Najnowsze artykuły
- ArtykułyWeź udział w akcji recenzenckiej i wygraj książkę Julii Biel „Times New Romans”LubimyCzytać2
- ArtykułySpotkaj Terry’ego Hayesa. Autor kultowego „Pielgrzyma” już w maju odwiedzi PolskęLubimyCzytać2
- Artykuły[QUIZ] Te fakty o pisarzach znają tylko literaccy eksperciKonrad Wrzesiński25
- ArtykułyWznowienie, na które warto było czekaćInegrette0
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Erwin Axer
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Erwin_Axer
9
7,4/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik, publicystyka literacka, eseje, czasopisma, teatr
Urodzony: 01.01.1917Zmarły: 05.08.2012
Polski reżyser teatralny, wieloletni dyrektor Teatru Współczesnego w Warszawie. Autor felietonów teatralnych i zapisków wspomnieniowych.
7,4/10średnia ocena książek autora
28 przeczytało książki autora
119 chce przeczytać książki autora
4fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Kłopoty młodości, kłopoty starości. Felietony teatralne
Erwin Axer
6,0 z 2 ocen
9 czytelników 1 opinia
2006
Najnowsze opinie o książkach autora
Ćwiczenia pamięci Erwin Axer
7,8
Wspomnienia i dywagacje teatralne autora, rocznik 1917, pochodzącego z wybitnej lwowskiej rodziny, ojciec był czołowym adwokatem w tym mieście. To taki inteligent starego typu, przedwojenny, człowiek o wielkiej wiedzy i kulturze, typ obecnie na wymarciu (autor zmarł niedawno dożywszy sędziwego wieku). Pisze m.in. o wybitnych ludziach teatru, których on pamięta, ale my już nie bardzo, o Leonie Schillerze, Jerzym Stempowskim, Arnoldzie Szyfmanie, Bertoldzie Brechcie, Irenie Eichlerównie i innych. Teatr, jak wiadomo, jest sztuką ulotna, kończy się granie spektaklu, zostają tylko wspomnienia. A ci co pamiętają też już odchodzą… Jest też trochę wspomnień ze Lwowa, w którym się wychował, wspomnień nacechowanych miłością, bo przed wojną było to magiczne miasto, a może takie pozostało wyidealizowane w sercach i umysłach tych którzy w nim żyli? I dramatyczne przeżycia wojenne. Są tam też rzeczy wesołe i współczesne. Lubię autoironię autora, prezentuje zdrowy dystans do swojego dramatycznego, i bogatego życia. Jest to znakomicie napisane, wspaniałym, żywym, oszczędnym stylem i z delikatnym humorem. Jedna z `Bardzo krótkich historii’:
„W Puławach w knajpie koło autobusu siedziało dwóch gości. Majster i pomocnik. Przynieśli im dwie szklanki i dwie angielki. Flaszkę wódki i flaszkę wody. Upał był potworny. Nalali wódki do szklanek. Do pełna. Wypili. Potem wody do angielek. Nadpili, resztę wychlusnęli na podłogę. Zrobiło mi się gorąco i wyszedłem.”
Czyta się to wciąż znakomicie, autoironia, wiedza, kultura autora godne podziwu.
Czwarte ćwiczenia pamięci Erwin Axer
7,0
Ten tom wspomnień i krótkich szkiców autora nie jest tak dobry jak dwa poprzednie „Ćwiczenia pamięci”, ale i tak jest co czytać. Co przykuwa uwagę, to pełne miłości i wnikliwości szkice o aktorach. Ozdobą są dwa artykuły o Tadeuszu Łomnickim. Analizuje autor fenomen aktorstwa Łomnickiego, jego osobność, niepowtarzalność i geniusz. No i bardzo dobrze, niedługo bowiem Łomnicki będzie tylko pamiętany z `Pana Wołodyjowskiego’, rzeczy w jego twórczości z pewnością drugorzędnej, bo przecież największe role tworzył w teatrze. Są jeszcze b.ciekawe szkice o Tadeuszu Fijewskim, o Wiesławie Michnikowskim. Inne szkice, m.in. wspomnienia wojenne nie robią już takiego wrażenia. Poza tym ma jest w tym tomie lekkie pomieszania z poplątaniem, a małe opowieści wyglądają prawdę mówiąc nieco zdawkowo, w przeciwieństwie do poprzednich tomów. Niemniej mamy tu znów solidną porcję wiedzy o teatrze, podanej lekko i elegancko.