Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spotkanie - tom, który najmniej mnie porwał, ale najszybciej się czytał, ponieważ złożony jest z krótkich esejów. Delikatne konkluzje, niezbyt wartościowe - musiałoby mnie interesować to, o czym pisał autor. Czułem się, jakby bliski znajomy usiadł przede mną i mówił o swoich ulubionych artystach, ich utworach, gdzie tylko kilku obiło mi się o uszy, a prawie nikogo nie znałem. Mówił jednak swoimi słowami, odbitymi od zwierciadła jego duszy - to było najbardziej interesujące, pewność, żarliwość słów, które pozostawiały mnie z przeróżnymi wyrazami twarzy. Jest to raczej przedmiot dla koneserów, których po prostu to zaciekawi na tyle, że znajdą chwilę do poświęcenia nad tym. O Kunderze myślę, że ciężko pisać, jego książki trzeba po prostu przeczytać. Przeczytałem Tożsamość oraz Niewiedzę, gdy dopiero na esejach Spotkanie, zrozumiałem, co w Kunderze jest takiego niesamowitego oraz jak chcę ubrać w słowa to, co o autorze myślę. Przede wszystkim uważam, że Kundera jest mistrzem operowania słowem i przedstawiania za ich pomocą natury ludzkiej. Bez wahania pokazuje ciemną stronę człowieka, przeplatającą się z chwilami uniesienia. Jest przy tym wulgarny, ale robi to w sposób tak naturalny, że nie zastanawiamy się nad tym ani chwili dłużej, idziemy dalej, aby zobaczyć, co ten doświadczony człowiek może nam jeszcze pokazać i czym nas zaskoczyć. Kundera potrafi przedstawić różne refleksje w nowatorski sposób, pokazując je tak, jakby widziało się je po raz pierwszy. Opisuje to, co kiedyś przemknęło mi przez myśl, ale nie zastanawiałem się nad tym dłużej, bo nie potrafiłem ubrać tego w słowa. On to robi i otwiera oczy na kluczowe znaczenie tych myśli. Jego opowieści nie są subtelne. Znakiem rozpoznawczym Kundery jest jakby kuszenie treścią, bawienie się zakazanym owocem na naszych oczach, czego skutki widzimy w wyborach bohaterów, którzy mają problemy z samymi sobą, w relacjach, szukają w sobie i innych ludziach odpowiedzi na pytania, dojście do refleksji - to wspólne cechy, które posiadają powieści autora. Przyznaję, że wszystkie te wątki po skończeniu książek mi się zlewają i zacierają, ale przez to chcę wrócić do nich od razu, żeby je sobie utrwalić i zgłębić.