, dopytuje, prowokuje, to Gogolewski unika jak może tematów swych byłych kobiet, dzieci i polityki.
Gogolewski jest artystą przedwojennym, o bardzo konserwatywnych poglądach na życie i teatr. Pozostawia wiele...