Awatar

Pomysł na książkę fajny, widać, że nie brakowało fantazji autorowi, a jednak czuję niedosyt.
Mam wrażenie, że Gautier zwyczajnie się ograniczał "dla dobra czytelnika".
To ograniczenie sprawiło, że książkę czyta niewielu i niestety prawdopodobnie zostanie zapomniana.

Pomysł na książkę fajny, widać, że nie brakowało fantazji autorowi, a jednak czuję niedosyt.
Mam wrażenie, że Gautier zwyczajnie się ograniczał "dla dobra czytelnika".
To ograniczenie sprawiło, że książkę czyta niewielu i niestety prawdopodobnie zostanie zapomniana.

"Awatar" Teofila Gautier jest dość prostym opowiadaniem, raczej obszerną nowelą, niż w pełni rozwiniętą powieścią, opartą na klarownym koncepcie i kilku, zarysowanych dosłownie w paru kreskach, postaci. Dzieło to jest bardzo typowe dla ówczesnej doby. Autor nie sili się w nim nawet na jakąś szczególną oryginalność, wyraźnie wskazując na występujące w "Awatarze" liczne zapożyczenia z literatury zagranicznej, zwłaszcza niemieckiej. Wszyscy niemal bohaterowie noweli nieustannie nawiązują do najważniejszych autorów romantycznych - Oktawiusz de Saville przywołuje Piotra Schlemila Chamisso i opowieści fantastyczne Hoffmanna, hrabia Olaf Lubiański czyni porównania do Achima Arnima i Klemensa Brentany, a jego żona rozczytuje się w Novalisie. Wśród licznego grona nazwisk nie raz pada i nazwisko Mickiewicza.
Na uwagę zasługuje plastyczny język autora, obfitujący w typowe dla romantyzmu rozbudowane opisy, pełne niezwykłości i malarstwa, choć miejscami prowadzi on do przesytu i dla dzisiejszej wrażliwości może wydać się nieco kiczowaty.
Książkę czyta się szybko, ale też nie prowadzi ona do poważniejszych przemyśleń. Myślę, że nie będzie dla niej szkodą, gdy określi się ją trochę trywialnym tytułem "czytadła".

"Awatar" Teofila Gautier jest dość prostym opowiadaniem, raczej obszerną nowelą, niż w pełni rozwiniętą powieścią, opartą na klarownym koncepcie i kilku, zarysowanych dosłownie w paru kreskach, postaci. Dzieło to jest bardzo typowe dla ówczesnej doby. Autor nie sili się w nim nawet na jakąś szczególną oryginalność, wyraźnie wskazując na występujące w "Awatarze"...

Przyjemna powiastka z zamierzchłych czasów wieku dziewiętnastego, historia tragicznej miłości z umiejętnie wplecionym wątkiem nadnaturalnym. Dobra rzecz jeżeli chce się nasiąknąć odrobiną kultury wyższej i/lub odpocząć od pulpowych czytadełek. Mnie osobiście - jako współczesnego czytelnika, przesiąkniętego cynizmem obecnego wieku - drażniło nagromadzenie ciągnących się w nieskończoność egzaltacji nad pięknem obiektu westchnień protagonisty ("skóra jej niczym śnieg na alpejskich turniach, wiśniowe usta niosące obietnice anielskiej rozkoszy" i tak całymi stronami) ale jakoś zdołałem to przełknąć. Zrekompensował mi to ogólny klimat powieści, bohaterowie i ich wewnętrzne konflikty, gdzie najwznioślejsze cnoty muszą konkurować z egoistycznymi żądzami.No i samo zakończenie, o koniec końców pozytywnym wydźwięku. Literacki archaizm ale jednak ma swój urok.

Przyjemna powiastka z zamierzchłych czasów wieku dziewiętnastego, historia tragicznej miłości z umiejętnie wplecionym wątkiem nadnaturalnym. Dobra rzecz jeżeli chce się nasiąknąć odrobiną kultury wyższej i/lub odpocząć od pulpowych czytadełek. Mnie osobiście - jako współczesnego czytelnika, przesiąkniętego cynizmem obecnego wieku - drażniło nagromadzenie ciągnących się w...

"Awatar" opowiada historię Oktawiusza de Saville nieszczęśliwie zakochanego w Litwince, hrabinie Praskowii Łabińskiej. Praskowia zakochana bez pamięci w swoim mężu nie odwzajemnia jego uczuć, co wpędza nieszczęsnego Oktawiusza w wyniszczającą go chorobę. Gdy wydaje się, że nikt nie potrafi mu ulżyć, w życiu Oktawiusza tajemniczy doktor Baltazar Cherbonneau. Cherbonneau oferuje pomoc polegającą na podmianie dusz w ciałach Oktawiusza i hrabiego Łabińskiego, aby młodzieniec mógł być blisko ukochanej bez jej wiedzy. Jak kończy się ta "operacja" niech pozostanie tajemnicą...

