-
ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel15
-
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik254
-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Cytaty z tagiem "wyrzeczenie" [16]
[ + Dodaj cytat]Wykrzyczeć Nieznośność: z okrzyku jest pewien pożytek: dając sobie do zrozumienia, że trzeba z tego wyjść, w jakikolwiek sposób, urządzam w sobie wojenny teatr Decyzji, Działania, Wyjścia. Egzaltacja staje się niejako uboczną korzyścią mojej niecierpliwości; żywię się nią, tarzam się w niej. Z samej formy czynię, ja, zawsze „artysta”, treść. Wyobrażając sobie bolesne rozwiązanie (zrezygnować, odejść, itd.), pozwalam w sobie rozbrzmiewać gorączkowemu fantazmatowi wyjścia; ulegam glorii wyrzeczenia się (zrezygnować z miłości, lecz nie z przyjaźni itd.) i natychmiast zapominam o tym, co należałoby po prawdzie poświęcić: po prostu moje szaleństwo – które, ze względu na swój status, nie może się stać przedmiotem ofiary: czy spotyka się szaleńców „poświęcających” swe szaleństwo dla kogoś? Na razie w wyrzeczeniu dostrzegam jedynie formę szlachetną, teatralną, co wciąż oznacza, że utrzymuję je w ryzach mojego Imaginarium.
Wszystkie księgi natchnione tych sławią najwięcej,
Co łączyli ofiarność i wolę.
Tylko Bóg zna najdalszą granicę poświęceń,
Jak zna liczbę pomarłych pokoleń
A teraz jej życie splotło się z moim, skażonym szaleństwem; potrzebny jest inny rodzaj wyrzeczenia - takiego, jakie nie daje radości z wyrażania samego siebie.
A poza tym staje tu przede mną problem najdonioślejszy dla stosunków z Królestwem Tego Świata, jedyny problem, który nie znosi dylematu: chodzi o to, czy sam mogę dysponować moim czasem, czy też będą nim dysponować inni, robiąc ze mnie gwiazdę przewodnią lub ostatniego z galerników, w zależności od zapału, jaki włożę w to, żeby wyrzec się własnego życia i żeby im służyć.
Wyrzeknę się wszystkiego, tylko nie każ mi wyrzec się Ciebie….
Nie jest powiedziane, że Kubłaj-chan wierzy we wszystko, co mu opowiada Marco Polo, opisując miasta, które odwiedził podczas swoich misji, ale bez wątpienia władca Tatarów słucha młodego Wenecjanina pilniej i uważniej niż któregokolwiek ze swoich posłów czy wysłanników. W życiu monarchy jest chwila, która przychodzi w ślad za uczuciem dumy z ogromu podbitych terytoriów, po melancholii i uldze wywołanej świadomością, że już wkrótce zrezygnujemy z poznawania ich i pojmowania, odczucie niby pustki, które ogarnia nas pewnego wieczoru, wraz z zapachem słoni po deszczu i popiołu drzewa sandałowego stygnącego w kadzielnicach.
Ludzie, gdy mają przed sobą ten sam cel, gotowi są do wielkich wyrzeczeń, poświęceń i ciężkiej pracy.
Jedi odnajdują równowagę dzięki wyrzekaniu się przywiązania. W odróżnieniu od nich Sithowie doceniają przywiązanie... i odnajdują równowagę w świadomym, choć bolesnym poświęcaniu tego, co najbardziej kochają. Tylko dzięki temu możemy rozumieć, czym są strata, ból, nieuchronność śmierci... emocje, których doświadczają zwykli ludzie.
Otrzymałem wszystko, co potrzeba... Muszę oddać, com wziął. Ten dług przeklęty... Nie mogę mieć ani ojca, ani matki, ani żony, ani jednej rzeczy, którą bym przycisnął do serca z miłością, dopóki z oblicza ziemi nie znikną te podłe zmory. Muszę wyrzec się szczęścia. Muszę być sam jeden. Żeby obok mnie nikt nie był, nikt mię nie trzymał.