Wyzwaniowo wciąż zwiedzam świat. Ze Stanów (skończony wczoraj Chłopiec z lasu[bookLink]4943256|Chłopiec z lasu[/bookLink] Cobena) przeniosłam się na ten weekend do Wielkiej Brytanii i czytam dziejącą się w Szkocji Pod kluczem[bookLink]4931604|Pod kluczem[/bookLink]. Szybko się ją czyta więc po niej kierując się wciąż na zachod - do Indonezji - skąd pochodzi Autorka Perfekcyjny świat Miwako. Sumidy[bookLink]4932391|Perfekcyjny świat Miwako. Sumidy[/bookLink], by we środę dotrzeć z powrotem do Stanów i sięgnąć po debiutującą w tym dniu na polskim rynku czytelniczym Dziewiąty dom[bookLink]4929179| Dziewiąty dom[/bookLink] Leigh Bardugo, na którą bardzo, bardzo czekam.

Wyzwaniowo wciąż zwiedzam świat. Ze Stanów (skończony wczoraj Chłopiec z lasu[bookLink]4943256|Chłopiec z lasu[/bookLink] Cobena) przeniosłam się na ten weekend do Wielkiej Brytanii i czytam dziejącą się w Szkocji Pod kluczem[bookLink]4931604|Pod kluczem[/bookLink]. Szybko się ją czyta więc po niej kierując się wciąż na zachod - do Indonezji - skąd pochodzi Autorka ...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja wczoraj zaczęłam kolejny tom cyklu o policjantach z Lipowa autorstwa Katarzyny Puzyńskiej: Łaskun[bookLink]273704|Łaskun[/bookLink], a że książki te są dość obszerne, nie łudzę się, żebym skończyła przed weekendem. Równolegle czytam znów coś z "literatury obozowej" - tym razem klasyka, jedna z bardziej znanych książek: Dymy nad Birkenau[bookLink]4929335|Dymy nad Birkenau[/bookLink].

Ja wczoraj zaczęłam kolejny tom cyklu o policjantach z Lipowa autorstwa Katarzyny Puzyńskiej: Łaskun[bookLink]273704|Łaskun[/bookLink], a że książki te są dość obszerne, nie łudzę się, żebym skończyła przed weekendem. Równolegle czytam znów coś z "literatury obozowej" - tym razem klasyka, jedna z bardziej znanych książek: Dymy nad Birkenau[bookLink]4929335|Dymy nad...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zaczynam czytać Dom w Riverton[bookLink]4889320|Dom w Riverton[/bookLink].


Życzę spokojnego ,zdrowego oraz zaczytanego weekendu.Pozdrawiam!!!

Zaczynam czytać Dom w Riverton[bookLink]4889320|Dom w Riverton[/bookLink].


Życzę spokojnego ,zdrowego oraz zaczytanego weekendu.Pozdrawiam!!!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Obecnie czytam sobie Ognista królowa[bookLink]4905301|Ognista królowa[/bookLink] i Ojczyzna dobrej jakości. Reportaże z Białorusi[bookLink]4898732|Ojczyzna dobrej jakości. Reportaże z Białorusi[/bookLink]. Jak wystarczy czasu to zacznę może Malarz dusz[bookLink]4918760|Malarz dusz[/bookLink]

Obecnie czytam sobie Ognista królowa[bookLink]4905301|Ognista królowa[/bookLink] i Ojczyzna dobrej jakości. Reportaże z Białorusi[bookLink]4898732|Ojczyzna dobrej jakości. Reportaże z Białorusi[/bookLink]. Jak wystarczy czasu to zacznę może Malarz dusz[bookLink]4918760|Malarz dusz[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Właśnie skończyłem znakomite wspomnienia podróżnicze Oswajanie świata[bookLink]184388|Oswajanie świata[/bookLink]. Na czytniku rozpocząłem Królestwo z tego świata[bookLink]4845832|Królestwo z tego świata[/bookLink] a także książkę papierową Piękna opowieść o historii Rumunów[bookLink]4852679|Piękna opowieść o historii Rumunów[/bookLink], aby sobie wynagrodzić wyjazd, który nie doszedł do skutku z powodu pandemii.

Właśnie skończyłem znakomite wspomnienia podróżnicze Oswajanie świata[bookLink]184388|Oswajanie świata[/bookLink]. Na czytniku rozpocząłem Królestwo z tego świata[bookLink]4845832|Królestwo z tego świata[/bookLink] a także książkę papierową Piękna opowieść o historii Rumunów[bookLink]4852679|Piękna opowieść o historii Rumunów[/bookLink], aby sobie wynagrodzić wyjazd,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ludzie. Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko[bookLink]4880027|Ludzie. Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko[/bookLink]
Były sobie świnki trzy[bookLink]293511|Były sobie świnki trzy[/bookLink]

Ludzie. Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko[bookLink]4880027|Ludzie. Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko[/bookLink]
Były sobie świnki trzy[bookLink]293511|Były sobie świnki trzy[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Grupa[bookLink]220725|Grupa[/bookLink]

