Tomasz Łubieński

- Pisze książki: literatura piękna, powieść historyczna, biografia, autobiografia, pamiętnik, publicystyka literacka, eseje, historia, językoznawstwo, nauka o literaturze, poezja, utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia), czasopisma
- Oficjalna strona: Przejdź do strony www
- Urodzony: 18 kwietnia 1938
Tomasz Łubieński (pseud.: Borygo Jańczak; KT; Stanisław Jańczak; T.F.;TK; ur. 18 kwietnia 1938 r. w Warszawie) - polski prozaik, dramaturg, eseista i tłumacz literatury pięknej, redaktor naczelny miesięcznika "Nowe Książki".
Syn Konstantego Łubieńskiego (1910-1977) i Marii z domu Bogatyńskiej (1910-2001). Wedle różnych źródeł debiutował w 1955 r. poezją w "Dziś i jutro" albo w 1959 r jednoaktówką "Gra". Studiował historię i polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów publikował w "Twórczości" (1958-1961) i "Współczesności" (1959 i w latach 1962-1965). W 1961 mieszkał przez rok we Francji. Po powrocie do Polski publikował na łamach miesięcznika "Polska"(do 1971). Od 1971 do 1981 pracował w tygodniku "Kultura". Od 1978 publikował w czasopiśmie "Res Publica" (którego był współzałożycielem), wychodzącym najpierw poza cenzurą w II obiegu wydawniczym, a od 1987 oficjalnie. W latach 80. XX w. publikował także w czasopismach emigracyjnych "Aneks" i "Zeszyty Literackie". Od 1989 do 1992 był członkiem redakcji "Tygodnika Solidarność", oraz działaczem "Stowarzyszenia "Wspólnota Polska". W sezonie 1995/1996 był konsultantem literackim warszawskiego "Teatru Na Woli". Od 1996 w zespole redakcyjnym miesięcznika "Teatr". Obecnie jest redaktorem naczelnym "Nowych Książek".
Najbardziej znane spośród kilkunastu jego sztuk teatralnych to "Zegary" (1968) i "Koczowisko" (1974). Napisał powieść "Pod skórą" (1980), książki biograficzne o Mierosławskim (Czerwonobiały, 1983) i o Norwidzie (Norwid wraca do Paryża, 1989). Wydał zbiór opowiadań "Ćwiczenia" (1962). Wybór swoich wierszy opublikował w 1966 r. pod tytułem "Nieobecni mają rację". Najgłośniejsza jego książka to tom esejów historycznych "Bić się czy nie bić" (1978, nowe rozszerzone wydanie - rok 1997). Szczególnym przedmiotem zainteresowań Łubieńskiego jest wiek XIX, na który umie spojrzeć w sposób oryginalny, poprzez doświadczenia naszych czasów.
Od 2001 r. wraz z Kazimierą Szczuką i Witoldem Beresiem, a następnie z Kingą Dunin i Pawłem Duninem-Wąsowiczem prowadził w programie 1 TVP magazyn kulturalny "Dobre książki".
Członek Związku Literatów Polskich (1972-1983), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989; Współzałożyciel Stowarzyszenia i Prezes Oddziału Warszawskiego w latach 1989-1996), Polskiego PEN Clubu (od 1979).
- 248 przeczytało książki autora
- 305 chce przeczytać książki autora
Książki i czasopisma
Cytaty
... łatwo wyżywać się na przodkach, lustrując ich, skoro nie mogą się bronić ani tłumaczyć (nawet gdyby chcieli, co wcale nie jest takie pewne). Na ich tle prezentujemy się bardzo korzystnie, twarzowo, wielce wymownie. Ale wtedy łatwiej nam zapomnieć, żeby czujniej reagować na przewiny, które dotyczą nas, to znaczy naszych pokoleń.
... łatwo wyżywać się na przodkach, lustrując ich, skoro nie mogą się bronić ani tłumaczyć (nawet gdyby chcieli, co wcale nie jest takie pew...
Rozwiń ZwińRodacy przeciwnicy oskarżali się o zdradę tak gwałtownie, że można by pomyśleć, iż nie zaborcy są ich głównym wrogiem, raczej jakimiś rozjemcami w sprawach Polaków, którzy, jak utarło się wówczas myśleć, nie bez przykładu na poparcie owej tezy, ani się rządzić nie potrafią, ani pogodzić ze sobą.
Rodacy przeciwnicy oskarżali się o zdradę tak gwałtownie, że można by pomyśleć, iż nie zaborcy są ich głównym wrogiem, raczej jakimiś rozjem...
Rozwiń Zwiń
DYSKUSJE