Tomasz Łubieński

Tomasz Łubieński (pseud.: Borygo Jańczak; KT; Stanisław Jańczak; T.F.;TK; ur. 18 kwietnia 1938 r. w Warszawie) - polski prozaik, dramaturg, eseista i tłumacz literatury pięknej, redaktor naczelny miesięcznika "Nowe Książki".
Syn Konstantego Łubieńskiego (1910-1977) i Marii z domu Bogatyńskiej (1910-2001). Wedle różnych źródeł debiutował w 1955 r. poezją w "Dziś i jutro" albo w 1959 r jednoaktówką "Gra". Studiował historię i polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów publikował w "Twórczości" (1958-1961) i "Współczesności" (1959 i w latach 1962-1965). W 1961 mieszkał przez rok we Francji. Po powrocie do Polski publikował na łamach miesięcznika "Polska"(do 1971). Od 1971 do 1981 pracował w tygodniku "Kultura". Od 1978 publikował w czasopiśmie "Res Publica" (którego był współzałożycielem), wychodzącym najpierw poza cenzurą w II obiegu wydawniczym, a od 1987 oficjalnie. W latach 80. XX w. publikował także w czasopismach emigracyjnych "Aneks" i "Zeszyty Literackie". Od 1989 do 1992 był członkiem redakcji "Tygodnika Solidarność", oraz działaczem "Stowarzyszenia "Wspólnota Polska". W sezonie 1995/1996 był konsultantem literackim warszawskiego "Teatru Na Woli". Od 1996 w zespole redakcyjnym miesięcznika "Teatr". Obecnie jest redaktorem naczelnym "Nowych Książek".
Najbardziej znane spośród kilkunastu jego sztuk teatralnych to "Zegary" (1968) i "Koczowisko" (1974). Napisał powieść "Pod skórą" (1980), książki biograficzne o Mierosławskim (Czerwonobiały, 1983) i o Norwidzie (Norwid wraca do Paryża, 1989). Wydał zbiór opowiadań "Ćwiczenia" (1962). Wybór swoich wierszy opublikował w 1966 r. pod tytułem "Nieobecni mają rację". Najgłośniejsza jego książka to tom esejów historycznych "Bić się czy nie bić" (1978, nowe rozszerzone wydanie - rok 1997). Szczególnym przedmiotem zainteresowań Łubieńskiego jest wiek XIX, na który umie spojrzeć w sposób oryginalny, poprzez doświadczenia naszych czasów.

Od 2001 r. wraz z Kazimierą Szczuką i Witoldem Beresiem, a następnie z Kingą Dunin i Pawłem Duninem-Wąsowiczem prowadził w programie 1 TVP magazyn kulturalny "Dobre książki".

Członek Związku Literatów Polskich (1972-1983), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989; Współzałożyciel Stowarzyszenia i Prezes Oddziału Warszawskiego w latach 1989-1996), Polskiego PEN Clubu (od 1979).