Grupa[bookLink]220725|Grupa[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Mijający tydzień spędziłam z Murakamim i Mishimą.
W
Mężczyznach bez kobiet[bookLink]249303|Mężczyznach bez kobiet[/bookLink] wśród kilku bardzo dobrych opowiadań, znalazłam takie, które ścisnęło za serce wyjątkowo mocno. To opowiadanie "Kino" (Kino to nazwisko bohatera, który prowadzi bar z unikalną melancholijną atmosferą; bar też nazywa się Kino). Kameralny bar, gdzieś w bocznej uliczce, ukryty przed wielkomiejskim zgiełkiem (w Tokio, ale mogłoby to być jakiekolwiek inne miasto, u Murakamiego mało jest tego, co specyficznie japońskie, opisywane miejsca wyglądają raczej jak nowhere land) przyciąga ludzi, którzy chcą uciec przed światem, a także pewnego niezależnego szarego kota... Jest jednak przede wszystkim miejscem, w którym bohater opowiadania skrył się przed sobą. Po rozstaniu z żoną jego serce zmieniło się w sopel lodu "nie umiał wyraźnie odróżnić takich doznań jak ból i gniew czy rozpacz i rezygnacja. Ledwo był w stanie znaleźć sobie miejsce, do którego mógł się przywiązać, tak żeby gdzieś nie odfrunęło sobie jego serce, które straciło głębię i ciężar". Z powodu dziwnych zdarzeń Kino musiał zamknąć bar i uciec gdzieś, nie wiadomo gdzie, donikąd: "Świat wydawał się wielkim morzem bez żadnych punktów orientacyjnych, a Kino był małą łódką, która straciła mapę morską i kotwicę." Opowiadanie kończy się sceną przebudzenia się mężczyzny, który przyznaje sam przed sobą, że "nie zostałem wystarczająco zraniony, kiedy powinienem być zraniony". A scena pukania do pokoju, w którym gdzieś tam zatrzymał się Kino, scena pukania do "drzwi jego serca" jest bezgranicznie przejmująca (łzy).
Murakami pisze w sposób niezwykły - prosty i sugestywny, pozornie obojętny, klarowny i czysty, hipnotyzujący; opowiadania są różnorodne, wciągają bez reszty; jestem pod wrażeniem.

Yukio Mishima również wielokrotnie porównuje życie do teatru, a motyw oddalania się od swojej natury, noszenia maski, a potem powracania do siebie, jest jednym z leitmotivów w
Wyznaniu maski[bookLink]4844630|Wyznaniu maski[/bookLink].
Jest to powieść autobiograficzna, inicjacyjna; poznawanie tego niezwykłego pisarza z tak bliska to duże przeżycie, tym bardziej, że to bardzo intymna opowieść, w której pojawiają się seksualne, perwersyjne pragnienia, obsesje i sadomasochistyczne fantazje. Ale czy znajdziemy tu prawdziwego młodego Mishimę? W pewnym momencie pisarz wyjawia: "To, co ludzie uznawali za moją grę, było w rzeczywistości wyrazem mej potrzeby afirmacji własnego prawdziwego charakteru, to zaś, co wydawało im się naturalne, było właśnie grą". W innym zaś miejscu: "Dzieciństwo to scena teatralna, na której przestrzeń i czas mieszają się ze sobą. Z jednej strony miałem informacje od rodziców (...), z drugiej strony wiele rzeczy działo się na moich oczach - i wreszcie rzeczy wyimaginowane, ze świata fantazji. Wydawało mi się, że te trzy rodzaje rzeczy mają tę samą wartość i że należą do jednej kategorii". W każdym razie zarówno wspomnienia z realnych wydarzeń z dzieciństwa i młodości pisarza, jak i wejście w świat jego perwersyjnych, szokujących obsesji, wyobrażeń, fantazji to pasjonująca przygoda.

Zapewne w weekend sięgnę po książkę kolejnego Japończyka, tym razem będzie to powieść
Zmierzch[bookLink]4881022|Zmierzch[/bookLink]
zupełnie mi nieznanego Osamu Dazaia. Urodził się 16 lat wcześniej od Mishimy, ale chyba mieli okazję się poznać. To również pisarz-samobójca. W krąg jakich obsesji wejdę tym razem?

