-
ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
-
ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
-
Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz2
-
ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński27
Cytaty z tagiem "skaza" [16]
[ + Dodaj cytat]Być może, myślała czasem Ruth, pełnię szczęścia można osiągnąć tylko wśród drobnych zaburzeń harmonii: huku roztrzaskiwanego wazonu albo akwarium, rozdzierającego ciszę ryku radości, gdy człowiek właśnie zapada w popołudniową drzemkę, dziecka, które w Halloween napchało się słodyczy, czego konsekwencją jest napad koszmarów sennych bladym świtem pierwszego listopada. W chwilach smutku (...) Ruth czasem myślała o muzułmańskich rzemieślnikach wyrabiających dywany, którzy zawsze celowo popełniali przy pracy błąd, by w ten sposób oddać cześć doskonałemu Bogu, który stworzył ich, istoty omylne. Nieraz przychodziło jej do głowy, że dziecko zapewniłoby taką skazę w gobelinie uczciwego życia - znamię będące wyrazem szacunku dla Stwórcy.
Tak jak nie ma radości bez smutku i prawdy bez kłamstwa, tak też nie istnieje doskonałość bez skazy.
Prostacka siła pieniędzy płaconych za materiały i robociznę zawsze zrobi swoje, lecz nie obudzi natchnionej pasji. Można kupić rutynę, ale nie miłość do detalu. Gotówka nie zapewni szlachetnej równowagi lśnienia i patyny.
Tak bardzo pragnę być twoja,
a przeszkadza mi w tym nieustannie to tylko, że jestem sobą.
Chcą, żebym skłamała. Chcą, żebym powiedziała, że to, co zrobiłam, było pomyłką. A przecież już samo kłamstwo jest oznaką skazy. Żeby odzyskać wolność, muszę zrobić coś, co jest moralnie skażone. To nie ma sensu. To nielogiczne.
Jeśli ja, która jeszcze nie tak niedawno budziłam wstręt, jestem teraz tak daleko od mego szalonego "ja", to jak daleko jesteś ty, który nigdy nie budziłeś wstrętu? I jak głęboko sięga twój wstręt do napiętnowanych odmiennością?
Nikt nie miał życia bez skazy, obojętnie, jak postanowił prezentować się innym. Przypadek i zbieg okoliczności zawsze w jakimś momencie wprowadzają zamęt w losy człowieka.
My, ludzie rasy białej, jesteśmy wyposażeni w genetyczną skazę. Ta skaza to miłosierdzie. Kiedy widzimy istoty, które nie mają tego, co my: naszej inteligencji, wykształcenia, pieniędzy, zaczynamy odczuwać współczucie. Żadna inna rasa tak nie ma. I dlatego to my, a nie oni, jesteśmy skazani na zagładę.
Ludzie ze skazą są niebezpieczni, bo wiedzą, że potrafią przetrwać.
Chwast to roślina, która rośnie tam
Gdzie ludzie chcą uprawiać co innego.
Tylko kto nazwał je chwastami?
Ludzie.
Natura pozwala im rosnąć.
Natura daje im miejsce.
To ludzie przyczepiają im etykietę i je odrzucają.
-Ale te duszą kwiaty.
-Duszą je, bo próbują przetrwać.
Walczą o swoje miejsce.
Jestem chwastem.
Próbuje przetrwać.
Jestem naznaczona.