Historia jednej rodziny, Poppy i Ralph, młodzi i zakochani ludzie, pobierają się i zaczynają wspólne życie. Mają trójkę dzieci i w zasadzie książka bardziej skupia się na losach, a te są jak to w życium, nieoczywiste. Do tego wojna w tle, wielkie niespełnione miłości, zdrady, rozstania i powroty.

Historia jednej rodziny, Poppy i Ralph, młodzi i zakochani ludzie, pobierają się i zaczynają wspólne życie. Mają trójkę dzieci i w zasadzie książka bardziej skupia się na losach, a te są jak to w życium, nieoczywiste. Do tego wojna w tle, wielkie niespełnione miłości, zdrady, rozstania i powroty.

Kiedy wysłałam męża do biblioteki po określone książki, przyniósł mi tę,choć nie było jej na liście. Długo leżała i czekała na swoją kolej i jakoś ciężko mi było się do niej zabrać. Jakoś nie przemawiały do mnie ani tytuł, ani opis, ani nawet okładka, choć jak wiadomo nie ocenia się książki po okładce. Kiedy postanowiłam w końcu ją przeczytać i oddać miło się zaskoczyłam, bo właśnie tego typu książki mają u mnie powodzenie.
Historia rodziny Mulgrave rozpoczyna się i kończy w Anglii. Miłość i fascynacja a także obietnica bogatego w przygody i pozbawionego nudy życia sprawia iż Poppy zostawia rodzinę, opuszcza Anglię, wychodzi za Ralpha i rozpoczyna całkiem odmienne życie wędrując po Europie. Pozbawiona wszelkich wygód do jakich była przyzwyczajona, znosiła ciągłe przeprowadzki, nieustanne próby wzbogacenia się męża, licznych lokatorów i przyjaciół odwiedzających ich aktualny dom. Urodziła i wychowała troje dzieci, przeżyła śmierć czwartego. Brak ostoi jaką jest dom rodzinny, stałe miejsce zamieszkania, przynależność do określonej grupy mieszkańców ukształtowała całą rodzinę na dalsze ciężkie lata jakie nastąpiły wraz z wybuchem II wojny światowej. Musieli powrócić do Anglii, ojczyzny, której dzieci nawet nie znały. Brak wykształcenia, którego dzieci nie odebrały z powodu licznych przeprowadzek skutecznie uniemożliwiła znalezienie godziwej pracy. Losy całej rodziny, ich przyjaciół naznaczone są miłością, zdradą, nienawiścią, brakiem akceptacji, a w końcu śmiercią i nowym życiem.
Sam tytuł "Ślady na piasku" jest analogią życia które przemija, czas który nieustannie przesuwa się do przodu, nie stanie w miejscu, nie zatrzyma się. Ślad na piasku również nie są trwałe, nie można ich zatrzymać...
Świetna opowieść o życiu, miłości, nadziei, wybaczeniu... Polecam

Kiedy wysłałam męża do biblioteki po określone książki, przyniósł mi tę,choć nie było jej na liście. Długo leżała i czekała na swoją kolej i jakoś ciężko mi było się do niej zabrać. Jakoś nie przemawiały do mnie ani tytuł, ani opis, ani nawet okładka, choć jak wiadomo nie ocenia się książki po okładce. Kiedy postanowiłam w końcu ją przeczytać i oddać miło się zaskoczyłam,...

Lubię grube książki więc z przyjemnością sięgnęłam po tą pozycję. Historia bohaterów wciągająca i nieprzerysowana. Dobrze napisana/przetłumaczona. Czytała się naprawdę dobrze.

Lubię grube książki więc z przyjemnością sięgnęłam po tą pozycję. Historia bohaterów wciągająca i nieprzerysowana. Dobrze napisana/przetłumaczona. Czytała się naprawdę dobrze.

Problem tej książki polega na tym, że to już kolejna książka tej autorki w wojną w tle, kobietach robiących za pielęgniarki, mężczyznach walczących itp. Ale nie czyta się źle tylko momentami trochę nudno.

Problem tej książki polega na tym, że to już kolejna książka tej autorki w wojną w tle, kobietach robiących za pielęgniarki, mężczyznach walczących itp. Ale nie czyta się źle tylko momentami trochę nudno.