Mijający tydzień spędziłam z Murakamim i Mishimą.
W
Mężczyznach bez kobiet[bookLink]249303|Mężczyznach bez kobiet[/bookLink] wśród kilku bardzo dobrych opowiadań, znalazłam takie, które ścisnęło za serce wyjątkowo mocno. To opowiadanie "Kino" (Kino to nazwisko bohatera, który prowadzi bar z unikalną melancholijną atmosferą; bar też nazywa się Kino). Kameralny bar, gdzieś w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mijający tydzień spędziłam z Murakamim i Mishimą.
W
Mężczyznach bez kobiet[bookLink]249303|Mężczyznach bez kobiet[/bookLink], wśród kilku bardzo dobrych opowiadań, znalazłam takie, które ścisnęło za serce wyjątkowo mocno. To opowiadanie "Kino" (Kino to nazwisko bohatera, który prowadzi bar z unikalną melancholijną atmosferą; bar też nazywa się Kino). Kameralny bar, gdzieś w bocznej uliczce, ukryty przed wielkomiejskim zgiełkiem (w Tokio, ale mogłoby to być jakiekolwiek inne miasto, u Murakamiego mało jest tego, co specyficznie japońskie, opisywane miejsca wyglądają raczej jak nowhere land) przyciąga ludzi, którzy chcą uciec przed światem, a także pewnego niezależnego szarego kota... Jest jednak przede wszystkim miejscem, w którym bohater opowiadania skrył się przed sobą. Po rozstaniu z żoną jego serce zmieniło się w sopel lodu "nie umiał wyraźnie odróżnić takich doznań jak ból i gniew czy rozpacz i rezygnacja. Ledwo był w stanie znaleźć sobie miejsce, do którego mógł się przywiązać, tak żeby gdzieś nie odfrunęło sobie jego serce, które straciło głębię i ciężar". Z powodu dziwnych zdarzeń Kino musiał zamknąć bar i uciec gdzieś, nie wiadomo gdzie, donikąd: "Świat wydawał się wielkim morzem bez żadnych punktów orientacyjnych, a Kino był małą łódką, która straciła mapę morską i kotwicę." Opowiadanie kończy się sceną przebudzenia się mężczyzny, który przyznaje sam przed sobą, że "nie zostałem wystarczająco zraniony, kiedy powinienem być zraniony". A scena pukania do pokoju, w którym gdzieś tam zatrzymał się Kino, scena pukania do "drzwi jego serca" jest bezgranicznie przejmująca (łzy).
Murakami pisze w sposób niezwykły - prosty i sugestywny, pozornie obojętny, klarowny i czysty, hipnotyzujący; opowiadania są różnorodne, wciągają bez reszty; jestem pod wrażeniem.

Yukio Mishima również wielokrotnie porównuje życie do teatru, a motyw oddalania się od swojej natury, noszenia maski, a potem powracania do siebie, jest jednym z leitmotivów w
Wyznaniu maski[bookLink]4844630|Wyznaniu maski[/bookLink].
Jest to powieść autobiograficzna, inicjacyjna; poznawanie tego niezwykłego pisarza z tak bliska to duże przeżycie, tym bardziej, że to bardzo intymna opowieść, w której pojawiają się seksualne, perwersyjne pragnienia, obsesje i sadomasochistyczne fantazje. Ale czy znajdziemy tu prawdziwego młodego Mishimę? W pewnym momencie pisarz wyjawia: "To, co ludzie uznawali za moją grę, było w rzeczywistości wyrazem mej potrzeby afirmacji własnego prawdziwego charakteru, to zaś, co wydawało im się naturalne, było właśnie grą". W innym zaś miejscu: "Dzieciństwo to scena teatralna, na której przestrzeń i czas mieszają się ze sobą. Z jednej strony miałem informacje od rodziców (...), z drugiej strony wiele rzeczy działo się na moich oczach - i wreszcie rzeczy wyimaginowane, ze świata fantazji. Wydawało mi się, że te trzy rodzaje rzeczy mają tę samą wartość i że należą do jednej kategorii". W każdym razie zarówno wspomnienia z realnych wydarzeń z dzieciństwa i młodości pisarza, jak i wejście w świat jego perwersyjnych, szokujących obsesji, wyobrażeń, fantazji to pasjonująca przygoda.

Zapewne w weekend sięgnę po książkę kolejnego Japończyka, tym razem będzie to powieść
Zmierzch[bookLink]4881022|Zmierzch[/bookLink]
zupełnie mi nieznanego Osamu Dazaia. Urodził się 16 lat wcześniej od Mishimy, ale chyba mieli okazję się poznać. To również pisarz-samobójca. W krąg jakich obsesji wejdę tym razem?

Mijający tydzień spędziłam z Murakamim i Mishimą.
W
Mężczyznach bez kobiet[bookLink]249303|Mężczyznach bez kobiet[/bookLink], wśród kilku bardzo dobrych opowiadań, znalazłam takie, które ścisnęło za serce wyjątkowo mocno. To opowiadanie "Kino" (Kino to nazwisko bohatera, który prowadzi bar z unikalną melancholijną atmosferą; bar też nazywa się Kino). Kameralny bar, gdzieś...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dżentelmen w Moskwie[bookLink]4745130|Dżentelmen w Moskwie[/bookLink] Horyzont[bookLink]4892000|Horyzont[/bookLink]

Dżentelmen w Moskwie[bookLink]4745130|Dżentelmen w Moskwie[/bookLink] Horyzont[bookLink]4892000|Horyzont[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post