Spodobało mi się i chyba zacznę sięgać po podobne pozycje. Powieść jest tajemnicza i wciągająca, a bohaterowie wzbudzili moją sympatię. No, może z wyjątkiem Baltazara Cherbonneau, który swoimi tajemniczymi praktykami przywiezionymi z dalekiego wschodu wzbudzał we mnie lekki niepokój... Bo kim jest człowiek, który zgadza się.. ba! sam proponuje eksperymentowanie z ludzką duszą?

[ http://domizzz.blogspot.com ]

"Awatar" opowiada historię Oktawiusza de Saville nieszczęśliwie zakochanego w Litwince, hrabinie Praskowii Łabińskiej. Praskowia zakochana bez pamięci w swoim mężu nie odwzajemnia jego uczuć, co wpędza nieszczęsnego Oktawiusza w wyniszczającą go chorobę. Gdy wydaje się, że nikt nie potrafi mu ulżyć, w życiu Oktawiusza tajemniczy doktor Baltazar Cherbonneau. Cherbonneau...

ciekawa i nietuzinkowa fabula, przeczytalem jednym tchem i jestem naprawde zdziwiony bo nie wiązalem z nia jakis szczegolnych oczekiwan a jednak ksiazka ma to cos .historia niby oklepana czyli niespelniona milosc lecz calosc ukazuje glebszy przekaz.polecam

ciekawa i nietuzinkowa fabula, przeczytalem jednym tchem i jestem naprawde zdziwiony bo nie wiązalem z nia jakis szczegolnych oczekiwan a jednak ksiazka ma to cos .historia niby oklepana czyli niespelniona milosc lecz calosc ukazuje glebszy przekaz.polecam

Niesiony żalem,zazdrością lub pożądaniem człowiek jest zdolny wznieść się na wyżyny nieprzyzwoitości,aby otrzymać to,czego chce. Nie inaczej dzieje się w "Awatarze" Gautiera, w którym bynajmniej nie pojawią się niebieskie ludki zamieszkujące planetę Pandorę. :P

Książka ta opowiada o losach Oktawiusza de Saville,młodzieńca nieszczęśliwie zakochanego w żonie polskiego hrabiego,Litwince Praskowii Łabińskiej. Hrabina nie odwzajemnia jego uczuć,a on sam popada w melancholię. Jednak sprawa nabiera całkiem innego światła,gdy w życiu Oktawiusza pojawia się zagadkowy doktor Baltazar Cherbonneau, który potrafi, w pewnym sensie, pomóc młodemu człowiekowi. Sprawa dotyczy "przeszczepu" duszy Oktawiusza do ciała hrabiego Łabińskiego i odwrotnie. Jednak,czy przyniesie to ukojenie młodemu Oktawiuszowi, który od tego momentu jest w ciele hrabiego przy swojej ukochanej?

Książka moim zdaniem dobra z perspektywy czasu, dołączono do niej klimatyczne i ładne ilustracje p. Marka Pietrzaka, a ten polski akcent (postać hrabiego) sprawia ,że pojawia się u nas mały uśmiech na twarzy. :)

Niesiony żalem,zazdrością lub pożądaniem człowiek jest zdolny wznieść się na wyżyny nieprzyzwoitości,aby otrzymać to,czego chce. Nie inaczej dzieje się w "Awatarze" Gautiera, w którym bynajmniej nie pojawią się niebieskie ludki zamieszkujące planetę Pandorę. :P

Książka ta opowiada o losach Oktawiusza de Saville,młodzieńca nieszczęśliwie zakochanego w żonie polskiego...

Lekko trąci myszką - dla wytrawnych - da się czytać.

Lekko trąci myszką - dla wytrawnych - da się czytać.

Pretensjonalna opowiastka, napisana potwornie męczącym, ozdobnym językiem. Czyta się to z wielkim trudem, a fabuła jest wprost niedorzeczna.

Pretensjonalna opowiastka, napisana potwornie męczącym, ozdobnym językiem. Czyta się to z wielkim trudem, a fabuła jest wprost niedorzeczna.

Oktawiusz i Olaf mają zamienione dusze za sprawą doktora Balzaca.

Oktawiusz i Olaf mają zamienione dusze za sprawą doktora Balzaca.