-
ArtykułyLiteracki kanon i niezmienny stres na egzaminie dojrzałości – o czym warto pamiętać przed maturą?Marcin Waincetel22
-
ArtykułyTrendy kwietnia 2024: młodzieżowy film, fantastyczny serial, „Chłopki” i Remigiusz MrózEwa Cieślik2
-
ArtykułyKsiążka za ile chcesz? Czy to się może opłacić? Rozmowa z Jakubem ĆwiekiemLubimyCzytać2
-
Artykuły„Fabryka szpiegów” – rosyjscy agenci i demony wojny. Polityczny thriller Piotra GajdzińskiegoMarcin Waincetel3
Cytaty z tagiem "wedrowka" [131]
[ + Dodaj cytat]Jeżeli zawędrujesz dość daleko, wszelkie reguły ulęgną zawieszeniu.
Miał rację Nicolas Bouvier. Z dalekich podróży przywozi się zupełnie coś innego niż to, po co się pojechało. Nie pamiątki i świecidełka, którymi zagracamy nasze mieszkania, nawet nie wspomnienia, które z czasem blakną, lecz nowe spojrzenie.
Odważni ludzie nie popełniają samobójstwa, chyba że w bitwie. Powiedział tak Ysabeau. Uznał, że brak mi odwagi, aby być manjasangiem. Wysyłał mnie do walki, gdy tylko nadarzyła się okazja. "Jeśli uparłeś się skończyć ze swoim życiem, to przynajmniej zrób to dla szlachetniejszej sprawy niż tylko użalanie się nad sobą". Nigdy nie zapomniałem tych słów.
Czym byłoby zdobywanie szczytów bez mozolnej wspinaczki w górę? Nie w szczycie nasz cel, ale w drodze, którą trzeba pokonać, by go osiągnąć.
(...) każdy musi doświadczyć jednego czy dwóch cudów, choćby po to, by uzyskać dowód, że życie to coś więcej niż tylko długa, mozolna wędrówka od kołyski po grób.
Pieniądze zmieniły tych ludzi i ich sposób myślenia. A co stałoby się ze mną, gdybym znienacka miał dość pieniędzy? Czy dalej wędrowałbym po górach? Ubóstwo sprawia, że jestem swobodny jak liść na wietrze, czasami jednak marzę o kamieniu, który by mnie przygwoździł do ziemi.
Kiedy się wędruje, rzeczywistość istnieje tylko w czasie teraźniejszym, hic et nunc, na tej prostej asfaltowej wstędze, w paskach plecaka, który zawsze jest za ciężki, w bólu nóg, które zawsze są za słabe. Kilometr, to nigdy nie jest łatwe. Nigdy krócej niż dwanaście minut. Nie jesteśmy mistrzami w chodzie ani piechurami wyczynowcami; wielu ludzi nas wyprzedza, ale zawsze doganiamy ich kilka kilometrów dalej, jak siedzą pod drzewem. Cechuje nas tylko wytrwałość. My nie idziemy,lecz marsz idzie w nas. To najbardziej naturalna rzecz na świecie, jak byśmy nie umieli robić nic innego ani nie mieli innego przeznaczenia. To aksjomat, niewytłumaczalne twierdzenie. Właśnie tak. To wszystko. To proste. To my.
Życie nie jest niczym więcej niż podróżą do domu, wędrówką w letnim słońcu.
Drogą głęboką zmierzam,
gdy wyciągam rękę, szukając dnia.
Przyjrzeć się muszę: czy niżej iść zmierzam.
Popiołem idę, wracam w blasku ognia.